Een cabriolet op natte, gladde kasseien in Londen in 1823.
Kasseien worden meestal ofwel in zand of een soortgelijk materiaal gelegd, ofwel met mortel aan elkaar gebonden. Bestrating met kasseien maakt het mogelijk dat een weg het hele jaar door intensief wordt gebruikt. Het voorkomt de vorming van spoorvorming die vaak voorkomt bij onverharde wegen. Het heeft het bijkomende voordeel dat het water onmiddellijk wordt afgevoerd, en dat het niet modderig wordt bij nat weer of stoffig bij droog weer. Schoenbeslagen paarden hebben ook een betere tractie op stenen keien, plaatsen of kasseien dan op asfalt of asfalt. Het feit dat wagenwielen, paardenhoeven en zelfs moderne auto’s veel lawaai maken wanneer zij over kasseien rollen, zou men als een nadeel kunnen beschouwen, maar het heeft het voordeel dat voetgangers gewaarschuwd worden wanneer zij in de buurt komen. In Engeland was het de gewoonte om stro over de kasseien te strooien voor het huis van een zieke of stervende persoon om het geluid te dempen.
Kasseien die in zand zijn gelegd hebben het milieuvoordeel dat het doorlaatbare bestrating is, en dat ze meebewegen in plaats van te barsten bij bewegingen in de grond.
Heden gebruikenUit
Kasseien werden in de negentiende eeuw grotendeels vervangen door granieten kasseien (ook bekend als Belgisch blok). Het woord kassei wordt vaak gebruikt om een dergelijke behandeling te beschrijven. Kasseien waren betrekkelijk gelijkmatige en ruwweg rechthoekige stenen die in regelmatige patronen werden gelegd. Ze lieten karren soepeler rijden dan kasseien, hoewel het gebruikelijk was om op druk bereden gedeelten, zoals op erven en dergelijke, de kasseien te vervangen door evenwijdige granieten platen met de standaard aslengte van die tijd.
In Engeland was het sinds de oudheid gebruikelijk dat platte stenen met een vlakke smalle rand op een rand werden gelegd om een gelijkmatig verhard oppervlak te verkrijgen. Dit stond bekend als een “pitched” oppervlak en was gebruikelijk in heel Groot-Brittannië, omdat er geen afgeronde kiezelstenen nodig waren. De hellende bestrating dateert meer dan duizend jaar van vóór het gebruik van granieten keien van normale afmetingen. Dergelijke hellende bestrating is iets heel anders dan bestrating met ronde stenen, hoewel beide vormen meestal “geplaveide” oppervlakken worden genoemd. De meeste echt oude “geplaveide” gebieden die bewaard zijn gebleven, zijn in werkelijkheid hellende vlakken. Een met kinderkopjes geplaveid gebied wordt in het Schots “causey”, “cassay” of “cassie” genoemd (waarschijnlijk van causeway).
Italiaanse straat met kinderkopjes in Isola Bella. Kasseien zoals deze zijn ontworpen om paarden een goede grip te geven.
Kasseien en “gezette” straten maakten geleidelijk plaats voor macadamwegen, en later voor asfalt, en uiteindelijk voor asfaltbeton aan het begin van de 20e eeuw. In historische gebieden blijven kasseien echter vaak behouden, zelfs voor straten met modern autoverkeer. Veel oudere dorpen en steden in Europa zijn nog steeds geplaveid met kasseien of geplaveid.
De laatste decennia zijn kasseien een populair materiaal geworden voor de bestrating van nieuwe autovrije straten in Europa. In dit geval is het lawaaiige karakter van het oppervlak een voordeel, aangezien voetgangers voertuigen kunnen horen naderen. De visuele signalen van de kasseien maken ook duidelijk dat het gebied meer is dan een gewone straat. Het gebruik van kasseien wordt ook beschouwd als een meer “chique” wegoplossing, die wordt omschreven als “uniek en artistiek” in vergelijking met de normale asfaltwegomgeving.
In oudere steden in de V.S. steden zoals Philadelphia, Boston, Pittsburgh, New York City, Chicago, San Francisco, New Castle, Portland (Maine), Baltimore, Charleston, en New Orleans, zijn veel van de oudere straten geplaveid met kasseien en kasseien (meestal kasseien); veel van dergelijke straten zijn echter geplaveid met asfalt, dat kan barsten en eroderen weg als gevolg van zwaar verkeer, waardoor de oorspronkelijke stenen bestrating wordt onthuld.
In sommige plaatsen, zoals Saskatoon, Saskatchewan, Canada, waren tot in de jaren 1990 op sommige drukke kruispunten nog kasseien te zien door afgesleten delen van het trottoir. In Toronto werden straten met kasseien gebruikt door tramroutes en verdwenen tegen de jaren 1980, maar zijn nog steeds te vinden in het Distillery District.
Vele steden in Latijns-Amerika, zoals Buenos Aires, Argentinië; Zacatecas en Guanajuato, in Mexico; Old San Juan, Puerto Rico; de Filippijnen, Vigan; en Montevideo, Uruguay, staan bekend om hun vele kasseienstraten, die nog steeds operationeel en in goede staat zijn. Zij worden nog op traditionele wijze onderhouden en gerepareerd, door het met de hand plaatsen en rangschikken van granieten stenen.
In de Tsjechische Republiek zijn er oude geplaveide paden met gekleurd marmer en kalksteen. Het ontwerp met drie kleuren (rood/kalksteen, zwart/kalksteen, wit/marmer) heeft een lange traditie in Bohemen. De kubussen van de oude manieren zijn handgemaakt.