The Indivisible Guide to the California State Legislature | Indivisible

Er is een veelgebruikte uitdrukking die in de politiek van de staat Californië wordt rondgestrooid – “As goes California, so goes the nation” – het idee dat ingrijpende beleidsveranderingen eerst in de dichtstbevolkte staat worden doorgevoerd, en zich dan verspreiden naar andere staten, en uiteindelijk het Congres.

Californië is de op vier na grootste economie ter wereld en huisvest 12% van de bevolking van de Verenigde Staten. Onze wetgevende macht heeft een Democratische supermeerderheid in beide huizen en een progressieve Democratische gouverneur. Met dit niveau van economische macht en politieke macht, kunnen we progressief beleid een realiteit in Californië en dienen als een model voor andere staten en de federale overheid te volgen.

Helaas, het wetgevingsproces in Californië is verwarrend en de gemiddelde inwoner weet niet hoe om betrokken te raken, zodat staat wetgevers geconfronteerd met weinig eisen voor verantwoording van hun kiezers. Als gevolg daarvan zijn veel politici ontvankelijker voor de energie-, farmaceutische, tabaks-, landbouw- en vastgoedlobby’s, en gaan progressieve beleidsveranderingen waar wij voorstander van zijn verloren. Maar omdat wetgevers niet gewend zijn om van hun kiezers te horen, kunnen kleine aantallen telefoontjes een enorm verschil maken.

Indivisible groepen in Californië hebben zich verenigd in een staatsbrede coalitie genaamd Indivisible CA: StateStrong en zijn klaar om golven te maken in de Californische politiek door middel van constituent power!

In deze gids lopen we met u door hoe de wetgevende macht van de staat Californië werkt. Voor meer informatie over het belang van staatsbelangenbehartiging, wat staatswetgevers motiveert, en hoe je aan de slag kunt, bekijk de Indivisible States Guide.

The California Legislature 101

The Basics

California heeft een tweekamerwet, wat betekent dat er twee kamers zijn: de Assemblee en de Senaat. De Assemblee telt 80 leden: momenteel 60 Democraten en 20 Republikeinen. De Senaat telt 40 leden: momenteel 27 Democraten en 13 Republikeinen. De Assemblee wordt geleid door de Assemblee Speaker, Anthony Rendon, en de Senaat wordt geleid door de Senate Pro Tempore, Toni Atkins.

Legislatieve sessies in Californië duren twee jaar. De huidige tweejarige wetgevende sessie kwam kort bijeen in december om nieuwe wetgevers te beëdigen, maar begon goed op 7 januari 2019 en eindigt in augustus 2020. Elk jaar binnen de wetgevende sessie heeft zijn eigen wetgevende tijdlijn met deadlines voor wetsvoorstellen om door het wetgevingsproces te gaan. Wetgeving die in januari 2019 wordt ingediend, maar eind 2019 niet is aangenomen, kan in 2020 worden opgepakt en verder worden behandeld zonder dat ze opnieuw hoeft te worden ingediend. In oneven jaren loopt het wetgevingsjaar van januari tot oktober. In even jaren loopt de wetgevingssessie van januari tot augustus om de wetgevers de tijd te geven campagne te voeren voor hun verkiezingen in september-november.

De ideeën voor wetsvoorstellen worden aan het eind van de winter uitgebroed. Na afloop van de wetgevende zitting van een jaar beginnen de wetgevers met het verzamelen van ideeën voor wetgeving voor het volgende jaar. Ze vergaderen met voorstanders, beleidsdeskundigen en lobbyisten die wetsideeën voorstellen. Hoewel wetsvoorstellen door wetgevers worden opgesteld, kunnen organisaties wetgeving mede-indienen en zich ertoe verbinden de auteur te helpen deze door het wetgevingsproces te loodsen met gebruikmaking van hun eigen middelen (bv. beleidsexpertise, invloed in lobby’s, macht bij de achterban, communicatievaardigheden, enz. Wetsvoorstellen moeten door de commissies en de stemmingen in beide huizen voordat ze naar de gouverneur worden gestuurd voor ondertekening. Het proces verloopt in verschillende fasen.

