Virtuele realiteit heeft veelbelovende resultaten laten zien bij de behandeling van eetstoornissen (ED); er zijn echter maar weinig studies die het nut ervan bij de behandeling van obesitas hebben onderzocht. Het doel van deze studie was om ED en obese patiënten te vergelijken op hun realiteitsoordeel over een virtuele omgeving (VE) ontworpen om hun eetpatroon te normaliseren. Een tweede doel was te onderzoeken welke variabelen de realiteit van de ervaring van het eten van een virtueel verboden-vetmakend voedsel voorspelden. ED patiënten, obese patiënten en een niet-klinische groep (N = 62) ervoeren een niet-immersieve VE, en vulden daarna realiteitsoordelen en aanwezigheidsmetingen in. Alle deelnemers beoordeelden de VE met vergelijkbare scores voor kwaliteit, interactie, betrokkenheid en ecologische validiteit; ED-patiënten behaalden echter de hoogste scores op emotionele betrokkenheid, aandacht, realiteitsoordeel/aanwezigheid, en negatieve effecten. De zwaarlijvige groep gaf de laagste scores aan realiteitsoordeel/aanwezigheid, tevredenheid en gevoel van fysieke ruimte, en ze hielden een middenpositie in de toekenning van realiteit aan het virtueel eten van een “dikmakend” voedsel. De smakelijkheid van virtueel eten werd voorspeld door aandacht trekken en behoren tot de groep zwaarlijvigen, terwijl de toeschrijving van realiteit aan virtueel eten werd voorspeld door betrokkenheid en behoren tot de ED groep. Deze studie biedt voorlopige resultaten over de differentiële impact op ED en obese patiënten van de blootstelling aan virtueel voedsel, en over de noodzaak om een VE te implementeren die nuttig kan zijn als virtueel lab voor het bestuderen van eetgedrag en het behandelen van obesitas.