Wereldwijd blijkt uit statistieken dat 80% van de vrouwen op zijn minst vaak het slachtoffer is van straatintimidatie, dat 45% het gevoel heeft dat zij niet alleen naar de openbare ruimte kunnen gaan, dat 50% de straat moet oversteken om een alternatieve route naar hun bestemming te vinden, dat 26% beweert een relatie te hebben om intimidatie te vermijden, dat 80% het gevoel heeft voortdurend alert te moeten zijn wanneer zij door de plaatselijke straten lopen en dat 9% van carrière heeft moeten veranderen om te ontsnappen aan het gebied waar de intimidatie plaatsvond. Dit probleem is niet alleen transnationaal, maar ook transcultureel en treft mensen van alle identiteiten, rassen en leeftijden-elke dag.
De Canadese regering heeft in 1993 een groot onderzoek gesponsord, genaamd de Violence Against Women Survey. In de steekproef van meer dan 12.000 vrouwen zei 85% slachtoffer te zijn geweest van intimidatie door een vreemde. In een enquête uit 2002 onder inwoners van Beijing noemde 58% openbare bussen als een veel voorkomende plaats voor seksuele intimidatie.
Uit een studie in Australië blijkt dat bijna 90% van de vrouwen een of meer keren in hun leven te maken heeft gehad met verbale of fysieke intimidatie in het openbaar. In Afghanistan blijkt uit onderzoek van hetzelfde jaar dat 93% te maken heeft gehad met intimidatie. Uit Canadees en Egyptisch onderzoek blijkt dat ongeveer 85% van de vrouwen in het afgelopen jaar op straat werd lastiggevallen. In Amerikaans onderzoek werd gerapporteerd dat vrouwen maandelijks te maken kregen met intimidatie door vreemden (41%), terwijl een grote minderheid meldde dat zij eens in de paar dagen te maken kregen met intimidatie (31%). Deze statistieken worden gegeven om een idee te geven van het verschijnsel zoals dat in brede kring wordt opgevat, en niet als representatief voor hetzelfde verschijnsel dat in alle contexten vergelijkbaar is.
Culturele factoren zijn flexibel; daarom kunnen verschillende nationaliteiten verschillende reacties hebben met betrekking tot straatintimidatie. In een groot deel van Zuid-Azië wordt openbare seksuele intimidatie van vrouwen “eve teasing” genoemd. De Spaanse term piropos, die het meest gebruikt wordt in Mexico, heeft een soortgelijk effect. Uit studies blijkt dat wat over de hele wereld als straatintimidatie wordt beschouwd, vergelijkbaar is. Veel plegers van deze handelingen zouden ze niet als intimidatie bestempelen, maar de meeste ontvangers wel. Een vijandige omgeving kan verschillend worden geïnterpreteerd afhankelijk van culturele normen. Uit studies blijkt dat in de VS “discriminatoire aard” de norm is, terwijl in Europa “schending van de individuele waardigheid” de norm is, wat betekent dat in de Verenigde Staten de nadruk ligt op de bevooroordeelde kant van pesterijen en in Europa op de schending van de persoonlijke ruimte. In een breder perspectief leggen de VS de nadruk op sociale regels en Europa op de ethische en morele aspecten van straatintimidatie. Cross-cultureel onderzoek naar seksuele intimidatie zet individualistische landen zoals de Verenigde Staten, Canada, Duitsland en Nederland af tegen collectivistische landen zoals Ecuador, Pakistan, Turkije, de Filippijnen en Taiwan. Het resultaat is dat individualistische landen eerder vatbaar en beledigd zijn voor seksuele intimidatie dan collectivistische landen. Brazilianen zien seksuele neigingen als een onschuldig, vriendelijk en onschadelijk romantisch gedrag in vergelijking met hoe Amerikanen het zien als een vorm van agressie, hiërarchie, en misbruik. Intimidatie kan ook onevenredig gericht zijn op degenen met wat door voorbijgangers wordt gezien als een niet-typische genderidentiteit of seksuele oriëntatie.
