Terwijl we door de artistieke arcades van de prachtige Angkor Wat tempel wandelden, vroeg mijn Chileense vriendin Valentina, die ik een maand voor mijn reis naar Chili op de trein van Bangkok naar Siem Reap was tegengekomen, me of ik wist hoe Chilenen elkaar begroetten. Ik schudde mijn hoofd en gaf blijk van mijn onwetendheid over de vraag en de Chileense cultuur.
Ik wist in die hete maand juni niets over Zuid-Amerika of Chili, ook al zou ik in juli naar Chili vliegen, als mijn visum erdoor zou komen, wat ik op dat moment nog niet had aangevraagd. Zonder mijn onwetendheid op te merken, ging Valentina verder met me te vertellen over Chileense tradities, begroetingen, en andere gewoontes die ik had moeten weten voordat ik naar haar land ging.
Tijdens mijn reis in Chili, hielp haar inzicht in de Chileense cultuur me gedurende mijn zes maanden durende solo-avontuur door het hartstochtelijke land. Het terugbetalen van de vriendelijkheid, ben ik het verzamelen van al die unieke conventies die een indruk op mij achtergelaten, zodat u voorbereid bent op een bezoek aan dit prachtige land van een aantal nog meer mooie mensen.
Ook lezen: Reisgids voor Chili – Ik heb alles geschreven wat je kan helpen bij je reis in Chili.
Hier ga je.
Chileense Cultuur – Dingen die je moet weten
De beroemde Chileense begroeting die je moet onthouden op je reis naar Chili-
Valentina zei dat we op beide wangen zouden kussen. Verbijsterd keek ik haar na toen ze dichterbij kwam, en toen raakten we de rechterwangen aan, kusten de lucht, en deden toen hetzelfde met de linker.
Het idee van zo’n menselijke intimiteit terwijl ik elke nieuwe persoon ontmoette, wond me op.
Mannen kussen niet tenzij ze echt goede vrienden zijn, zei ze. Als twee mannen elkaar voor het eerst ontmoeten of in een formele omgeving, schudden ze elkaar de hand. Een man en een vrouw zoenen altijd. Ik stelde me alle lange en blauwogige Chileense mannen voor die ik op de wang zou kunnen kussen, alleen maar omdat de cultuur van Chili me daartoe verplichtte.
Maar vergeet niet dat je geen volle, natte kus op iemands wang plant. Kus de lucht, kus de lucht, riep Val.
Mijn studenten die ik Engelse les gaf, kusten mijn wangen, maar de ouders van kleine kinderen vragen hen om volle kussen te geven. En soms plantten sommige mannen, zoals een professor in de school, of een andere snelle kennis, ook een enorme kus op mijn wangen; De meesten van hen hadden voor het eerst een Indiër ontmoet, en ze plaagden me gewoon in een goed humeur.
Aanbevolen te lezen: Engels onderwijzen in Chili, mijn ervaring en alles over het programma English Open Doors.
Chilenen eten “Once” in plaats van avondeten –
Toen mijn gastmoeder ons riep voor Once, uitgesproken als “on-se,” legde ze me uit dat de meeste Chileense families de voorkeur geven aan Once, een vroeg en licht avondmaal, in plaats van avondeten. Toen haalde ze kaas, ham, eieren, margarine en de restjes algensoep en pasta van de lunch uit de koelkast en zette die naast het broodmandje en de theezakjes op de ronde eettafel in de gezellige keuken.
We schaarden ons rond de eettafel en smulden van geroosterd brood dat we oppoetsten met margarine en maakten boterhammen met ham en kaas en nipten aan thee en Nescafé oploskoffie. Terwijl ik een van de altijd-hongerigen ben, aten mijn huisgenoten Al, een Britse vrijwilliger, en een Chileense psycholoog misschien wel vijf keer meer dan ik kon. Dus we drie samen gebruikt om alle lunch restjes op te eten tijdens een keer.
Al en ik gebruikt om zelfs notch up de een keer met pittige omeletten en groene salades.
Tijdens de vijf maanden dat ik verbleef met mijn Chileense gastgezin, moeten we hebben gegeten “een keer” voor vier maanden en drie weken. De andere week was de gecombineerde uitzondering van Kerstmis, onze welkomst- en afscheidsfeesten, en een paar verjaardagen waarop we voortreffelijke diners hadden.
Dus als iemand je uitnodigt voor een avondmaaltijd, wees dan voorbereid op een eenmalige in plaats van een volledig diner.
