Dit hoofdstuk geeft een overzicht van het Zuid-Afrikaanse Bantustanbeleid. Het Bantustanbeleid van de Republiek Zuid-Afrika, opgesteld en uitgevoerd sinds de jaren 1950, beoogt de oprichting van zelfbesturende, en uiteindelijk onafhankelijke, “thuislanden” voor de gedwongen hervestiging van de zwarte bevolking van Zuid-Afrika, waar de zwarten in staat zijn om politieke rechten uit te oefenen. Het ontstaan van het moderne Bantustan-beleid wordt gemarkeerd door de Bantu Authorities Act, 1951, die de Natives’ Representative Council afschafte, waardoor de politieke stem van de inheemsen nog verder werd gereduceerd, en die een essentiële verschuiving in de filosofie teweegbracht door de zwarte bevolking niet langer als één enkele groep te beschouwen, maar als leden van afzonderlijke linguïstische nationale eenheden. Deze ontwikkeling werd versneld door het rapport van de Tomlinson-commissie in 1954, waarin een volledig afzonderlijk thuisland voor elke Afrikaanse groep werd voorgesteld. Dit nieuwe concept van apartheid ontstond onder de premiers Verwoerd en Vorster en werd stap voor stap ten uitvoer gelegd.