Download dit nummer Terug naar samenvatting
Goede PRAKTIJKEN BIJ DE BEHANDELING VAN HEMORRHOïDEN
Hemorroïdale aandoeningen vormen een van de meest voorkomende medische aandoeningen bij de mens. De meest recente statistieken wijzen op een prevalentie van ongeveer 25% bij de volwassen bevolking, en meer dan 50% bij personen ouder dan 50 jaar. De prevalentie en incidentie liggen echter hoogstwaarschijnlijk hoger, gezien het feit dat de ziekte bij sommige patiënten asymptomatisch begint.
De oorsprong van hemorroïdale ziekte kan zowel mechanisch als vasculair (hemodynamisch) zijn:
Volgens de mechanische theorie ondergaat de ondersteunende structuur van de hemorroïdale plexus een spontane involutie die overmatige laxiteit inhoudt en leidt tot verplaatsing van de interne hemorroïden. Acute intrarectale of abdominale druk zijn verergerende factoren.
Vasculaire factoren worden steeds meer erkend als een belangrijke rol spelend in de ontwikkeling van hemorroïdale ziekte door veranderingen van de vasculaire plexussen en disfunctie van de arterioveneuze shunts, waarvan het effect wordt versterkt, zoals hierboven, door verhoogde abdominale druk.
Hemorroïdale ziekte wordt vaak geassocieerd met ontsteking. Daarom moet de behandeling van aambeien drie doelen bereiken: het elimineren van mechanische en lokale uitlokkende factoren, het verminderen van de ontsteking, die altijd aanwezig is bij acute manifestaties en het herstellen van optimale hemodynamische en microcirculatoire condities.
Elimineren van mechanische en lokale uitlokkende factoren
Om het eerste doel te bereiken is het noodzakelijk om bepaalde leefstijl- en dieetmaatregelen in acht te nemen, die de basis vormen van de behandeling.
Het dieet moet vooral vezelrijk voedsel en overvloedige vloeistoffen bevatten om de regelmatigheid van de alvus te verzekeren en een zachte consistentie van de ontlasting te behouden.
Mechanische laxeermiddelen, zoals vaseline of vloeibare paraffine, kunnen hiertoe worden gebruikt, evenals het vermijden van de consumptie van stimulerende dranken (thee, koffie), alcohol en specerijen. Er moet veel aandacht worden besteed aan de persoonlijke hygiëne en de dagelijkse gewoonten, waarbij roken, een zittende levensstijl en een langdurige zithouding moeten worden vermeden.
Er bestaat twijfel over de rol van een plaatselijke behandeling, die kan worden uitgevoerd met middelen die in verschillende combinaties worden gebruikt: plaatselijke verdovingsmiddelen, ontstekingsremmers, smeermiddelen en middelen met een plaatselijk veneus tropisme.
Al deze geneesmiddelen hebben een gunstige invloed op de klinische verschijnselen, ook al hebben studies tot nu toe hun werkelijke doeltreffendheid in twijfel getrokken.
Verminderen van de ontsteking
Het tweede te bereiken doel bij de behandeling van hemorroïdale aanvallen is het voorkomen van de ontsteking. Het is aangetoond dat metabolieten van arachidonzuur (met name prostaglandine en leukotriënen) in de acute fase een hoger gehalte hebben.1
Daarom is het noodzakelijk om bij acute hemorroïdale aandoeningen stoffen toe te dienen die de werking van de chemische mediatoren van de ontsteking, waaronder de kininen en de lymfokinen, kunnen tegengaan en de enzymatische activering van arachidonzuur kunnen remmen.
Het herstellen van optimale hemodynamische en microcirculatoire condities
Hemodynamische en microcirculatoire stoornissen leiden tot ontsteking van de weefsels en afname van de veneuze tonus. De belangrijkste ontstekingsmediatoren die hierbij betrokken zijn, zijn PGE-2 en TXA-2, waarvan de niveaus hoger zijn tijdens de aanvallen. De klinische manifestaties van deze stoornissen zijn pijn en bloedingen, die zeer nadelig zijn voor het dagelijkse leven van de patiënt9. De derde doelstelling bestaat er dus in de synthese van PGE-2 en TXA-2 tegen te gaan.