Verenigde StatenEdit
Een representatief onderzoek onder 2.000 Amerikanen werd in 2014 in opdracht van activistengroep Stop Street Harassment uitgevoerd door GfK. 25% van de mannen en 65% van de vrouwen meldden in hun leven het slachtoffer te zijn geweest van straatintimidatie. 41% van de vrouwen en 16% van de mannen zei dat ze op een of andere manier fysiek waren lastiggevallen, bijvoorbeeld door te worden gevolgd, geflitst of betast. De daders zijn alleenstaande mannen in 70% van de gevallen voor vrouwelijke slachtoffers en 48% van de gevallen voor mannelijke slachtoffers; 20% van de mannen die werden lastiggevallen, waren het slachtoffer van een alleenstaande vrouw. Voor mannen waren de meest voorkomende pesterijen homofobe of transfobische uitlatingen, gevolgd door ongewenst volgen, dan catcalling en opmerkingen over lichaamsdelen. Bij vrouwen was de meest voorkomende intimidatie katvangers, gevolgd door opmerkingen over lichaamsdelen, ongewenste aanrakingen of tegenstribbelingen, en dan seksuele uitlatingen zoals “trut” of “slet”.
Bij vrouwen worden de meeste pesterijen gepleegd door een volslagen vreemde. Dit komt uit een onderzoek van 1990 uit de Amerikaanse Midwest. Daaruit bleek dat talrijke vrouwen herhaaldelijk op straat werden lastiggevallen. Nog eens 50% werd fysiek lastiggevallen of gevolgd door zulke onbekenden. De helft van de ondervraagden onthulde dat deze pesterijen plaatsvonden voor hun 17e verjaardag. In 2014 hebben onderzoekers van de Cornell University en Hollaback! het grootste internationale cross-culturele onderzoek naar straatintimidatie uitgevoerd. De gegevens suggereren dat de meerderheid van de vrouwen hun eerste straatintimidatie-ervaring opdoet tijdens de puberteit. Volgens Stop Street Harassment: “In 2014, nationaal representatief onderzoek naar straatintimidatie in de VS, werd de helft van de geïntimideerde personen geïntimideerd voor de leeftijd van 17 jaar.” Ze stellen ook dat, “In een informeel internationaal online onderzoek uit 2008 onder 811 vrouwen, uitgevoerd door Stop Street Harassment, had bijna 1 op de 4 vrouwen straatintimidatie ervaren tegen de leeftijd van 12 (7e klas) en bijna 90% tegen de leeftijd van 19”.
Minderheden in de Verenigde StatenEdit
Street intimidatie is de belichaming van maatschappelijke discriminatie door macht en controle. Minderheden, vooral vrouwen en kleurlingen, ervaren een extra laag van onderdrukking. Wanneer Afro-Amerikaanse vrouwen op straat worden lastiggevallen, roept dat volgens wetenschappers een lange geschiedenis op van gebrek aan respect, vernedering en onmenselijke seksuele mishandeling waaraan zwarte vrouwen door de jaren heen zijn blootgesteld. Zwarte vrouwen hebben misschien nog wel meer te lijden onder straatintimidatie dan andere vrouwen, omdat er overblijfselen van een mentaliteit uit het slaventijdperk in doorklinken. Ook voor gekleurde vrouwen die historisch gezien zijn geobjectiveerd, geëxotiseerd, seksueel beschikbaar geacht en tot handelswaar gemaakt, voelen intimidators zich vrij om zich toegang te verschaffen tot hun fysieke lichamen. Systemisch racisme op grond van klasse versterkt het machtsonevenwicht nog, waarbij vooral personen uit lagere inkomensgroepen het doelwit zijn, aangezien lagere sociaaleconomische klassen van oudsher als ‘minder dan’ werden behandeld of als seksueel beschikbaar werden beschouwd, of overgeleverd waren aan de genade van personen uit een hogere sociaaleconomische klasse. Ook religieuze minderheden worden op verschillende manieren geïntimideerd, wat ook kan samenhangen met andere identiteiten, zoals geslacht, ras en etnische afkomst. Bovendien krijgen minderheden te maken met meer intimidatie die eerder escaleert in bedreigingen en verkrachting of zelfs moord.
