Slag bij Chapultepec, (12-14 september 1847), een gevecht in de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog. Het versterkte kasteel van Chapultepec lag op een rotsachtige heuvel en keek uit over de toegangswegen naar de twee westelijke poorten van Mexico-stad. Het was het laatste obstakel dat de Amerikaanse generaal-majoor Winfield Scott moest zien te veroveren alvorens de stad aan te vallen, die werd verdedigd door het 15.000 man sterke leger van generaal Antonio López de Santa Anna.
Library of Congress, Washington, D.C. (dossiernr. LC-USZC2-1948)
Om het kasteel te verdedigen, installeerde Santa Anna generaal Nicolas Bravo met 1000 manschappen, vijftig militaire cadetten en wat artillerie in gebouwen en ondersteunende aardwerken. Vanaf 12 september bombardeerde de artillerie van Winfield Scott het kasteel; op 13 september lanceerde hij zijn hoofdaanval.
Bibliotheek van het Congres, Washington, D.C.
Twee divisies rukten vanuit het westen naast elkaar op: Generaal-majoor Gideon Pillow’s divisie, met brigadegeneraal William Worth’s ter ondersteuning, aan zijn linkerzijde; brigadegeneraal John Quitman’s divisie naderde vanuit het zuiden langs een verhoogde weg. Pillow’s brigades vochten door een bosje bomen aan de voet van de Chapultepec heuvel en de helling op, maar wankelden bij de muren toen de ladders niet te voorschijn kwamen. Quitman’s mannen werden ook tegengehouden door artillerie die de doorgang verdedigde. Hij stuurde een brigade om de stelling te flankeren en een andere met ladders om Pillow te assisteren.
Toen de ladders verschenen, stormde de Amerikaanse aanval over de muren. De troepen van de drie divisies raakten vermengd terwijl ze het kasteel in klauterden. Tegen 9:30 uur was het kasteel ingenomen. Quitman leidde toen een stormloop van infanterie langs de zuidelijke hoofdweg om een poort te veroveren, terwijl Worth – met een artilleriegeschutsectie – voorwaarts stormde en de andere poort innam. Tegen de schemering waren de troepen van Worth en Quitman in de stad, maar ze moesten halt houden toen het donker werd. Vroeg in de ochtend van 14 september vertelde een Mexicaanse delegatie Scott dat Santa Anna en zijn leger de stad waren ontvlucht.
De slag is rijk aan overleveringen. Vijf tienercadetten die weigerden zich terug te trekken en die het kasteel tot hun dood verdedigden – één sprong uit het kasteel met de Mexicaanse vlag om zijn lichaam gewikkeld, zodat de Amerikanen het niet konden veroveren – worden in Mexico alom herdacht als “Los Niños Héroes”. Dertig gevangen genomen leden van het Saint Patrick’s Bataljon, bestaande uit immigranten die deserteerden uit het Amerikaanse leger en aan Mexicaanse zijde vochten, werden tijdens de slag geëxecuteerd. De Amerikaanse generaal-majoor William Harney gaf opdracht de executies uit te voeren op het exacte moment dat de Amerikaanse vlag de Mexicaanse verving op de top van het kasteel. Bovendien is de beroemde regel in de Amerikaanse “Marines’ Hymn” (“From the Halls of Montezuma . . .”) geïnspireerd op de rol van de mariniers in deze slag (90 procent van het officierenkorps van de mariniers die in de slag vochten, sneuvelde) en op de aanval op de stadspoorten van Belen en San Cosmos die volgde, en die leidde tot de val en bezetting van Mexico-Stad door de Amerikaanse strijdkrachten op 14 september. Hoewel de scharlakenrode “bloed”-streep op de blauwe broek van de mariniers dateert van voor de Mexicaanse oorlog, wordt hij al lang geprezen als een herdenking van hen die bij Chapultepec sneuvelden.
Verliezen: V.S., 130 doden, 703 gewonden, 29 vermisten; Mexicaans, minstens 1000 doden, gewonden of gevangenen.