Daflon 500 mg IN DE BEHANDELING VAN AARDAPPELS
Daflon 500 mg lijkt een volledig farmacologisch antwoord te bieden op alle behoeften van de behandeling van aambeien. In de eerste plaats is aangetoond dat de flavonoïden, waaronder Daflon 500 mg, de lysosomenzymen herstellen en interfereren met enzymen die betrokken zijn bij de doorstroming van arachidonzuur, dat ontstekingen veroorzaakt.2
Daflon 500 mg heeft ook een antioxiderende werking aangetoond, waardoor het zich kan verzetten tegen vrije radicalen,3 evenals een afnemend effect op de synthese van PGE-2 en TXA-2 door de macrofaag.4
Al deze effecten resulteren in een vermindering van de pericapillaire permeabiliteit,5 en een verhoging van de capillaire weerstand tegen bloedextravasatie in het interstitium.
Het hemodynamische effect manifesteert zich door een verhoging van de veneuze tonus, die zowel experimenteel6 als klinisch is aangetoond.7
Wat de klinische voordelen betreft, hebben twee recente studies de uitstekende werkzaamheid van Daflon 500 mg aangetoond, zowel bij acute als bij recidiverende aanvallen.
Daflon 500 mg biedt volledige werkzaamheid bij acute aanvallen
Alle symptomen zijn aanzienlijk verbeterd vanaf de tweede dag van de behandeling.
Een dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek werd uitgevoerd bij 100 patiënten met een door proctoscopie bevestigde aambeienaandoening, die een acute aambeienaanval van maximaal 3 dagen vertoonden, die niet waren behandeld. De behandeling duurde 7 dagen in een dosering van 6 tabletten gedurende 4 dagen en 4 tabletten gedurende 3 dagen.
Een klinisch onderzoek werd uitgevoerd op D0 en D7, met een beoordeling van de symptomen en hun verbetering met behulp van een 4-puntsschaal.
De resultaten van deze studie toonden een algemene verbetering van de symptomen aan die significant hoger was bij patiënten behandeld met Daflon 500 mg in vergelijking met de controles (P<0,001), die al duidelijk was op de tweede dag van de behandeling, maar meer uitgesproken aan het einde. De scores gebruikt om bloeding, pijn en jeuk te evalueren resulteerden in een vermindering in beide groepen op D7, maar in een aanzienlijk grotere mate bij patiënten behandeld met Daflon 500 mg (P<0,001); analoge resultaten werden waargenomen met betrekking tot tenesmus, met een minder relevant oplossingspercentage (figuur 1) en de objectieve klinische tekenen (proctitis). Ook waren de duur en de intensiteit van de huidige crisis, in vergelijking met voorheen, veel meer verminderd bij patiënten die met flavonoïden werden behandeld in vergelijking met de placebogroep (P<0,001) (figuur 2).
Figuur 1. Daflon 500 mg verbetert alle symptomen gerelateerd aan
hemorroïdaanvallen.
Figuur 2. Daflon 500 mg vermindert de duur en
intensiteit van de aanvallen aanzienlijk in vergelijking met eerdere aanvallen.
De patiënten zelf ervoeren een aanzienlijke verbetering vanaf de tweede dag van de behandeling met Daflon 500 mg.
In de studie van prof. Misra evalueerden de patiënten de doeltreffendheid van Daflon 500 mg op hun levenskwaliteit tijdens acute aanvallen, met behulp van een zelfevaluatieschaal.
Zij evalueerden dus de werkzaamheid van het geneesmiddel op verschillende tekenen en symptomen die zich tijdens acute aanvallen voordoen, zoals pijn, pruritus, proctitis en bloedingen, evenals algemene verbetering.
In totaal namen 100 patiënten tijdens hun acute aanvallen ofwel Daflon 500 mg in de dosering van 6 tabletten per dag gedurende de eerste 4 dagen, gevolgd door 4 tabletten per dag gedurende de volgende 3 dagen, ofwel een placebo.8 Zoals blijkt uit figuur 3, vertoonde Daflon 500 mg een uitstekende snelle werking, aangezien bijna de helft van de patiënten al na 2 dagen behandeling een aanzienlijke verbetering bemerkte, tegenover slechts 6% in de placebogroep!
Deze uitstekende snelle werking wordt toegeschreven aan de unieke gemicroniseerde vorm van Daflon 500 mg. De zeer kleine deeltjesgrootte van Daflon 500 mg, in vergelijking met andere flebotrope geneesmiddelen, (1,7 μm vs 36,5 μm) leidt tot een grotere absorptie9 (tweemaal zoveel), sterkere en snellere werkzaamheid met Daflon 500 mg.