EgypteEdit
Uit een onderzoek uit 2008 bleek dat 83% van de Egyptische vrouwen zei te maken te hebben gehad met seksuele intimidatie, net als 98% van de vrouwen uit het buitenland toen ze in Egypte waren.:16 Uit een onderzoek in Egypte door UN Women uit 2013 bleek dat 99.3% van de vrouwelijke respondenten zei dat ze seksueel waren geïntimideerd.
Vijfhonderd gevallen van massale seksuele aanranding in Egypte werden gedocumenteerd tussen juni 2012 en juni 2014.
LGBT-gemeenschapEdit
66% van de LGBT-respondenten in een enquête van de Europese Unie uit 2012 zei dat ze vermijden elkaars hand vast te houden in het openbaar uit angst voor intimidatie en aanranding. 50% zei dat ze bepaalde plaatsen of locaties vermijden, en de plaatsen die ze noemden als meest onveilig om open te zijn over hun seksuele geaardheid waren “openbaar vervoer” en “straat, plein, parkeerplaats, of andere openbare ruimte.”
Volgens de nationale enquête Stop Street Harassment hebben LHBT-mannen 17% meer kans op fysiek agressieve intimidatie en 20% meer kans op verbale intimidatie dan heteroseksuele mannen. In een afzonderlijk onderzoek werd verbale intimidatie genoemd als de meest voorkomende vorm van mishandeling. Er waren echter ook een aanzienlijk aantal mensen die werden lastiggevallen door service te worden geweigerd of fysiek te worden lastiggevallen.
Onderzoek van Patrick McNeil aan de George Washington University in 2014 toonde aan dat 90% van de deelnemers aan zijn enquête onder homo- en biseksuele mannen zei dat ze zich “niet welkom voelden in het openbaar vanwege hun seksuele geaardheid.” 73% zei dat ze in het afgelopen jaar specifieke homofobe en bifobische opmerkingen hadden ervaren die op hen gericht waren. Bijna 70% meldde dat zij op 19-jarige leeftijd “negatieve publieke interacties” hadden ervaren, en 90% zei dat zij deze negatieve interacties op 24-jarige leeftijd hadden ervaren. Als gevolg van deze straatintimidatie ondervinden sommige mensen in de LGBTQ+-gemeenschap grote gevolgen voor hun leven. 5% van de ondervraagde groep zei dat ze naar een andere buurt waren verhuisd als reactie op de interacties die ze hadden ervaren, en 3% meldde een verandering van baan als reactie op het feit dat ze werden lastiggevallen in de buurt van hun werk.
In een nationaal onderzoek in de Verenigde Staten, gedaan door de Human Rights Campaign, bleken vrouwen meer kans te hebben om straatintimidatie te ervaren, en 60% van de vrouwen meldde op enig moment in hun leven te zijn lastiggevallen. “Onder LGBT-jongeren is 51 procent verbaal lastiggevallen op school, vergeleken met 25 procent onder niet-LGBT-studenten.”
Onderzoekers ontdekten in een Harvard-studie die in 2017 werd gepubliceerd dat in een groep van 489 LGBTQ+ Amerikanen, 57% van hen het onderwerp was geweest van scheldwoorden. Ook bleek dat 53% van de ondervraagden beledigende opmerkingen had meegemaakt. Daarnaast noemden de meeste ondervraagden een vriend of familielid die ook deel uitmaakte van de LGBTQ+-gemeenschap die was lastiggevallen. 57% zei dat hun vriend of familielid was bedreigd of lastiggevallen, 51% zei dat hun vriend of familielid seksueel was lastiggevallen, en 51% meldde dat ze iemand in hun leven hadden die te maken had gehad met fysiek geweld als gevolg van hun seksualiteit of geslacht. Uit deze studie bleek ook dat LGBTQ+-mensen van kleur twee keer zoveel kans hebben om te worden lastiggevallen op straat of in andere contexten dan hun blanke tegenhangers.
