“We zijn nog nooit weggegaan om als band samen te leven in een stad waar we geen familie of vrienden hebben en gewoon zo’n plaat te maken,” zegt Quist. “We wilden met opzet de dingen geografisch veranderen en zien wat er muzikaal gebeurde. We wisten niet dat we onszelf zouden isoleren vlak voor een jaar van gedwongen isolement. Alles was heel vreemd, en leek gewoon een passende titel voor de tijd en voor het werk.”
The Band of Heathens verscheen in Portland met 30 nummers, die ze terugbrachten tot 20 voordat ze er uiteindelijk 14 opnamen. Een strakke laatste 10 eindigde op Stranger, elk van hen opgepoetst met Martine’s weelderige filmische aanpak. “We hebben er een strijkkwartet bijgehaald en zijn voor lagen gegaan, in een poging om iets te creëren dat bloeit en bloeit en mooi is,” zegt Quist.
Populair op Rolling Stone
Het beste raken ze dat doel met een reeks nummers in het midden van het album: het zachte akoestische nummer “Call Me Gilded,” met zijn nuances van John Denver’s “Poems, Prayers and Promises”; de dissertatie over op drift zijn “South by Somewhere”; en de wonderbaarlijke road song “Asheville Nashville Austin.” Een reisverslag over de broeinesten van de hedendaagse americana muziek, rijk aan lokale beelden, van de Blue Ridge Mountains van North Carolina tot de neon-verlichte Continental Club op Austin’s South Congress.
“Het is een meditatie over het idee van liedjes najagen,” zegt Jurdi, die als hij niet thuis is in Asheville of in Austin met de Heathens, te vinden is in Nashville werkend met zijn andere groep, Trigger Hippy. “Ik jaag constant op deze kleine draden van liedjes en gebruik die plaatsen als mijlpalen waar ik stop en deze ideeën verzamel en ze samenvoeg.”
While Stranger is de juiste opvolger van 2017’s even solide Duende, de laatste release van de groep was een recreatie van Ray Charles’ album A Message From the People uit 1972, verankerd door “America the Beautiful.” De beslissing om die specifieke LP op te nemen onderstreept de stijgende roep om eenheid van de Heathens. Omdat ze genoeg hebben van de afwezigheid van feiten in ons politieke discours, schreven ze het harde “Truth Left” voor Stranger. “There’s silence on the sidelines/as the rift between us deepens,” gaat een couplet, voordat het pay-off refrein landt: “there ain’t no truth left/we’re getting used to it.”
“Ik geloof graag dat we niet zozeer politieke kwesties aansnijden als wel dingen die we zien, zoals de menselijke conditie,” zegt Jurdi. “Met ‘Waarheid Links’ is er als samenleving geen basis voor wat de waarheid is. Met de sociale media cultuur en het Wilde Westen karakter van de online gemeenschap, kun je elke informatie vinden om te ondersteunen wat je gelooft of vice versa. Wat waarschijnlijk gevaarlijker is, is dat je in een echokamer terechtkomt, waarin je gelooft dat iedereen hetzelfde denkt als jij.”
“Wat mij meer interesseert dan naar buiten treden en mensen vertellen wat onze overtuigingen zijn, is het weerspiegelen van de wereld om ons heen,” zegt Quist. “Hopelijk kunnen we wat zelfreflectie bij elkaar teweegbrengen, zodat we allemaal kunnen werken aan een betere plek.”
En zo niet, dan gaat de Band of Heathens er graag swingend tegenaan. Ze trotseren Armageddon met een drankje en een glimlach in het wazige “Instant Karma”-achtige nummer “Today Is Our Last Tomorrow.”
“Op een gegeven moment als de dingen zo belachelijk zijn, ga je een van de twee dingen doen: je in een hoekje opkrullen en huilen, of ermee doorgaan en er om grinniken. En dat terwijl je inziet hoe nijpend de situatie is,” zegt Jurdi.
Niet dat de Band of Heathens doemfantasieën hebben. Ondanks het feit dat ze 15 jaar in een carrière zitten als een rokende live-band – een die ze Covid hebben behoed voor volledig ontsporen met hun virtuele serie Good Time Supper Club – zegt Quist dat ze nog lang niet verzadigd zijn.
“Rock & roll lijkt zeker een spel voor jonge mannen te zijn, vanwege de levensstijl implicaties. Maar ik heb het gevoel dat de band alleen maar beter wordt,” zegt hij. “We hebben deze rock & roll machine die zo goed is als het ooit is geweest. We proberen gewoon te blijven creëren.”
