Kanker is een ziekte die gekenmerkt wordt door een zeer geringe apoptose, d.w.z. een genetisch geprogrammeerde celdood. Afwijkingen in apoptotische routes staan centraal bij tumorigenese, tumorprogressie, en algehele tumorgroei en -regressie in reactie op chemotherapie. Het wordt nu steeds meer aanvaard dat de doeltreffendheid van chemotherapeutische geneesmiddelen gedeeltelijk verband houdt met hun vermogen om apoptose te induceren. Apoptose is daarom niet alleen een vitaal doelwit voor kankertherapie, maar ook een unieke biomarker die tot nu toe grotendeels onbenut is gebleven. Als reactie op therapie ondergaan tumorcellen apoptose en komen hun cellulaire bestanddelen vrij in de circulatie. Als zodanig kunnen deze stoffen dienen als biomarkers om de respons te beoordelen. Apoptosemarkers bij borstkanker zijn onder meer het circulerende oplosbare FasL, granzym B en cytochroom c, dat toeneemt na chemotherapie. Jammer genoeg is er in de literatuur weinig informatie over deze benadering. Als zodanig zijn grootschalige prospectieve studies duidelijk nodig om deze benadering te valideren en de klinische bruikbaarheid ervan vollediger te verduidelijken.