Akinetisch mutisme (AM) is een zeldzame neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een intact bewustzijnsniveau en sensomotorische capaciteit, maar met een gelijktijdige afname van doelgericht gedrag en emoties. Patiënten verkeren in een wakkere toestand van diepe apathie, schijnbaar onverschillig voor pijn, dorst of honger. Het is de uiterste grens binnen het spectrum van stoornissen van verminderde motivatie. De laatste jaren is er meer bekend geworden over de functionele rol van neurocircuits en neurotransmitters die geassocieerd zijn met menselijk motiverend gedrag. Meer specifiek is er een toenemend aantal gedragsmatige aanwijzingen die specifieke beschadigingen van de functionele frontale-subcorticale organisatie koppelen aan het optreden van verschillende neurologische stoornissen. In dit overzicht combineren we bewijsmateriaal uit laesiestudies en neurofysiologisch bewijs bij dieren, beeldvormingsstudies bij mensen, en klinisch onderzoek bij patiënten met AM om een integratieve theorie van de pathofysiologie te vormen. Bovendien worden de specifieke farmacologische interventies die zijn gebruikt voor de behandeling van AM en hun rationaliteit beoordeeld, waardoor een uitgebreid overzicht ontstaat voor gebruik in de klinische praktijk.