Paros & Antiparos

Danai Issaris

Sinds mijn geboorte ben ik al een islomaan, maar ik ben wel kieskeurig. Mijn eilanden moeten de juiste proporties hebben. Ik wil ze ruig en afgelegen. Ze moeten niet te veel hun best doen, maar ze moeten genoeg hebben om je niet te vervelen. De eerste keer dat ik de 220 eilanden tellende Cycladen bezocht – de drukst bezochte en beroemdste van de zeven eilandengroepen van de Griekse archipel – volgde ik de toeristische trilogie van Mykonos, Delos en Santorini, waarbij ik een paar nachten doorbracht tussen de drukke bars en stranden van Mykonos; een dag wandelde rond de heilige ruïnes van Delos; en nog een paar nachten loungde bij het overloopzwembad dat uitkijkt over de caldera en de duizelingwekkende wirwar van kliffen op Santorini. Alle drie waren eilanden waarvan de charmes, vond ik, onthulden zich vrij snel – en misschien een beetje te royaal.

Maar in 2008, maakte ik mijn eerste reis naar de minder bekende centrale Cycladen, met inbegrip van Paros, Antiparos, Naxos en Pano Koufonisi. Hier waren eilandjes die zich veel langzamer overgaven. Er zijn nauwelijks chique winkels, onstuimige restaurants of nachtclubs – en toch lijkt er geen eind te komen aan witgekalkte heuvelstadjes en verborgen zwemgrotten om te ontdekken en te verkennen. Elk strand is een paradijs voor zwemmers; ik ben nu alleen al op Paros op zo’n 30 stranden geweest. Er zijn eindeloze variëteiten: aan de noordpunt van het Griekse eiland ligt Kolymbithres, beroemd om zijn bizarre rotsformaties die door het zand zo glad zijn geschuurd dat ze bijna maanachtig lijken; of het windsurfparadijs bij Chrissi Akti aan de zuidoostkant, waar de kleurrijke zeilen van kiteboarders in boogvormige zwiepen over de lucht vliegen. Vele hebben met bamboe bedekte parasols, kleine kapelletjes en slaperige taverna’s waar roosterende spiesen van souvlaki langzaam pirouettes maken.

Joyce Pascowitch

Net als zijn buren is Paros nooit volledig afhankelijk geweest van het toerisme: Hoewel de havens in de zomer veel mensen trekken, is het eiland grotendeels het protectoraat van Europese gezinnen en expats die buiten de vier belangrijkste dorpen – Naoussa, Parikia, Lefkes en Marpissa – een vakantiehuis hebben. Er zijn op het eiland meestal alleen bed-and-breakfasts en aan elke kant een of twee statige hotels. Maar onlangs zijn er een handvol boetieks bijgekomen – zoals het Griekse Beach House op het nabijgelegen Antiparos, dat afgelopen zomer werd geopend – samen met een chiquer soort bezoekers (Tom Hanks, Madonna) die de schijnwerpers op deze centrale Cycladische eilanden richten. De modewereld ruilt zelfs Patmos (een eiland in het noorden van de Dodekanesos zonder vliegveld, een reis van acht uur met de veerboot vanuit Athene) in voor Antiparos (met de veerboot bereikbaar in ongeveer vier uur vanuit Athene of 30 minuten vanaf het vliegveld van Paros).

Rex Features

Het lijkt er zelfs op dat het piepkleine Antiparos het nieuwe Patmos aan het worden is, in die zin dat het het anti-Patmos is; Terwijl Patmos in augustus de onmiskenbare sociale wervelwind van de Parijse modeweek heeft – een uitputtende, onophoudelijke scène, vol met (al dan niet zelfbenoemde) It girls en interieur- en modeontwerpers – is Antiparos een plek voor mensen die geen andere maatschappij zoeken en nodig hebben dan hun eigen. Op dit kleine eiland zitten oude mannen onder eeuwenoude eiken backgammon te spelen, terwijl de hippies die hier in de jaren zeventig aanspoelden nog steeds nudistenkampen runnen. Hoewel je Bruce Springsteen tegen het lijf kunt lopen in The Doors, een plaatselijke bar waar de eigenaar gratis ouzo geeft aan iedereen die alle teksten van Bob Dylans ‘Hurricane’ kan zingen, zul je verder met rust worden gelaten. En in de zomer is dat in Griekenland het zeldzaamste en kostbaarste wat er is.

En ondanks alle herontdekking is de waarheid dat deze eilanden al eeuwen schrijvers en kunstenaars aantrekken die er even tussenuit willen. In het begin van de 19e eeuw zette Lord Byron zijn handtekening in een grot aan de zuidkant van Antiparos, een plek waar duizenden jaren oude stalactieten en stalagmieten als kurkentrekkers de duisternis in spiraliseren. Truman Capote, die net klaar was met Breakfast at Tiffany’s, bracht de zomer van 1958 door op Paros. Tijdens zijn lange verblijf in Parikia werkte hij aan de tekst voor Richard Avedon’s Observations, de eerste verzameling portretten van de fotograaf, en las hij Proust en Chandler. Hij begon ook te schrijven aan Answered Prayers, zijn laatste – en beroemde onvoltooide – roman.

