FACTS: De druiper, of gonorroe, is een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen. (Het woord “clap” komt van “clapier”, het oude Franse woord voor bordeel.)
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie veroorzaakt gonorroe “voornamelijk infecties van de urethra bij mannen en de endocervix bij vrouwen, hoewel het ook extragenitale slijmvliesplaatsen kan infecteren, waaronder de orofarynx en het anorectum.” In gewoon Nederlands veroorzaakt het: jeuk, branderigheid, afschuwelijke pijn, en opvallende afscheiding uit besmette gebieden.
Terwijl de symptomen meestal binnen ongeveer een week na besmetting optreden, worden in een groot aantal gevallen – vooral bij vrouwen – geen symptomen waargenomen. Niet alleen helpt dit bij de verspreiding van de ziekte, maar onbehandelde gonorroe kan ook een bekkenontstekingsziekte veroorzaken, die littekens op de baarmoeder kan veroorzaken, het risico op buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan verhogen en uiteindelijk onvruchtbaarheid kan veroorzaken. Bovendien kunnen baby’s van besmette moeders blindheid en levensbedreigende bloedinfecties oplopen. Ten slotte kunnen gonorroe-infecties het risico van H.I.V.-overdracht met maximaal 500 procent verhogen.
Gonorroe wordt over het algemeen opgelopen door jonge volwassenen – en omdat het bijna volledig wordt verspreid door seksuele activiteit, is promiscuïteit de belangrijkste risicofactor.
Voor degenen die risico lopen, is testen essentieel: in de meeste gevallen kan de druiper worden behandeld met een enkele dosis antibiotica. Maar houd het applaus vast: niet alleen beginnen resistente stammen op te duiken, maar als het voortplantingssysteem is beschadigd, zullen antibiotica dit niet herstellen.