Oertsen

De belangrijkste vormen waarin koperertsen worden aangetroffen zijn natief koper, porfier koper, massieve afzettingen, en gemengde ertsen. Native copper is gewoon het metaal dat onversneden in de natuur wordt aangetroffen. Af en toe wordt koper nog in zijn oorspronkelijke vorm aangetroffen, maar vaker is het vermengd met andere mineralen, waarvan sommige zelf waarde kunnen hebben. De hoeveelheid koper in een erts kan variëren van 0,4 procent tot meer dan 12 procent. Porfierische koperafzettingen, waarbij de kopermaterialen min of meer gelijkmatig over het gesteente zijn verspreid, zijn goed voor de grootste hoeveelheid metaal in de producerende gebieden van de wereld. De kopermineralen in de bovenste delen van dergelijke afzettingen zijn in het algemeen oxiden (koper chemisch gecombineerd met zuurstof), die in de lagere niveaus sulfiden (koper met zwavel). Het gastgesteente is porfier, schist of een ander gesteente. Massieve afzettingen hebben een hoger metaalgehalte maar een beperktere omvang; zij kunnen in het bovenste gedeelte geoxideerd zijn met sulfiden in het onderste gedeelte. In gemengde ertsen kan het koper vergezeld gaan van nikkel, zink of lood; wanneer dergelijke ertsen worden ontgonnen, worden deze andere metalen ook geraffineerd en als bijproducten verkocht.

De tabel toont de ertsmineralen van koper en hun samenstellingen.

Hoewel commerciële afzettingen van koperertsen in bijna elk continent voorkomen, wordt 70 procent van ’s werelds bekende reserves in zeven landen gevonden: Chili, de Verenigde Staten, Rusland, Congo (Kinshasa), Peru, Zambia, en Mexico. De grootste bekende reserve aan kopererts in één lichaam is de afzetting in de El Teniente-mijn in Chili. Veel kleinere afzettingen worden geëxploiteerd, zoals die in Canada, China, Australië en Europa.