Rex Features

‘Zelfs vandaag de dag is het makkelijk voor te stellen hoe Capote hier een toevluchtsoord moet hebben gevonden voor alle dingen die hem op dat moment waren gaan definiëren en, evenzeer, onderdrukken: de New Yorkse maatschappij, de literaire wereld, en zelfs zijn eigen persoonlijkheid. Op Paros was er niets van dat alles – er was alleen zon, zee en sereniteit. We hebben geen krant meer gezien sinds we op het eiland aankwamen,’ schreef fotograaf Cecil Beaton toen hij met Capote in het Meltemi Hotel in Parikia verbleef. We hebben geleefd in een tijdloze waas van herhaling. Het leven is niets anders dan slapen, zwemmen, eten en lezen. De ene dag vloeit rustgevend over in de andere, zonder incidenten. Elke dag is een patroon.’

En net als die van Beaton zijn mijn dagen op Paros – een week of twee bijna elke augustus gedurende de afgelopen acht jaar – ook een patroon. Ik vind mezelf onmiddellijk terug in de rust van het eiland, en val in zijn ijverige routine. De alchemie is herstellend, louterend, elementair – elke dag zwemmen in zee, rijden door de amberkleurige weiden van dorre landbouwgronden, dezelfde eenvoudige Griekse gerechten eten die je in elke kleine taverna vindt. De tijd vertraagt, alsof hij tegen de klok in loopt.

Danai Issaris

Tegen het einde van mijn verblijf, maak ik altijd een dagtocht naar de Caribisch-blauwe wateren rond Pano Koufonisi – een klein eilandje voor de kust van Naxos dat zo onontwikkeld is dat het Paros zou kunnen zijn geweest toen Capote en Beaton er op bezoek waren. De lage kustlijn ziet er bijna poreus uit – zo bezaaid met natuurlijke poelen en spelonkachtige kliffen dat het lijkt op een plak Zwitserse kaas.

Maar de rest van mijn tijd breng ik door op Paros, en telkens als ik terugkom merk ik, als voor de eerste keer, hoe in de rozige satijnen schemering alles geëlektriseerd wordt door de witte kaarslicht van de ondergaande Mediterrane zon; ik zie de koepelkerken van de stad, de Frankische kastelen en de Venetiaanse paleizen vergulden in het late namiddaglicht.

Op de laatste dag van mijn reis zit ik elk jaar in een spectaculaire baai aan de voet van een steil ravijn, geflankeerd door winderige olijfbomen die eruit zien alsof ze thuishoren in een sprookjesboek van Dr. Seuss. In de verte is een funky camping met tie-dyed tenten, neon-bright duin buggy’s, en een piraten vlag wapperend in de wind. Het strand is breed en, op één familie na, verlaten. Er zijn geen parasols of ligstoelen, alleen een strook bleke, gladde stenen, palmbomen en turkoois water. Een kleine taverna ligt boven de kust, het terras in de schaduw van druivenranken. Schalen met felrode gevulde tomaten en wolken feta gemengd met olijven en uien bedekken de gammele tafeltjes, terwijl octopus buiten in glazen vitrines ligt te drogen. Het restaurant wordt gerund door een oude zeekapitein met een mop van vergeelde krullen verweerd door de zon en de zoute lucht. Hij draagt een marineblauwe wollen matrozenpet en zou kunnen doorgaan voor een Homerische zeegod. In de verte zwerft een ezel op een heuvel en de contouren van een gemotoriseerde skiff uit Antiparos beginnen zich af te tekenen. Bij de lunch raak ik aan de praat met een zongebruinde Engelsman die vroeger in de uitgeverij werkte. Ik vraag hem hoe lang hij hier al is. Tien jaar geleden ben ik hier een week geweest om mijn hoofd leeg te maken,’ zegt hij. Ik ben nooit meer weggegaan.’

Ik realiseer me dat het tijd is om in te pakken – voordat het eiland ook mij inpalmt.

Beach House Antiparos (www.beachhouseantiparos.com) heeft tweepersoonskamers vanaf ongeveer £165. British Airways (www.britishairways.com) vliegt van Heathrow naar Mykonos, waar u een veerboot kunt nemen naar Paros en verder naar Antiparos. Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met de Griekse Nationale Organisatie voor Toerisme (+44 20 7495 9300; www.visitgreece.gr)

Deze rubriek werd gepubliceerd in Condé Nast Traveller september 2015

Mykonos – het feesteiland

Familievakanties

Mykonos – het feesteiland

Ergens voor het weekend: Thessaloniki

Vluchten naar Mykonos