De traditie van het eten van kruidenloos of flauw voedsel.
Mijn Chileense vrienden zullen me misschien vermoorden als ze dit lezen, maar nu we het toch over eten hebben, laat me mijn teleurstelling tonen over het gebrek aan specerijen in de Chileense delicatessen.
Onze eerste kennismaking met het saaie eten was tijdens de week-lange Engelse lerarenopleiding in Santiago, waar het vrijwilligersprogramma (zou er meer over schrijven in een aparte post) ons in een hotel plaatste dat een in-house restaurant had. De medevrijwilligers die deze post misschien lezen zullen het met me eens zijn als ik zeg dat het eten gratis was, dus we waren er dankbaar voor, maar onze menselijke instincten zorgden er wel voor dat we de voedselmakers een tijdje haatten. Want het eten, meestal pasta en steaks met rijst of brood, was flauw en het kostbare dessert dat ons werd voorgeschoteld was Jello, waar Chilenen dol op zijn.
Toen ik van dat hotel naar mijn gastgezin op een eiland verhuisde, bestond de eerste maaltijd uit pizza’s die zij thuis had gebakken. Tot mijn verbazing zag ik dat Al zijn pizza belaadde met een rode chilisaus. Hoewel ik had gehoord dat de Engelsen geobsedeerd zijn door specerijen (alle woordspelingen bedoeld), had ik ze hun eten nog niet van zo dichtbij met chilipepers zien beplakken. En toen nam ik een hap van de pizza, die heerlijk smaakte, maar die was verstoken van enige specerij.
Bij de honderden maaltijden die volgden, accepteerde ik met een bezwaard hart dat Chilenen geen chili of komijn of oregano eten of dat het vinden van een vleugje specerij in hun eten is als het verwachten van een Orang Oetan in de bruisende straten van Bangalore.
Dus Al en ik laadden ons vol met een chilisaus, die je in bijna alle Chileense huizen vindt, maar ongeopend of zelden gebruikt, en die verrassend heet genoeg was om te voldoen aan de kruidenbehoefte van een Indiër en een Brit. Natuurlijk bestrooide Al de uiensalade ook met het rode chilipoeder van MDH en het komijnpoeder dat ik uit India had meegenomen en dat me wat blikken had opgeleverd van de douane op het vliegveld van Santiago. Maar wat maakt het uit.
Specerijen zijn ook uit het restaurantvoedsel verdwenen. Hoewel sommige restaurants serveren salsa picante, dat is een interessant mengsel van fijngehakte ui, tomaat, koriander, en groene pepers.
Als je een kruidenliefhebber bent, vergeet je misschien je toiletartikelen, maar vergeet niet om een aantal (Indiase) specerijen bij je te hebben of koop een aantal sauzen of vraag erom in het restaurant en gooi ongegeneerd een flinke hoeveelheid ervan in je eten. Die specerijen zouden van pas komen als je kookt in hostels of Airbnb, en bij terugkomst kun je ze gewoon aan een Chileense vriend of kennis geven die je levenslang dankbaar zou zijn.
Ook lezen: Waarom werkte ik in een restaurant toen ik een fulltime baan had.
Chilenen informeren graag naar je persoonlijke leven –
Tijdens een reis in Chili schrik je er nooit voor terug, want Chilenen zullen je niet uit de weg gaan en je alles vragen over je privéleven. Mijn mededocenten en directeur, Chileense gastmoeder en huisgenoten, en vreemden bestookten me voortdurend met vragen als of ik vrijgezel was of dat ik een vriendje had, hoe oud ik was, of ik wilde trouwen, of ik religieus was, of ik kinderen had, hoeveel het programma me betaalde, dat ze me sexy vonden, et cetera.
Terwijl sommige westerse vrienden zich stoorden aan deze plotselinge persoonlijke vragen, was het mijn kunst me niet beledigd te voelen, en zelfs als ik me wel in verlegenheid gebracht voelde, verborg ik die verlegenheid. De Chilenen wilden mij niet kwetsen, maar stelden al die vragen uit nieuwsgierigheid, en dergelijke opdringerigheid en persoonlijke gesprekken maken deel uit van de Chileense cultuur.
Dus wees niet verbaasd als je Airbnb gastheer op je eerste dag tijdens je reis in Chili vraagt of je ooit kinderen wilt of dat je Hindoe bent en of je denkt dat de koe heilig is.
