“Gewoon een ongelofelijke herinnering,” zei Crosby. “Het is gek en eng om te denken dat het al tien jaar geleden is (lacht). Ik kan niet geloven dat het al zo lang geleden is. Maar als ik terugdenk, was het gewoon een geweldige ervaring op de Olympische Spelen als Canadees in Canada – maar het op die manier te laten eindigen was behoorlijk speciaal.”
Watch: Youtube Video
Op slechts 22-jarige leeftijd scoorde Crosby het gouden-medaille winnende overtime doelpunt tegen de Verenigde Staten om Canada een 3-2 overwinning op hun thuisgrond te geven. Nu 32 jaar oud, heeft Crosby talloze andere magische momenten gehad tijdens zijn ongelooflijke carrière, maar die ene springt er het meest uit.
Wanneer Crosby eraan terugdenkt, zei hij dat wat hem het meest is bijgebleven van de dag is het geluk van het winnen – maar ook het gevoel van hoe het was toen de Amerikanen de wedstrijd laat gelijk maakten.
Een tijdje ging alles goed voor de Canadezen, die een paar minuten in de tweede periode een 2-0 voorsprong namen door doelpunten van Jonathan Toews en Corey Perry. Maar toen bracht Ryan Kesler de Amerikanen op het scorebord en bracht de stand op 2-1 bij het ingaan van de derde periode. En met nog 24,4 seconden te gaan in de verlenging, maakte Zach Parise gelijk en dwong overtime af.
“Er was gewoon teleurstelling,” zei Crosby. “Je bent er zo dichtbij. Het publiek zit er helemaal in. Het voelde niet alsof ze veel momentum kregen. We hadden het gevoel dat we alles buiten hielden. Het was een snel schot en een rebound en de wedstrijd stond gelijk. Als ze zo laat scoren, heb je niet veel tijd om erover na te denken. Je moest gewoon de bladzijde omslaan.”
Crosby zei dat nadat ze naar de kleedkamer waren gegaan, de leiderschapsgroep die ze hadden – onder leiding van Scott Niedermayer – hielp om de rest van de spelers kalm en vol vertrouwen de overtime in te laten gaan.”
“We hadden veel veteraan jongens waarvan ik me herinner dat ze gewoon heel evenwichtig leken, en ik denk dat je daar als jonge kerel echt van kon voeden,” zei Crosby. “Natuurlijk gebeurde het snel, en we verloren de leiding in de laatste 30 seconden, dus het is een snelle ommekeer. Maar ik vond dat we de bladzijde heel snel omsloegen. Je leert veel van die situaties, en gewoon om te zien dat die veteraanervaring het overnam en dat gevoel van kalmte bracht, het gaf een jonge speler als ik veel vertrouwen.”
Toen de klok de acht minuten in de overtalsessie naderde, fietste Crosby vanaf de halve muur de puck op de planken naar Jarome Iginla en bolde naar het net.
Dat is wanneer hij schreeuwde de roep gehoord over de hele hockey wereld – “IGGY!”
Iginla gaf een pass recht terug naar hem, en Crosby zet een schot door de Amerikaanse keeper Ryan Miller’s pads om het spel te winnen en daarmee, Olympisch goud. Op ware Crosby-manier had hij het niet beter kunnen plannen.
“Als kind dat opgroeide met kijken naar de Olympische Spelen en ervan droomde om voor Team Canada te spelen – om deel uit te maken van die hele ervaring en de manier waarop het allemaal uitpakte was echt speciaal,” zei Crosby. “Ik bedoel, we wonnen een gouden medaille. Ongeacht de uitkomst zou het op zichzelf al speciaal zijn geweest – maar om op die manier te eindigen, het is de droom van elk kind.”
Het is het soort magische moment waarbij mensen zich precies herinneren waar ze waren en hoe ze zich voelden toen het doelpunt werd gescoord. Een paar teamgenoten van Crosby deden dat…
PATRICK MARLEAU (Crosby’s teamgenoot in Team Canada)
“Het was gewoon geweldig. Om op eigen bodem te winnen en Sid die goal te laten maken, ik denk dat iedereen van de bank vloog. Het was een groot feest in Canada. Het was heel speciaal. Ik zal nooit vergeten dat ik na de wedstrijd in Vancouver ging eten en dat de straten vol waren, ze zaten gewoon bomvol. Iedereen was aan het vieren.”
TRISTAN JARRY
“Ik was pas 14 op dat moment. Ik was in het centrum van Vancouver met mijn familie. We gingen naar bijna alle wedstrijden. Mijn oom heeft een hoge functie bij de Hudson Bay Company, dus ze hadden een suite voor hen. Dus gingen we naar de meeste wedstrijden, en voor de laatste wedstrijd hingen we rond in de stad, dus dat was vrij cool. Ik herinner me gewoon dat ik in de stad was en rondliep en alles zag. (Het doelpunt) was enorm. Je had de hele natie op hun voeten. Het was iets dat je nooit zult vergeten, vooral omdat je in Vancouver bent en dan uit Vancouver komt en het allemaal ziet gebeuren en ziet hoe de stad uit zijn dak ging. Het was best cool om er deel van uit te maken.”
JUSTIN SCHULTZ
“We waren in een bar; ik zat op dat moment op de universiteit van Wisconsin. Het hele team was daar en natuurlijk hadden we een stel Canadezen. We waren echt nerveus. Ik herinner me dat het doelpunt erin ging, dat Sid zijn handschoenen weggooide en dat het bier overal heen vloog. Alle Canadese jongens werden gek. Het was best cool.”
EVAN RODRIGUES
“Ik weet nog dat ik in mijn kelder zat te kijken met mijn vader. Ik heb twee oudere broers, maar die gingen allebei met hun vrienden naar feestjes kijken. Het was alleen ik en mijn vader. We hadden twee banken. Hij zat op de achterste, ik op de voorste. Ik weet nog dat ik opsprong toen hij erin ging. Ik was waarschijnlijk 15, 16 op dat moment. Hockey was mijn leven en Crosby was mijn favoriete speler in die tijd. Ik sprong letterlijk van de bank van vreugde. Ik herinner het me nog levendig.”
BRANDON TANEV
“Het is een geweldige prestatie van Sid, het scoren van de Gouden Goal voor Canada. Geweldig doelpunt en vreugde brengen aan Canadezen overal. Het was een groot feest. Ik denk dat ik met een paar vrienden thuis naar de wedstrijd zat te kijken. Uiteraard zijn de Olympische Spelen een groot podium. Als Canadees wil je die momenten herkennen en ze zo lang mogelijk bewaren. Ik denk dat het geweldig is om met hem te spelen.”