Een schets van hoe de hersenen kunnen rekenen wordt voorgesteld. In de hersenschors worden herinneringen opgeslagen door langetermijnpotentiatie bij synapsen van laag 1 corticale inputs (die contexten voorstellen) op laag 2/3 piramidale cellen die verbonden zijn met de thalamus in een cortico-thalamische (CT) eenheid. De signalen die worden onthouden zijn de laag 3 inputs van de thalamus of andere corticale gebieden. Signalen worden opgeslagen (en later weer opgeroepen) op de gamma frequentie. Een bewuste gedachte bestaat uit de output van laag 5 cellen in CT-eenheden in verschillende corticale gebieden die synchroon vuren door de bijdrage van oscillerende thalamische en corticale inputs. Deze corticale output beïnvloedt sub-corticale gebieden om een beweging te veroorzaken of eraan deel te nemen. Cerebrale corticale output kan worden opgeslagen in het cerebellum en later in een bepaalde context worden gegenereerd door de basale ganglia en het cerebellum. De hersenen kunnen dus ofwel “bewuste” outputs genereren met behulp van de hersenschors, ofwel “automatische” outputs met behulp van de basale ganglia en het cerebellum. Wanneer de basale ganglia contexten herkennen, kunnen in het cerebellum opgeslagen outputs beginnen en op die manier kunnen de basale ganglia complexe sequenties van outputs of bewegingen controleren. Bij het werkgeheugen is de prefrontale cortex betrokken, die op soortgelijke wijze gebruik maakt van de basale ganglia en het cerebellum. De hippocampus speelt een rol bij het opslaan en herinneren van corticale outputs door unieke laag 1 contexten te leveren aan alle CT loops in verschillende corticale gebieden in een bewuste gedachte. Bij verdere herinnering van de gedachte kunnen nieuwe laag 1 contexten geassocieerd worden met de CT lussen waardoor herinnering zonder de hippocampale input mogelijk wordt.