Maar het goede van deze inbreuk op de persoonlijke ruimte is dat je hen openlijk privé vragen kunt stellen, ook als je hen niet goed kent. De schoonmoeder van mijn Airbnb-host in Santiago die me bij hem thuis ontving leidde me rond, stelde me allerlei vragen die ik hierboven heb beschreven, en vertelde me vervolgens dat ze was hertrouwd nadat haar man was overleden en dat we één keer leven dus moeten genieten ongeacht onze leeftijd of sociale oordelen.
Ben open in Chili, want Chilenen zijn open over hun leven.
Ook te lezen: Peru, in poëzie en foto’s.
Meerderheid van de Chilenen is religieus –
Ben open, maar respecteer hun religieuze sentimenten. De meeste Chilenen zijn katholiek en hechten veel belang aan hun godsdienst en geloof. Dus ook al ben ik atheïst, ik heb mijn atheïsme nooit besproken of benadrukt wanneer mijn gastmoeder bad of God dankte bij zelfs de alledaagse dagelijkse gebeurtenissen.
Komend uit India, begreep en accepteerde ik de starheid ten opzichte van religie en respecteerde het, maar mijn vrienden uit de VS of het VK vonden het een beetje moeilijk om de religieuze opleggingen of het geloof van hun gastgezinnen te accepteren.
Je hoeft niet veel te doen, ga gewoon niet in diepe discussies over God.
Verdere lezen: Een verhaal van India door een Indiaas meisje.
Wen aan het achtergrondgeluid van de tv –
Chileense gezinnen, waarvan de meeste hecht zijn, hangen samen rond terwijl ze kletsen, eten, drinken en televisie kijken. Mijn gastmoeder zette ’s morgens de TV aan en zette hem ’s avonds pas uit als ze naar bed ging.
De televisie werd zelfs in de restaurants en bars aangezet terwijl belachelijke TV-shows door de plaats galmden. In het begin nam ik het lawaai kwalijk, maar toen begon ik nieuwe Spaanse woorden op te pikken terwijl ik naar het nieuws luisterde of de Spaanse ondertitels op de TV las, samen met mijn vriend Al.
Wanneer ik een woord niet begreep, vroeg ik ernaar, wat een nieuw gesprek op gang bracht. En natuurlijk stemmen we nog steeds af op de titelsong van onze favoriete telenovela “Te Doy La Vida” en zingen we mee.
Chilenen breken veel brood –
Ben je van plan om tijdens je reis naar Chili een glutenvrij of een Keto-dieet te volgen? Laat de krachten van de natuur je dan zegenen.
Lisa, een vriendin uit Minnesota die ook Engelse les gaf in Chili, zei dat ze zoveel brood at dat ze brood was geworden.
Chileeërs zijn dol op brood. En ze bakken het meestal met meel voor alle doeleinden, terwijl ze het volkorenmeel negeren. Elke hoek heeft een bakkerij, en je kunt brood kopen in verschillende vormen en maten naar gelang het gewicht. Ze eten brood bij het ontbijt, de lunch, een keer, het avondeten, en misschien als er af en toe een hongerklop bij hen opkomt.
Toen ik een keer boodschappen aan het doen was in een supermarkt, merkten mijn vriend van Vancouver Island en ik dat de markt geen brood meer had. We maakten foto’s en omhelsden elkaar omdat we getuige waren van een historisch moment in Chili.
Maar nu serieus, Indiërs eten ook veel chapati en rijst. Waarom? Omdat meel en rijst goedkoop zijn. Brood is goedkoop in Chili, en daarom eten veel mensen veel brood om zich met weinig geld goed te kunnen vullen. Op het eiland waar wij woonden waren de groenten en het fruit duur omdat alles van het vasteland werd aangevoerd, maar het brood was betaalbaar en gemakkelijk verkrijgbaar.
Dus begin met het eten van veel brood of zoals de Chilenen het noemen El Pan. Of als je dat niet doet, denk dan aan verwennerij met meer salades, soepen, algen, vlees, en natuurlijk, wees klaar voor een paar fronsende blikken.
Geen ander land kan de openbare vrijpartij van Chili verslaan –
Toen de bel ging en de studenten de klas uit renden, liep ik naar de kamer van de professor om een kopje thee te halen en was verbaasd de jonge stelletjes in hun armen verstrengeld te zien en ongegeneerd te smoochen in de gangen en in de klaslokalen.
We waarderen allemaal een paar kussen en knuffels in de open lucht, maar de openbare vrijpartij in Chili was onovertroffen als de tortelduifjes gestreeld, tongzoenen, strelen, en ik weet niet wat anders want ik had niet het hart om meer te oogsten, in de open parken, op straat, op de openbare banken, in steegjes, en in restaurants.
