De aardbuigende aantrekkingskracht van kaas is moeilijk los te breken.
Welke kwelt je het meest? Polly-O snertkaas? De Cheddar Lovers Cheeseburger van Wendy’s? De gevulde-korst pizza van Pizza Hut? Allemaal ? Je bent niet de enige. Kaas is een van de moeilijkste gewoonten om van dag tot dag te reguleren. Wat weerhoudt de meeste vegetariërs ervan om helemaal veganist te worden? Niet de eieren. Het is de kaas. Het zoute, vettige goedje dat je doet watertanden als je er ook maar een klein vleugje van krijgt. Het is gewoon zo lekker, zullen velen zeggen. Nou, er is meer aan de hand. Je kan, in feite, verslaafd zijn, om zo te zeggen.
Het blijkt dat er een reden is achter onze hunkering. Kaas bevat caseïne. Het bevat ook caseïne fragmenten genaamd casomorfines, een caseïne-afgeleide morfine-achtige verbinding. In zuiveleiwit zitten opiatenmoleculen ingebouwd. Bij consumptie hechten deze fragmenten zich aan dezelfde hersenreceptoren als waar heroïne en andere verdovende middelen zich aan hechten.
‘Deze opiaten hechten zich aan dezelfde hersenreceptoren als waar heroïne en morfine zich aan hechten. Ze zijn niet sterk genoeg om je te laten arresteren, maar ze zijn net sterk genoeg om je terug te laten komen voor meer, zelfs terwijl je dijen voor je ogen uitdijen.’ – Dr. Neal Barnard, auteur van The Cheese Trap
Sommige onderzoekers geloven dat dit gebeurt als een manier om ervoor te zorgen dat baby’s (mensen, koeien, enz.) blijven zogen tijdens de kindertijd, wat helpt bij de overleving van de soort. Dat verklaart waarom we zo blij kijken als we borstvoeding geven en ook waarom het zo goed voelt om kaas te eten. Ter vergelijking: een kop melk bevat 7,7 gram eiwit, waarvan 80% caseïne is. Omgerekend naar cheddar bijvoorbeeld, vermenigvuldigt het eiwitgehalte zich 7-voudig, tot 56 gram. Het is de meest geconcentreerde vorm van caseïne van alle levensmiddelen in de supermarkt. In principe, als melk cocaïne is, dan is kaas crack.
Het ‘beloningscentrum’ van onze hersenen geeft dopamine af wanneer we zout voedsel zoals kaas eten, om ons aan te moedigen er meer van te eten (veel verslavende drugs verhogen de dopamineactiviteit). Dopamine zorgt ervoor dat ons lichaam wordt aangetrokken door alles wat het produceert, waaronder kaas. Daarom hunkeren zoveel mensen ernaar, praten ze erover, en hebben zelfs dierenminnende vegetariërs het moeilijk om het op te geven.
Kaasbroodstengels zijn een van de vele wapens die voedingsbedrijven hebben ingezet om je verslaafd te houden.
Bedrijven die kaas verkopen zijn zich terdege bewust van deze statistieken, en maken gebruik van onze verslaving in hun voordeel. Terug in ’00, op een presentatie van Dairy Management Inc (verzamelt ongeveer $ 140 miljoen per jaar van zuivelbedrijven om zuivelproducten te promoten), suggereerden ze dat de sleutel tot het verhogen van de vraag was om kaas cravings te “triggeren”. De presentator deelde de kaasconsumenten in twee categorieën in: verbeteraars, diegenen die van tijd tot tijd kaas over pasta, salade, enz. strooien (niet de moeite waard om op te mikken), en hunkeren naar kaas, mensen die dol zijn op kaas en het wanneer mogelijk zullen consumeren. Dit betekende werken met Fast Food bedrijven om meer kaas zware producten te bevorderen op hun menu’s (Cheddar-Lovers klinkt bekend? Gevulde korst pizza ook!).
Waarom vertel ik je dit allemaal? Nou, niemand wil iemand anders vertellen dat ze misschien een probleem hebben. En er is geen kaas-anonieme steungroep te lopen naar. Gezien de prevalentie van obesitas, diabetes, en hart-en vaatziekten in Amerika, iets moet geven. Als je een aantal ondeugden in je leven hebt, zou je kaas aan de lijst kunnen toevoegen. En net als de andere ondeugden moet u kaas waarschijnlijk vermijden om een lang en gezond leven te leiden.