Figuur 3. Patiënten erkennen een significante verbetering vanaf de
tweede dag van de behandeling met Daflon 500 mg.
Daflon 500 mg biedt een langdurige bescherming tegen terugkerende aanvallen
Zowel de Cospite- als de Misra-studies werden gedurende 2 en 3 maanden voortgezet, waarbij de frequentie en intensiteit van de aanvallen werden beoordeeld tegenover respectievelijk niet-gemicroniseerd diosmine en placebo. De dosering bedroeg toen 2 tot 3 tabletten per dag. De bedoeling was na te gaan of de behandeling met diosmine of placebo in staat was het aantal en de duur van de aambeien te wijzigen. Tevens moest worden nagegaan of de unieke gemicroniseerde vorm van Daflon 500 mg voordelen bood ten opzichte van de andere vormen.
De verkregen resultaten toonden een significante vermindering aan van het aantal acute episoden in alle groepen (fig. 4).
Figuur 4. De superieure vermindering van acute episoden met
Daflon 500 mg, dankzij de micronisatie.
In de Misra-studie bleek dat het aantal recidiverende hemorroïdale aanvallen significant lager was bij de patiënten die Daflon 500 mg in preventie namen, met meer dan 6 van de 10 patiënten zonder enige recidiverende bloeding (figuur 5).
Figuur 5. Daflon 500 mg biedt een langdurige bescherming tegen
terugkerende aanvallen.
CONCLUSIE
Hemorroïden zijn zeer invaliderend voor de patiënten, en terugkerende aanvallen komen vaak voor.
De ontsteking die gepaard gaat met een acute crisis, waarbij enzymatische activiteit, vrije radicalen, en ontstekingsmediatoren betrokken zijn, leidt tot pijn en bloedingen. Dankzij zijn unieke farmacologische eigenschappen beantwoordt Daflon 500 mg aan alle behoeften van een efficiënte aambeienbehandeling. De klinische voordelen van dergelijke eigenschappen zijn nu goed gedocumenteerd.
Deze twee studies hebben aangetoond dat de unieke gemicroniseerde vorm en het uitgebreide werkingsmechanisme van Daflon 500 mg artsen en patiënten een snellere en sterkere werkzaamheid bieden bij acute aanvallen, bij een dosering van 6 tabletten gedurende de eerste 4 dagen, en 4 tabletten gedurende de volgende 3 dagen. Deze doeltreffendheid laat op lange termijn een lager recidiefpercentage toe, alsook een verminderde intensiteit en duur van de terugkerende aanvallen (dosering van 2 tabletten per dag).
2. Baumann J, Bruchhausen F, Wurm G. Flavonoids and related compounds as inhibitors of arachidonic acid peroxidation. Prostaglandinen. 1980;20:627-639.
3. Labrid C. Flavonoïden, ontstekingsverschijnselen, en doorlaatbaarheid van capillaire vaten. Medicographia. 1989;11:32-39.
4. Damon M, Flandre O, Michel F, Crastes de Paulet A. Effecten van chronische behandeling met een gezuiverde flavonoïdenfractie op ontstekingsgranulomen bij de rat. Arzneimittelforschung/Drug Res. 1978;37:1149-1153.
5. Galley P. Etude de l’activité de Daflon 500 mg sur la résistance capillaire. J Int Med. 1987;88:25-26.
6. Labrid C, Duhault J, Vix C. Propriétés pharmacologiques de Daflon 500. J Int Med. 1987;85:30-36.
7. Cospite M, Milio G, Amato C, Scrivano V, Ferrara F. Modificazioni dell’emodinamica venosa trattati con alte dosi di diosminaflavonoidi. Farmaci. 1985;11:451-546.
8. Cospite M. Double blind placebo controlled evaluation of clinical activity and safety of Daflon 500 mg in the treatment of acute hemorrhoids. Angiology. 1994;45:566-573.
9. Garner RC, Garner JV, Gregory S, Whattam M, Calam A, Leong D. Comparison of the absorption of micronized (Daflon 500 mg) and nonmicronized 14Cdiosmin tablets after oral administration to healthy volunteers by accelerator mass spectrometry and liquid scintillation counting. J Pharm Sci. 2002;91:32-40.