Hoewel je gemakkelijk de tiener- en jongere paren kunt vinden die zich bezighouden met vrij en opzichtig strelen in de open lucht, zag ik zelfs enkele volwassen paren woest vrijen in het park. Mijn Chileense vriend legde me uit dat de meeste Chilenen bij hun ouders wonen tot ze trouwen en sommigen zelfs nog later, vandaar de wanhopige behoefte aan privacy.
Ik ben ook bevriend geraakt met enkele families waarin de zoon en zijn vrouw of de dochter en haar man terug naar hun ouderlijk huis verhuisden om geld te besparen of gewoon samen te wonen.
Dus als je wat extravagant openbaar vertoon van genegenheid ziet, moet je niet flippen.
Mijn kijk op levenspartner: Waarom hebben we een levenspartner nodig en waar kunnen we er een vinden.
Chilenen houden ervan om in fysieke nabijheid te zijn-
Net als Indiërs, zijn Chilenen ook nonchalant over fysiek contact, en de meerderheid van hen houdt er niet van om een formele afstand te bewaren en fronst nooit als ze tegen elkaar aan schuren. Verontschuldig je dus niet te hard of overmand door schuldgevoelens als je iemand op straat tegen het lijf loopt; ze zouden het zelfs kunnen waarderen. Tenminste, in de minder mondaine delen van Chili.
Op het eiland omhelsden we elkaar altijd vrijuit, wreven armen en ruggen passend bij de situatie en het gesprek, en gingen nooit weg zonder op Chileense wijze te groeten en elkaar een goede dag te wensen.
Me in de cultuur inlevend en mijn instinct de vrije loop latend, trok ik vaak aan de wangen van mensen om me heen en omhelsde ze. Al snel begon mijn gastmoeder me “muy de piel” te noemen of letterlijk heel veel van de huid.
Vergezeld lezen: Menselijke relaties – Het belang ervan en manieren om ze op te bouwen.
Vegetariërs zouden het moeilijk hebben tijdens het reizen in Chili –
Nu niet schrikken, maar Zuid-Amerikanen en Chilenen zijn dol op dieren, vooral in hun gehemelte en op hun borden.
Toen ik mijn gastmoeder vertelde dat ik geen rundvlees at, respecteerde ze mijn keuzes, ook al is rundvlees het favoriete vlees van de Chilenen, en maakte ze altijd een vegetarisch gerecht voor me. Maar in heel Chili en Zuid-Amerika houden de mensen van rundvlees, kip, varkensvlees en zeevruchten, en sommigen eten er zelfs rauwe bereidingen en dikke, benige biefstukken van.
Een bloederige runderworst was een delicatesse op het eiland Chiloé, waar ik bijna flauwviel bij het idee een worst te eten terwijl er bloed over mijn arm droop. En toen ik eens probeerde in te breken in een koud, benig stuk zeldzaam gegaard varkensvlees, wenste ik dat ik de macht had om dingen onzichtbaar te maken.
Sommigen van de Zuid-Amerikanen veroordeelden zelfs de vegetarische reizigers voor het niet eten van dieren, omdat de meesten van hen hardcore niet-vegetariërs zijn opgevoed en ze niet begrijpen waarom iemand geen vlees zou eten.
Hoewel de meeste gerechten vlees bevatten, zou je restaurants vinden met vegetarische opties, zoals pasta of aardappelbereidingen. Vraag dus precies om een vegetarisch gerecht, controleer of er kip, ei of zeevruchten in zitten, vooral in de soepen, en strijk dan neer.
Enkele Spaanse zinnen die van pas kunnen komen als je vegetariër bent zijn –
Ik ben vegetariër – “Yo soy vegetariano,” Ik eet geen vlees – “Yo no como carne,” Ik eet geen rundvlees – “Yo no como carne de vacuna,” Ik eet geen kip – “Yo no como pollo,” Ik eet geen zeevruchten – “Yo no como mariscos,” en ik eet geen varkensvlees – “Yo no como cerdo.”
Ik heb een uitgebreide gids over de belangrijkste Spaanse zinnen die je moet kennen als je naar Latijns-Amerika reist. Ga hem lezen of download de pdf-versie.
Goed geluk.
