Er zijn twee recente rapporten die Apple in een kwaad daglicht stellen als het gaat om de zorg voor de gezondheid en het welzijn van de arbeiders die zijn producten maken. Het ene rapport gaat over de aanwervingspraktijken op lange termijn van Apple’s fabriekspartners (deels ingegeven door Apple’s eigen eisen), het andere over het misbruik dat China maakt van de ongeveer miljoen Oeigoeren die momenteel in interneringskampen worden vastgehouden.
Eerst is in een nieuw rapport, dat is gebaseerd op gesprekken met vier Apple werknemers, te lezen hoe het bedrijf zich zorgen maakte over een Chinees wetsvoorstel uit 2014 dat de bescherming van productiemedewerkers aanscherpte en voorschreef dat niet meer dan 10 procent van het fabriekspersoneel uit tijdelijke arbeidskrachten mocht bestaan. Apple onderzocht 362 fabrieken van toeleveranciers en ontdekte dat bijna de helft dit quotum overschreed, terwijl 80 fabrieken voor meer dan de helft van hun personeel gebruikmaakten van uitzendkrachten.
Apple (en de Chinese wet) eisten van zijn toeleveranciers dat ze deze situatie voor 2016 zouden aanpakken. Toen de cijfers in 2016 nauwelijks waren veranderd, stopte Apple met het maken van ophef hierover “uit bezorgdheid dat het kosten zou veroorzaken, middelen zou aftappen en productlanceringen zou vertragen.”
Maar het probleem gaat dieper dan dat. Volgens The Information:
De voormalige werknemers, evenals een beoordeling van interne Apple-presentaties en de eigen gegevens van het bedrijf over het inhuren van fabrieken tussen 2013 en 2018, suggereert dat Apple’s strategie voor het beheren van zijn toeleveringsketen het voor zijn drie grootste contractfabrikanten – Foxconn Technology, Quanta Computer en Pegatron – moeilijk maakte om aan de arbeidsbeperkingen te blijven voldoen. De kwestie kwam vorig jaar opnieuw in het openbaar aan het licht toen Apple toegaf dat Foxconn de wet had overtreden in zijn enorme iPhone-fabriek in Zhengzhou, waar maar liefst 300.000 arbeiders werken. Apple zegt dat het van zijn toeleveranciers eist dat ze zich aan de lokale wetgeving houden en belooft degenen die zich daar niet aan houden te verwijderen.
De lafhartige lafheid van Apple’s ‘Moed’
Wat het tweede rapport betreft, herinner je je dat volgens Apple-fellow Phil Schiller, het tonen van moed betekent dat je actie onderneemt die misschien niet populair is – zoals bijvoorbeeld het verwijderen van een koptelefoonaansluiting. We hebben Apple jarenlang bespot over het onwetende, toon-dove moment op het podium, maar nu deze nieuwe informatie is opgedoken, vraag ik me af of we het hele verhaal verkeerd hebben. Misschien is de reden waarom Schiller “moed” associeerde met “het strippen van functies van een product”, omdat dat het beste voorbeeld is dat Apple’s beleid hem in staat stelde te geven zonder onmiddellijk op het podium te sterven aan een acuut geval van hypocrisie.
Moed is niet het verwijderen van een functie van een telefoon. Maar dat zou te veel zijn voor Apple – een bedrijf dat er zo op gebrand is zijn arbeidskosten laag te houden dat het heeft gelobbyd tegen de Uyghur Forced Labor Prevention Act, een wetsvoorstel dat bedrijven verplicht te garanderen dat ze niet samenwerken met buitenlandse bedrijven die slavenarbeid in dienst hebben. Apple beweert dat het tegen slavenarbeid is en dat het de banden zal verbreken met elke toeleverancier die zich met dergelijke praktijken inlaat. Apple heeft eerder ook gezegd dat het alle Chinese arbeidswetten naleeft en dat het de banden verbreekt met leveranciers die zich niet aan deze praktijken houden, maar toch blijft het bedrijf heupwiegend aan Foxconn vastzitten.
De overmoed – en het cynisme – van dit gedrag zou verbijsterend zijn als 2020 niet zulke recordoogsten van beide had opgediend. In de afgelopen vier jaar heeft Apple de prijs van reparaties voor veel apparaten drastisch opgevoerd. Het heeft toestellen op de markt gebracht waarvan de reparatie buiten de garantietermijn veel duurder was en gelogen over hoe gemakkelijk het was om de iPhone 6 en 6 Plus te buigen. Het verhoogde de prijs van AppleCare, verhoogde de prijs van reparaties zonder garantie in sommige gevallen tot in het stratosfeer, en toonde nul interesse in het ontwerpen van zijn producten voor eenvoudige reparatie.
Voor het zo gehate toetsenbord van de MacBook butterfly is een vervangend onderdeel van $ 600 nodig, omdat zelfs Apple’s eigen technici niet zomaar één toets kunnen vervangen – of zelfs alleen het toetsenbord. Het bedrijf creëerde uiteindelijk een gratis reparatieprogramma, maar pas na maanden van high-profile klachten en problemen. Enige bezorgdheid van Apple over het “creëren van kosten” heeft het bedrijf er duidelijk niet van weerhouden om vrolijk een hoop kosten voor andere mensen te creëren. Het is blijkbaar ondenkbaar voor de bedrijfsleiding van Apple dat Tim Cook een aankondiging als deze zou doen:
“Bij Apple vinden we mensenrechten belangrijk genoeg om ervoor te zorgen dat onze producten niet letterlijk door slaven worden gemaakt. Sterker nog, we willen er zeker van zijn dat het personeel van onze partners goed betaald en gelukkig is. Nadat uit een audit bleek dat veel van onze partners de Chinese arbeidswetgeving al jaren overtraden, hebben we ze ontslagen. Partners die niet konden garanderen dat ze geen Oeigoerse slavenarbeid zouden gebruiken bij de fabricage van onze producten, zijn eveneens vervangen. Als gevolg daarvan zal de volgende iPhone 6-9 maanden vertraging oplopen, terwijl we een nieuwe toeleveringsketen opzetten met bedrijven die bereid zijn om ons te helpen de strengere normen in China, de Verenigde Staten of waar dan ook ter wereld na te leven.”
Dat zou moedig zijn.
Dit is het niet.
Nu lezen:
- Apple dwong ProtonMail om In-App Aankopen toe te voegen aan zijn gratis app
- Apple werkt aan CPU’s met 32 High-Performance Cores: Report
- Early Adopters of Apple M1 Macs Should Be Cautious About Compatibility