Kanker cachexie beschrijft een syndroom van progressief gewichtsverlies, anorexie, en aanhoudende erosie van de lichaamscelmassa van de gastheer als reactie op een maligne groei. Hoewel cachexie vaak geassocieerd wordt met patiënten die een gedissemineerde ziekte hebben, kan het ook aanwezig zijn in de vroege stadia van tumorgroei voordat er tekenen of symptomen van maligniteit zijn. Een afname van de voedselinname ten opzichte van het energieverbruik (dat verhoogd, normaal of verlaagd kan zijn) is de fundamentele fysiologische afwijking die leidt tot gewichtsverlies als gevolg van kanker. Bovendien leiden afwijkingen in het koolhydraat-, eiwit- en vetmetabolisme van de gastheer tot voortdurende mobilisatie en ineffectieve aanvulling van het weefsel van de gastheer, ondanks adequate voedingsondersteuning. De mediatoren van anorexia bij kanker en de daarmee gepaard gaande afwijkingen zijn onbekend. Cachectine/TNF of andere van de gastheer afkomstige cytokines (geproduceerd als verdediging tegen maligniteit) zijn geïmpliceerd als signaalmoleculen bij cachexie, gebaseerd op vergelijkbare metabolische verstoringen geproduceerd door deze cytokines in andere chronische slopende ziekten. Voedingssupplementen zijn effectief om het lichaamsgewicht van cachectische kankerpatiënten op peil te houden, maar zijn niet effectief om de vetvrije massa op peil te houden. Hoewel in één studie parenterale voedingsondersteuning de operatieve morbiditeit en mortaliteit bij kankerpatiënten heeft verbeterd, heeft het de respons op chemotherapie of bestralingstherapie nog niet verbeterd. Vanwege de metabole stoornissen die bij kankercachexie worden gezien, zullen effectieve voedingsbehandelingsregimes naast voeding waarschijnlijk ook manipulatie van het intermediaire metabolisme van de gastheer vereisen. Insulinetherapie of lichaamsbeweging zijn twee van deze methoden die de samenstelling van de gastheer lijken te behouden door de gastheer bij voorkeur te voeden ten koste van de tumor. Toekomstige studies die de rol van signaalmoleculen bij het veroorzaken van het kanker cachexie syndroom duidelijker definiëren, kunnen leiden tot nieuwe behandelingsstrategieën, mogelijk met modulatie van de effecten van dergelijke moleculen op het gastheermetabolisme.