Chilenen drinken graag en maken de beste wijn –
Tijdens mijn reizen in Chili, toen ik met mijn Chileense vrienden, kennissen en soms zelfs hun hele familie de hele nacht doordronk tot in de gouden ochtenduren, besefte ik dat ze graag de hele nacht opbleven en tot in de kleine uurtjes doordrinken. Hun feesten beginnen laat, rond 11 uur, en gaan door tot de ochtend.
Verwacht dus dat de bars de hele nacht doordraaien, vrienden die om 11 of 12 uur binnenstrompelen, mensen die je ontmoet die je uitnodigen voor een feest dat om 12 uur begint en tot 6 of 7 uur ’s ochtends doorgaat, Je Airbnb gastvrouw kookt wijn met sinaasappels en kaneel om een speciaal drankje te maken genaamd navegado of voegt aardbeien toe aan wijn of maakt wat pisco met citroen, ijs en suiker om een aperitivo te maken voor de lunch, gewoon omdat ze zich niet lekker voelt, of een beetje drank is essentieel om te genieten van de pasta del choclo (een maïsgerecht).
De Chilenen maken ook enkele van de beste wijnen ter wereld, dus als je terugkomt zonder wat te proberen, zou ik je vervloeken.
Ook lezen: Chile Independence Day – Memoir of Fiestas Patrias.
Nooit vertrouwen op de tijd die Chilenen beloven te komen opdagen –
Omstreeks 23.00 uur, na twee uur te hebben gewacht op een stel vrienden die hadden beloofd om 9 uur af te spreken en naar een feestje te gaan en nog steeds niet te zien waren, kleedde ik me om in mijn nachtkleding en begon met mijn huisgenoten te drinken. Mijn Chileense huisgenoot legde het me toen uit: “Chilenen zijn altijd te laat, soms wel 2,3, of zelfs 4 uur. Disculpa.”
Als ik moest wedden wie de indianen kon verslaan in te laat komen, zou mijn eerste keus Chilenen zijn.
Dus kijk uit.
Last but not least, geen Engels spreken maakt deel uit van de Chileense cultuur –
Ondanks dat het vrijwilligersprogramma voor Engelse les waaraan ik heb deelgenomen door de Chileense regering samen met de VN werd geleid en je je dus kunt voorstellen hoezeer de regering het Engels wil promoten, spreken de meeste Chilenen liever Spaans en vermijden ze het Engels. Ik respecteer hun liefde voor hun moedertaal, maar deze houding heeft soms een averechts effect op de opgroeiende kinderen die beginnen te geloven dat spreken in het Engels slecht moet zijn als ze in plaats daarvan in het Spaans kunnen converseren.
Sommige ouders zorgden ervoor dat hun kinderen Engels leerden, terwijl een aantal van hen dat niet deden en het Engels thuis nooit hebben gepromoot. Gevolgen – sommige kinderen hebben zelfs nooit conversatie Engels geleerd, en de meeste van mijn studenten konden me niet vragen “how are you.”
De collega’s van een paar professoren die met mij in het Engels spraken, dreven de spot met hen en vroegen zelfs om ondertiteling. Hoewel dat de scène was op het meer orthodoxe en traditionele eiland, sprak een meerderheid van mijn vrienden en studenten uit de grootsteden Santiago en Valparaiso vloeiend Engels met mij en schakelde bij hen thuis over op Spaans, een patriottische stijl die ik erg leuk vond.
Verwacht dus niet dat uw taxi- en buschauffeurs, hotel- en hostelbedienden en obers veel Engels spreken, hoewel ze de spraakfunctie van Google Translate overvloedig zouden gebruiken om met u te converseren.
Download het offline Spaanse bestand in Google Translate, en schroom niet om iemand te vertellen dat hij moet wachten tot je een gerecht van het menu hebt opgezocht of een slang hebt vertaald die de chauffeur in haast naar je gooide.
Must read: 25 failproof tips om in je eentje een nieuwe taal te leren
Over wat ik hierboven heb gezegd, ik ben dol op Chili en de mensen en stond bijna op het punt om me te vestigen in het prachtige rivierachtige land. Want nergens ter wereld vind je warmere en behulpzamere mensen dan Chilenen.
Sommige van die goedhartige mensen zijn mijn beste vrienden, sommige staan nog steeds voor me open als ik terugga (hopelijk ook nadat ik dit gelezen heb), en sommige draag ik in mijn hart mee, waar ik ook ga.
Geniet zolang je in Chili bent, want Chilenen weten hoe ze moeten leven en van het leven moeten genieten.
En zoals ze zeggen, “que disfrute” – Dat je met volle teugen geniet van het moment en de gelegenheid.