Een steekproefonderzoek onder 331 LGBTQ-mannen in 2014 gaf aan dat het fenomeen wereldwijd voorkomt. 90% van hen beweerde te worden lastiggevallen in de openbare ruimte vanwege hun vermeende verschillen. Het was vooral hun gebrek aan traditioneel mannelijke kenmerken dat hen uitsloot voor misbruik. Dit misbruik was vooral gericht op de manier waarop ze in het openbaar niet pasten in de typische genderrollen.
Effecten van straatintimidatieEdit
Fysieke reacties, fysieke veiligheid, emotionele reacties en psychologische symptomen zijn de effecten van straatintimidatie. De fysieke effecten kunnen ook worden besproken in termen van de fysieke veiligheid van een vrouw. Ontvangers van intimidatie beschrijven fysieke symptomen als spierspanning, ademhalingsmoeilijkheden, duizeligheid en misselijkheid. Straatintimidatie roept bij haar doelwitten emotionele reacties op die variëren van matige ergernis tot intense angst. Twee thema’s komen herhaaldelijk naar voren in de antwoorden van vrouwen op vragen over de ervaring van intimidatie: de inbreuk op de privacy en de angst voor verkrachting. Sommige wetenschappers menen dat opmerkingen en gedrag van een intimidator vrouwen reduceren tot seksuele objecten en deze perceptie opdringen aan zijn doelwit. Intimidatie kan vrouwen ook leren zich te schamen voor hun lichaam en hun lichaam in verband te brengen met angst en vernedering door reflecties van zelfverwijt. Uit een in 2010 gepubliceerde studie blijkt dat de ervaring van straatintimidatie rechtstreeks verband houdt met een grotere preoccupatie met het fysieke voorkomen en met schaamte voor het lichaam, en onrechtstreeks met een verhoogde angst voor verkrachting. Vrouwen die zichzelf beschuldigen, zullen waarschijnlijk verontrustende symptomen ervaren in de vorm van lichaamsschaamte, lichaamscontrole en zelf-objectivering. Dit schaadt niet alleen het gevoel van eigenwaarde van een vrouw, maar kan haar ook belemmeren in haar vermogen om zich op haar gemak te voelen met haar seksualiteit.
Street intimidatie beperkt de fysieke en geografische mobiliteit van vrouwen in ernstige mate. Het vermindert niet alleen het gevoel van veiligheid en comfort van een vrouw in openbare plaatsen, maar beperkt ook haar bewegingsvrijheid, waardoor haar vrijheid en veiligheid in de publieke sfeer worden ontnomen. Vrouwen beoordelen hun omgeving, beperken hun kledingkeuze, dragen koptelefoons, kiezen ervoor binnen te sporten en vermijden bepaalde buurten of routes als proactieve maatregelen om de kans te verkleinen dat ze worden lastiggevallen. In recente studies werd een verband gelegd tussen straatintimidatie en indirecte gevolgen die de levenskwaliteit van vrouwen verminderen. De vermindering van de levenskwaliteit draagt bij tot vermijdingsgedrag.
Een studie uit 2011 had tot doel de gezondheidseffecten van straatintimidatie op vrouwen en meisjes in kaart te brengen. Er werd vastgesteld dat ze mentaal gestrest waren na het ervaren van straatintimidatie. Gebleken is dat een slechte geestelijke gezondheid verband houdt met straatintimidatie door paranoia dat bepaalde ruimtes niet veilig zijn. De belangrijkste manier waarop de vrouwen en meisjes hier een eind aan maakten was door de tijd die ze op straat doorbrachten te verminderen. Dit had echter een negatieve invloed op hun vermogen om een baan te houden of naar een plek te gaan waar ze gezondheidszorg konden krijgen. Intimidatie door vreemden vermindert het gevoel van veiligheid als je ’s nachts alleen loopt, het openbaar vervoer gebruikt, alleen in een parkeergarage loopt en ’s avonds alleen thuis bent.
Een artikel uit 2000, gebaseerd op Canada’s Violence Against Women Survey, toonde aan dat blootstelling in het verleden aan intimidatie door vreemden een belangrijke factor is in de perceptie die vrouwen hebben van hun veiligheid in het openbaar. Intimidatie door een vreemde, in tegenstelling tot intimidatie door een bekende, leidt vaker tot angst voor seksueel slachtofferschap.