Bij het zoeken naar een nieuwe functie in je carrière is het salaris meestal een van de eerste dingen waar een toekomstige werknemer naar kijkt, op de voet gevolgd door hoe goed hij zijn carrière kan voortzetten dankzij de mogelijkheden die er volgens hem zullen ontstaan. Uit recente rapporten blijkt echter dat we misschien eens moeten kijken naar hoe de Amerikaanse bedrijfscultuur van invloed is op mensen die werk zoeken.
Andere landen beschouwen Amerika in het wild als een van de voorlopers op veel gebieden van het bedrijfsleven, maar onze werkgewoonten worden gezien als ”onderdrukkend.’
Een reeks rapporten heeft benadrukt dat veel Amerikanen nu te maken hebben met een veel langere werkweek in vergelijking met hun collega’s in het buitenland. Terwijl wij graag langer achter ons bureau zitten – en onderweg eten, vakantiedagen verliezen en nog lang nadat we het kantoor hebben verlaten aan e-mails of rapporten werken – is de rest van de wereld verdergegaan.
In andere landen wordt het als normaal beschouwd dat je tussen de 20 en 30 dagen betaald verlof hebt, evenals betaald ouderschapsverlof – voor beide ouders – en dat het maximumaantal uren dat je in een week mag werken bij wet is vastgesteld. Sommige landen proberen zelfs het “recht om de verbinding te verbreken” in de wet op te nemen om te voorkomen dat werknemers via telefoontjes en e-mails worden benaderd nadat ze hebben uitgeklokt.
Terwijl veel Amerikanen een gemiddelde werkweek van 47 uur draaien, hebben de mensen in Europa strengere controles. Op grond van de arbeidstijdenrichtlijn, die in 1993 werd ingevoerd, mogen werknemers in de Europese Unie maximaal 48 uur per week werken, hoewel werknemers in Duitsland meestal rond de 35 uur per week werken. Veel Europeanen zijn ook van mening dat langere werktijden niet effectief zijn, omdat men dan langer aan het werk kan blijven in plaats van het in een efficiënt tijdsbestek af te krijgen.
Vacanties zijn een ander gebied dat in vergelijking verschilt. Hoewel de VS werknemers ongeveer twee weken betaald verlof per jaar biedt, neemt bijna 50% van hen dit niet op. Als je dit vergelijkt met landen als Zweden, waar ze momenteel recht hebben op vijf weken betaalde jaarlijkse vakantie, kun je begrijpen waarom Amerika wordt gezien als een bedrijfscultuur die is blijven steken in de donkere eeuwen.
Een ander groot verschil is het ouderschapsverlof. Terwijl Amerika heeft besloten om de beslissing over hoe lang nieuwe ouders mogen vrij nemen aan het individuele bedrijf over te laten, hebben andere landen wetten ingesteld om ervoor te zorgen dat alle nieuwe ouders de tijd krijgen om een band op te bouwen met hun pasgeboren baby. Als je bijvoorbeeld in Finland een kind krijgt, kan de moeder al vanaf zeven weken voordat het kind wordt verwacht zwangerschapsverlof opnemen, met nog eens 16 weken na de geboorte, en het zijn niet alleen de moeders. Ook vaders in Finland hebben recht op acht weken betaald verlof. Hoewel deze opties aan alle ouders worden aangeboden, is het de moeite waard op te merken dat niet iedereen het verlof opneemt.
Hoewel het misschien lijkt dat Amerika een ijveriger benadering van het bedrijfsleven heeft in vergelijking met een schijnbaar meer ontspannen benadering over de hele wereld, is dit niet het geval, aangezien er ook veel overeenkomsten zijn, evenals verschillen.
Het is duidelijk dat de meeste werknemers het best mogelijke werk zullen willen produceren terwijl ze samenwerken met collega’s over het kantoor, het land of de wereld. Dus hoe kunnen we deze barrières doorbreken en van de Amerikaanse beroepsbevolking een plaats maken waar velen zullen willen blijven werken?
Op de eerste plaats is het een goede gewoonte om alleen werknemers in dienst te nemen die niet alleen dezelfde passies voor het bedrijf hebben als de meerderheid van het team, maar die er ook echt willen zijn. Door werknemers te hebben die gelukkig zijn op het werk, zou het werk theoretisch binnen de vereiste tijd moeten worden gedaan, wat betekent dat uw personeel op vrijdag om 17.00 uur gelukkig naar huis kan gaan, wetende dat er geen contact meer met hen hoeft te worden opgenomen totdat ze op maandagochtend om 8.00 uur weer binnenkomen.
Het is ook belangrijk dat alle jaarlijkse vakantiedagen worden opgenomen. Nu bijna de helft van onze beroepsbevolking geen verlof opneemt – om persoonlijke redenen of omdat de werkdruk het niet toelaat – kan het ziekteverzuim, zowel lichamelijk als geestelijk, toenemen. Door uw collega’s te verplichten vakantiedagen op te nemen, zouden zij verkwikt op het werk moeten terugkeren, wat betekent dat zij voor een productievere werkomgeving zullen zorgen.
Zorg ervoor dat de communicatie tussen collega’s – en ook tussen leidinggevenden, managers en directieleden – open is, wat betekent dat als er problemen op de werkplek zijn, zij zich gelukkig moeten voelen om deze te bespreken met iemand die hoger op de ladder staat dan zijzelf. Door problemen op te lossen wanneer ze zich voordoen, moet je voorkomen dat ze in de toekomst groter worden.
Door ieders cultuur te respecteren, ongeacht waar ze vandaan komen, moeten we in staat zijn onze draconische cultuur eindelijk naar de eenentwintigste eeuw te brengen.
Sandra Hart is een redacteur bij The National Digest, gevestigd in het Verenigd Koninkrijk. U kunt haar bereiken op [email protected].