Resultaten
Sinds zijn introductie is lipofilling steeds populairder geworden; de resultaten zijn echter variabel en onvoorspelbaar. Er zijn verschillende wijzigingen aangebracht in de procedures voor het oogsten, verwerken en injecteren van vet. Chirurgische excisie en lage negatieve-druk aspiratie met canules met grote diameter minimaliseren de schade aan de adipocyten tijdens het oogsten van vet. De “natte” methode van vetafname omvat vloeistofinjectie op de plaats van de donor en vergemakkelijkt de lipoaspiratie terwijl pijn en ecchymose tot een minimum worden beperkt. Voor de verwerking van het vet wordt de voorkeur gegeven aan centrifugeren op lage snelheid boven centrifugeren op hoge snelheid, scheiding door zwaartekracht of filtratie. Vetinjectie op de plaats van de ontvanger moet worden uitgevoerd met canules met een kleine diameter in een uitwaaierend patroon over meerdere sessies, in plaats van een enkele sessie. Vettransplantaten vertonen niet alleen huidvullende eigenschappen, maar ook regeneratief potentieel door de aanwezigheid van stamcellen in vetweefsel. De klinische toepassingen van autologe vettransplantatie omvatten dan ook de correctie van secundaire contourdefecten na borstreconstructie, de opheffing van pijnlijke littekencontracturen en de behandeling van brandwondenlittekens en radiodermatitis. Lipofilling wordt ook gebruikt bij esthetische chirurgie, zoals verjonging van gezicht en handen, neuscorrecties en borst- en bilspiervergrotingen. De complicaties van lipofilling zijn minimaal en omvatten blauwe plekken, zwelling, pijn, infectie, necrose en verkalking.