Inleiding van een wetsvoorstel: Wetsvoorstellen worden aan het begin van de zitting in het huis van oorsprong ingediend en krijgen een nummer dat begint met AB (Assembly Bill) of SB (Senate Bill). Over pas ingediende wetsvoorstellen kan gedurende 30 dagen geen actie worden ondernomen. Wetsvoorstellen kunnen worden ingediend door één of meer coauteurs.
Verwijzing naar het beleidscomité: Na het verstrijken van de termijn van 30 dagen verwijst de commissie Reglement, die wordt voorgezeten door de leiding van elk huis, de wetgeving naar een relevante beleidscommissie, afhankelijk van het onderwerp. Een wetsvoorstel over de prijsstelling van geneesmiddelen op recept wordt bijvoorbeeld doorverwezen naar de commissie volksgezondheid van het Huis van herkomst. Wetsvoorstellen kunnen ook dubbel worden doorverwezen naar meerdere commissies. Het kan moeilijker zijn om door twee commissies te komen.
Hoorzitting in beleidscommissie: Vervolgens moet het wetsvoorstel worden gehoord in het beleidscomité. Tijdens een hoorzitting in het comité kiezen de voor- en tegenstanders een paar belangrijke getuigen om hun standpunten over het wetsvoorstel toe te lichten. Na de getuigenissen van de voorstanders is er ruimte voor publiek commentaar voor de voorstanders, waar kiezers en andere organisaties hun stem kunnen laten horen en snel kunnen melden dat ze het wetsvoorstel steunen. Voor pleitbezorgers staat dit bekend als het geven van een “me too”, omdat degenen die publiek commentaar geven meestal alleen hun naam zeggen, bij welke organisatie ze werken (als die er is), waar ze vandaan komen, en of ze het wetsvoorstel steunen of niet. Na het commentaar van de voorstanders volgen de getuigenissen van de tegenstanders en het commentaar van het publiek. Een krachtige tactiek die pleitbezorgers gebruiken is het “inpakken van de hoorzitting” voor publiek commentaar. Na het commentaar van het publiek stellen de wetgevers vragen, debatteren ze over het wetsvoorstel en stemmen ze uiteindelijk over het wetsvoorstel of houden ze het aan.
Geschillencommissie: Nadat de beleidscommissie is goedgekeurd, gaan de wetsvoorstellen naar de commissie kredieten, die de fiscale gevolgen van het wetsvoorstel analyseert. Alle wetsvoorstellen met een fiscale notitie van meer dan 150.000 dollar in de Assemblee en 50.000 dollar in de Senaat (dit zijn de meeste wetsvoorstellen) worden doorverwezen naar het zogeheten “Appropriations Suspense File”. Zodra wetsvoorstellen in het “suspense file” terechtkomen, lobbyen de wetgevers bij de voorzitter van het Appropriations Committee om hun wetsvoorstellen “off suspense” te halen. Dit proces is geheimzinnig en niet zichtbaar voor het publiek. Tijdens de hoorzitting over het suspense file worden alle gekozen wetsvoorstellen van de suspense file gehaald, in stemming gebracht en aangenomen. De andere wetsvoorstellen blijven in het tussenliggend dossier liggen om te sterven: Na de goedkeuring van de kredieten zijn de wetsontwerpen klaar om ter stemming aan de voltallige vergadering te worden voorgelegd. Eerst moeten wetsvoorstellen een tweede lezing ondergaan, waarbij ze gewoon in de notulen worden voorgelezen als zijnde klaar voor stemming. De eindstemming over het wetsvoorstel staat bekend als de derde lezing. Tussen de laatste wijziging van een wetsvoorstel en de derde lezing ervan moet 72 uur verstrijken.
Acties in het tweede huis: Als een wetsvoorstel eenmaal alle bovengenoemde stappen in het eerste huis heeft doorlopen, moet het in het tweede huis opnieuw al diezelfde stappen doorlopen.
Concurrence vote: Als een wetsvoorstel in het tweede huis ingrijpend wordt gewijzigd, moet het snel terug naar het huis van oorsprong voor een stemming in de plenaire vergadering om de nieuwe wijzigingen te accepteren. Als het oorspronkelijke parlement niet instemt met de nieuwe amendementen, moet een conferentiecomité bestaande uit leden van beide kamers de verschillen gladstrijken.
Handtekening van de gouverneur: Zodra een wetsvoorstel door beide kamers van de wetgevende macht is aangenomen, gaat het naar het bureau van de gouverneur, die het moet ondertekenen of er zijn veto over moet uitspreken. Als hij niets doet, wordt het wetsvoorstel wet zonder het te ondertekenen. De wetgevende macht kan een veto van de gouverneur met een ⅔ meerderheid in beide kamers terzijde schuiven, maar het is een culturele norm in de wetgevende macht.

Het wetgevingsproces wordt gekenmerkt door belangrijke deadlines. Gelukkig voor de voorstanders bevat het wetgevingsproces van Californië een reeks deadlines (zie hieronder) om ervoor te zorgen dat de wetgeving in het proces vooruitgaat. Dit stelt ons in staat om te begrijpen wanneer wetsvoorstellen waarschijnlijk in een commissie zullen zijn versus gestemd op de vloer en om onze strategische activisme tactieken dienovereenkomstig te plannen.

