Ann Preston
1813 – 1872
Geen heerszuchtige Turk, rokend op zijn voetenbankje, zou de verdorvenheid die de openbare zeden zouden ondergaan, beter kunnen uitbeelden, als Turkse vrouwen openlijk, zij aan zij met vaders, echtgenoten en broers naar de plechtige Moskee zouden lopen, dan sommigen onder ons de perversie hebben uitgebeeld die onze maatschappij moet ondergaan als de vrouw met de man het ambt van arts deelt”. Ann Preston, 1858
Ann Preston was een baanbrekende Amerikaanse vrouwelijke arts en oprichtster van Pennsylvania’s Women’s Hospital.
Preston werd geboren in West Grove, Pennsylvania in een familie van Quaker abolitionisten. Zij werd opgeleid aan de Westtown Quaker school in West Chester, Pennsylvania, maar werd naar huis teruggeroepen toen haar moeder ziek werd. Zij werd zich er steeds meer van bewust hoe sedentair en beperkt het leven van veel vrouwen was en vond dat zij hun eigen fysiologie beter moesten begrijpen. Ze ging in de leer bij een Quaker-arts, Nathanial R. Moseley, en begon lessen te geven in gezondheid en hygiëne.
In 1849 begon ze zich aan te melden bij verschillende medische hogescholen, maar werd steeds afgewezen op grond van haar sekse. In 1850 richtte een groep zakenlieden uit Philadelphia, onder leiding van de quaker William Mullen, echter het Female Medical College of Pennsylvania op – het eerste college ter wereld dat was opgezet om vrouwen op te leiden tot arts. In het eerste jaar schreven acht vrouwen – onder wie vijf Quakers, Ann Preston, – zich in voor een opleiding tot arts. In 1853 werd zij benoemd tot Professor in de Hygiëne en Fysiologie.
Preston’s grootste ambitie was het oprichten van een Vrouwenziekenhuis. In 1858 vond zij een volgens haar geschikt pand en begon geld in te zamelen om het ziekenhuis op te richten. Maar toen in 1860 de Amerikaanse burgeroorlog uitbrak, werd het Vrouwelijk Medisch College gedwongen te sluiten en zag het ernaar uit dat haar plannen nooit gerealiseerd zouden worden. Ze gebruikte de reeds ingezamelde fondsen om haar vriendin, Dr. Emmeline Horton Cleveland, verloskunde te laten studeren in Parijs.
Preston bleef geld inzamelen voor het ziekenhuis en reed met het paard en de buggy van de familie door de omliggende graafschappen om Quaker families te werven en zo uiteindelijk het benodigde geld bijeen te krijgen. Het vrouwenziekenhuis werd in 1862 geopend. Tegelijkertijd haalde Preston het Vrouwelijk Medisch College over om opnieuw te beginnen op het terrein van het ziekenhuis, te beginnen met een faculteit van drie vrouwelijke artsen en twintig studenten. In 1863 werd het college een van de eerste in de VS die verpleegsters opleidde.
In 1866 werd Preston de eerste vrouwelijke decaan van het college. Onder haar leiding leidde het college de eerste Afro-Amerikaanse en de eerste inheemse Amerikaanse vrouwelijke artsen op, en organiseerde het sociale programma’s waarin hygiëne en fysiologie werden onderwezen aan enkele van de armste vrouwen van de stad.
Preston begon vervolgens campagne te voeren voor het recht van haar vrouwelijke medische studenten om klinieken te bezoeken in de grotere ziekenhuizen in Philadelphia. Aanvankelijk werden vrouwelijke artsen uit alle andere ziekenhuizen geweerd, maar in 1868 en 1869 stemden eerst Blockley en daarna Pennsylvania Hospitals toe in de toelating van de vrouwelijke studenten.
Waar het gepast is om vrouwen als patiënten te introduceren, daar is het ook maar rechtvaardig en in overeenstemming met de instincten van de ware vrouwelijkheid voor vrouwen om te verschijnen als artsen en studenten.
Gedeeltelijk gedreven door het lelijke gedrag van de mannelijke medische studenten, begon de publieke opinie in haar voordeel te stemmen, en vrouwen werden geleidelijk in meer en meer ziekenhuizen toegelaten.
Tegen die tijd leed Preston aan gewrichtsreuma. Zij bleef lesgeven aan de hogeschool en als raadgevend arts in het vrouwenziekenhuis dienen tot zij in 1872 overleed.