Photo: Pitbull Tattoo Thailand
Dankzij hun prevalentie, populariteit en schijnbaar willekeurige esthetiek, worden tribale tatoeages vaak gezien als een vluchtige body art trend. Echter, onbekend voor velen, deze onderscheidende zwartwerk tatoeages eigenlijk bogen op een rijke achtergrond.
Gekarakteriseerd door gedurfde, zwarte arceringen en onderscheidende motieven die variëren van wervelende golven tot hoekige abstracties, zijn deze tatoeages geworteld in Polynesische geschiedenis en, traditioneel, zijn diep symbolisch.
Hier onderzoeken we dit fascinerende fenomeen om de oorsprong en evolutie van de zwartwerk tatoeage praktijk te traceren.
Wat is een zwartwerk tatoeage?
Een zwartwerk tatoeage is een gedurfd werk van lichaamskunst weergegeven in solide vlakken van zwarte inkt. Meestal zijn deze tatoeages samengesteld uit abstracte patronen en geometrische vormen, hoewel sommige figuratieve vormen en herkenbare scènes en onderwerpen bevatten.
Geschiedenis
Zoals de meeste tatoeëringstradities, dateert blackwork body art al van eeuwen geleden en heeft zich sindsdien ontwikkeld tot een hedendaagse kunstvorm.
Polynesische oorsprong
Het bestaan van zwartwerk tatoeages gaat terug tot het allereerste begin van de duizenden jaren oude tatoeëertraditie. Oorspronkelijk werd de zwarte lichaamskunst door oude Polynesische stammen gebruikt om hun identiteit (inclusief sociale status en afstamming), hun religieuze overtuigingen en hun ideeën over oorlogsvoering kenbaar te maken.
Zoals de hedendaagse “tribale tatoeages” bestonden deze symbolische en heilige stukken uit symbolen en minimalistische afbeeldingen, maar ook uit banden en geometrische (namelijk driehoekige) motieven.
Westerse adaptaties
Sinds de 18e eeuw zijn deze Polynesisch-geïnspireerde tatoeages populair gebleken in de westerse cultuur. In 1769 reisde de Britse ontdekkingsreiziger James Cook naar Tahiti, waar hij gefascineerd raakte door de tatoeages van de stammen en vervolgens de arbeidersklasse van Europa kennis liet maken met het fenomeen. Volgens het Smithsonian “raakten de merktekens vervolgens in zwang bij de Europeanen, vooral bij mannen zoals zeelieden en mijnwerkers.”
‘Resolution and Adventure with fishing craft in Matavai Bay’ (1776) toont de twee schepen van commandant James Cook’s tweede ontdekkingsreis in de Stille Oceaan, voor anker liggend in Tahiti. (Afbeelding: National Maritime Museum via Wikimedia Commons)
Deze stijl bleef de overhand houden in de 19e en 20e eeuw, omdat arbeiders en mensen uit de lagere klasse er nog steeds de voorkeur aan gaven.