Gelegen op slechts een klein eindje rijden van het vervallen stadje Santa Claus, lijkt Chloride op elk kitscherig Wild West-dorp dat een toeristische val is geworden. Maar als je wat dieper kijkt, vind je iets waardoor dit spookstadje opvalt: een wonderlijk bizarre verzameling rommelkunst en een tentoonstelling van reusachtige muurschilderingen.
In de wetenschap is chloride een ion dat wordt gebruikt om zeewater te ontzilten tot drinkwater. Wat ironisch is, want de gelijknamige stad in Arizona is ongelooflijk droog. Chloride werd in 1862 gesticht als een zilvermijnstad en telde ooit zo’n 75 mijnen en 5.000 inwoners. De plaatselijke mijnwerkers ontgonnen meer dan zes decennia lang mineralen als zilver, goud en turkoois, tot eind jaren twintig van de vorige eeuw, toen de stad (bijna) geheel afbrandde. Tegen de jaren 1940 was het praktisch een spookstad geworden.
Nu maakt Chloride een comeback, dankzij het toerisme. Met nieuwe attracties zoals schijngevechten, Arizona’s oudste postkantoor, en “The World’s Only All-Female Gun Fighting Troupe”, is de stad een kans om door een originele Wilde Westen stad te lopen. Toch blijven te midden van dit alles de twee meest unieke kenmerken van Chloride vaak onopgemerkt.
De bizarre rommelkunst van Chloride is gemakkelijk te zien langs de kant van de weg van het niet-historische deel van de stad. Automobilisten kunnen een flamingo gemaakt van een benzinetank bewonderen, een blikken man met een blauwe hoed, en een rommelboom met roestige voorwerpen die aan de takken hangen. De graven op het kerkhof zijn zelfs bedekt met oude telefoons. Van de 20 huizen die momenteel in Chloride worden bewoond, heeft elk huis wel iets van junk art. Eén huis heeft bijvoorbeeld een uitgebreide flessenboom; een ander toont een metalen spin naast een rups gemaakt van bowlingballen.
Harder om te bereiken, maar evenzeer de moeite waard, zijn de Muurschilderingen van Chloride. Een 1,3 mijl, 4-wheel-drive-only weg langs verlaten mijnen en oude inheemse Amerikaanse rotstekeningen brengt u de heuvel op naar de muurschilderingen van Roy Purcell, die in 1966, was een lokale goudzoeker met wat extra tijd op zijn handen. Purcell’s “The Journey”, nog niet de tekenen van verwering vertonend, beslaat 2.000 vierkante meter van de klif graniet en is dicht in symboliek, met een yin yang, een gigantische rode slang die meerdere rotsen omspant, en een vruchtbaarheidsgodin.