Key 2019 Legislative Session Dates

January 7: Legislature convenes
January 10: Gouverneur geeft begroting vrij
Februari 22: Uiterste datum om wetsvoorstellen in te dienen
Oorsprong Huis
- Maart-april: Commissie hoorzittingen
- April 26: Uiterste termijn voor wetsvoorstel om door beleidscommissie te komen
- Mid mei: Wetsvoorstel behandeld door commissie kredieten
- Mei 17 mei: Uiterste termijn voor wetsvoorstel om door Appropriations
- Laatste week van mei: Wetsvoorstel behandeld in het oorspronkelijke huis
- 31 mei: Uiterste datum voor wetsvoorstellen die het eerste huis moeten verlaten
Tweede huis
- Begin/medio juni: Commissie hoorzittingen
- Juni 29: Deadline for bill to pass policy committee
- Mid augustus: Wetsvoorstel behandeld door commissie kredieten
- 30 augustus: Deadline for bill to pass Appropriations
- Early Sept: Wetsvoorstel behandeld in tweede kamer
- 13 september: Deadline om wetsvoorstel aan te nemen en naar gouverneur te sturen
Mid-sept: Wetsvoorstel naar gouverneur gestuurd
13 oktober: Deadline voor ondertekening door gouverneur

The Inside Scoop

Hoewel het wetgevingsproces de neiging heeft de hierboven geschetste stappen te volgen, zijn er nog enkele extra bijzonderheden waarvan men zich bewust moet zijn.

De laatste tijd staat de Senaat erom bekend dat hij wat progressiever is dan de Assemblee, die een geheime caucus van gematigde bedrijfs-Democraten heeft (die door voorstanders graag “de mod squad” wordt genoemd), die achter de schermen in stilte progressieve prioriteiten om zeep helpen.
De leiding heeft veel macht over het lot van wetsvoorstellen. Zij bepalen wie voorzitter is van en deelneemt aan welke wetgevingscommissies en welke wetsvoorstellen naar welke commissie worden doorverwezen. Als een wetsvoorstel de leiding niet bevalt, kunnen zij het doorverwijzen naar een commissie met conservatievere leden of het voorstel dubbel doorverwijzen naar meerdere commissies. Ze kunnen ook stiekem druk uitoefenen op leden om wetsvoorstellen in de commissie te laten sneuvelen of weigeren erover te stemmen.
Het voorwaardelijk wetgevingsdossier staat in de Californische politiek ook bekend als “de plaats waar wetsvoorstellen doodgaan”. Het proces van het voorwaardelijk wetgevingsdossier staat bol van de politieke koehandel tussen de wetgevers, de politieke leiding en de voorzitters van de kredietencommissie (senator Portantino en parlementariër Lorena Gonzalez).
Wetgevers “gutsen en amenderen” wetsvoorstellen soms door de volledige inhoud van een wetsvoorstel te verwijderen en te vervangen door volledig nieuwe taal die over iets heel anders gaat. Deze wetsvoorstellen doorlopen het wetgevingsproces gewoon vanaf het punt waar ze waren en hoeven niet helemaal opnieuw te beginnen. Dit kan worden gebruikt om met spoed te reageren op nieuws of gebeurtenissen of om moeilijke delen van het wetgevingsproces te omzeilen.
“Urgentie”-wetsvoorstellen worden onmiddellijk van kracht. Deze wetsvoorstellen hebben een ⅔ stem nodig om te worden aangenomen, maar zijn vrijgesteld van de standaard deadlines voor de wetgevingsprocedure.

Lees meer over de door u gekozen staatsambtenaren

U kunt uw CA-wetgevers hier opzoeken.

Zoek hoe goed zij progressieve waarden vertegenwoordigen door hun Courage Score op te zoeken.

Indivisible States heeft ook veel informatie over hoe u te weten kunt komen wie u vertegenwoordigt in de wetgevende macht van de staat en hoe u kunt bijhouden waar ze mee bezig zijn.

Tips voor het volgen van wetsvoorstellen

U kunt wetgeving lezen en zien waar deze zich in het wetgevingsproces bevindt op de website van de wetgevende macht van Californië. Kijk op Indivisible CA: StateStrong’s bron over hoe een wetsvoorstel te onderzoeken op leginfo.

LegiScan is een gratis online wetgevende tracking tool waarmee u de wetgeving in een staat en het Congres te volgen. Als u Californië als uw staat kiest, kunt u wetsvoorstellen volgen waarin u geïnteresseerd bent en waarschuwingen ontvangen wanneer ze zijn gepland voor hoorzittingen, debatten en stemmingen.

Twitter is ook een geweldige bron om te leren over wat er in Albany van minuut tot minuut gebeurt. Politieke verslaggevers twitteren vanuit het Statehouse en geven vaak realtime updates van debatten en commissiehoorzittingen. Bekijk deze twitterlijsten:

CA Politics Journalists
CA Politics Non-Profits
CA Politics General
CA Indivisible Groups

Kijk ook eens naar Indivisible States!

Nu u weet hoe de wetgevende macht van Californië werkt, moet u zeker onze gids voor Onzichtbare Staten bekijken. Het bevat meer informatie over campagne ontwikkeling en tactieken, het ontwikkelen van sterke partnerschappen met lokale advocaten en verslaggevers, en nog veel meer.