Anza-Borrego Desert State Park
door Bill Sullivan
Het is zoiets als het herontdekken van iets vanzelfsprekends aan een oude geliefde, zoals een vinger of een neus. Het was er altijd al, maar om de een of andere reden zag je het over het hoofd. Ik heb het over lopen in plaats van rijden.
Voorheen, als je naar Coyote Canyon, Lower Willows en de Collins Valley ging, reed je. U reed oostwaarts vanaf Christmas Circle in Borrego Springs over de S-22 Road een paar blokken naar DiGiorgio Road (altijd goed voor het spotten van roadrunners), en draaide noordwaarts de Borrego Valley in. Vijf mijl van Christmas Circle eindigt het asfalt en begint de jeep trail, en je rijdt gewoon door alsof er nooit iets is gebeurd, behalve misschien een beetje terugschakelen als het zand zacht wordt.
Maar er zijn jaren, en dit is er een van, waarin stormschade een probleem wordt. In plaats van verder te rijden over de jeep trail, is het een goed idee om nog eens te kijken hoe je van Borrego Valley naar Coyote Canyon komt. Het zand van de jeep trail is zacht geworden, levensgevaarlijk zacht, en de Anza-Borrego Desert State Park rangers hebben een waarschuwingsbord geplaatst.
Op drukke dagen staat er zelfs een parkwachter naast de zoetgeurende citrusboomgaarden. Zijn taak is om automobilisten te adviseren over de gevaren van verder rijden. Een auto met vierwielaandrijving helpt natuurlijk, maar zoals Casey je zal vertellen, kunnen zelfs mensen met vierwielaandrijving vast komen te zitten. Wat ik ervan maak is dat als je niet goed kunt rijden in het zand en je geen uitrusting hebt om uit het zand te komen, het een goed idee is om te parkeren, zelfs zo ver zuidelijk als het einde van de blacktop, en vanaf daar te lopen.
Ja, lopen. Hoe radicaal het ook klinkt, lopen. Stap uit uw auto, veter die laarzen aan (je zult ze nodig hebben als je begint te schoppen cactus), bescherm je huid met wat zonnebrandcrème en losse, katoenen kleding, zet je grote hoed op, riem op uw rugzak met veel water en een lunch, en lopen. Houd u aan de veiligheidsregels in de woestijn en probeer op een hete zomerdag niet te ver te lopen.
Algemene suggesties
Upper Borrego Valley — Op de foto van Coyote Canyon Landmarks hierboven ziet u het punt waar de helling links overgaat in de valleibodem. Wat in de reisgidsen (maar niet op de topografische kaarten) First Crossing wordt genoemd, ligt iets ten zuiden van dit punt. Waar de helling rechts naar beneden loopt, en bedekt is met ocotillo en cactus, ligt het mooie gebied dat Desert Gardens heet, een ander herkenningspunt en een favoriet van dagwandelaars. Dit alles is gemakkelijk te voet te bereiken vanaf het einde van DiGiorgio Road.
First Crossing — Nadat de jeep trail door Desert Gardens kronkelt, maakt het een scherpe bocht naar links bergafwaarts naar First Crossing. Als het geregend heeft in de bergen, kan het water van de beek tot hier stromen, maar meestal is het gewoon een droge beekbedding. Na de oversteek ziet u borden naar een onverharde weg die zuidwaarts leidt naar het Vern Whitaker Horse Camp. Als u slechts een dagwandeling maakt, zult u waarschijnlijk hier willen terugkeren naar uw auto. Als je verder de vallei in gaat dan First Crossing, zorg er dan voor dat je lunch en voldoende water bij je hebt. Misschien wilt u een rugzak meenemen om te overnachten.
Ocotillo Flat — De ambitieuzere wandelaar kan verder lopen naar Ocotillo Flat, een gebied met ocotillo, cholla, cactus winterkoninkjes, chuckwallas en andere woestijnplanten en -dieren. Het strekt zich uit tussen Coyote Creek en de lage bergen in het noorden en oosten en van First Crossing bijna tot Third Crossing.
Collins Valley — Als u een rugzaktoerist bent, kunt u verder lopen naar Collins Valley, waarvoor ik u aanraad (om uw voeten droog te houden) de jeep trail te volgen tot Second Crossing, en dan verder te gaan naar Third Crossing zonder Coyote Creek over te steken. Je kunt ook naar Lower Willows lopen (waar je de beste vogels van het park kunt zien) of naar Box Canyon. In dat geval stel ik voor dat je door Ocotillo Flat loopt en ten oosten en noorden van Coyote Creek blijft.
Note: Voor het geval je het nog niet gehoord had: de jeep trail door de Upper Borrego Valley naar Coyote Canyon is uitzonderlijk zanderig. Het is niet aan te raden deze weg met een conventioneel voertuig te berijden, zeker niet als u geen ervaring hebt met woestijnrijden. Niet alleen dat, maar de omleidingsweg tussen Lower Willows en de Collins Valley is vrijwel onbegaanbaar, tenzij je te voet gaat. Deze weg is elk jaar van juni tot september afgesloten voor voertuigen om schapen onbeperkte toegang te geven tot het water van de kreek.
Klik hier voor een video over Coyote Canyon.
Alcoholische Pas
De eerste keer dat ik over de Alcoholische Pas liep, deed ik dat met een zoon die me al een hele tijd niet had gezien. Ik was ook niet in vorm, en raakte al snel buiten adem. Een paar meter verder op het pad, vermoed ik, dacht mijn zoon dat ik op het punt stond een hartaanval te krijgen.
De wandeling van Coyote Canyon naar Clark Valley via de Alcoholic Pass is een steile klim tegen de zijkant van een bergrug. Als je niet in vorm bent, raak je buiten adem.
Het goede nieuws is dat het een korte klim is, en vrijwel meteen zijn de uitzichten spectaculair, vooral als de lucht blauw is, misschien met een paar gezwollen witte cumuluswolken in de lucht, en de planten in de vallei beneden tekenen van groen vertonen. Je kunt naar het zuiden kijken en de citrusboomgaarden van de Borrego Vallei zien. In het noorden kun je in de richting van Lower Willows kijken en Anza’s doel zien, de route naar de kust en Noord-Californië.
Toen mijn zoon en ik ons een weg naar boven baanden over de bergkam, begreep ik al snel dat dit een oud Cahuilla-indianenpad is. Toen de Cahuilla hun paden aanlegden, bleven ze op de hoge grond en vermeden ze de moerassen en de geulen. Hierdoor kun je tijdens het klimmen stoppen om je om te draaien en het landschap te overzien terwijl je op adem komt.
Als de naam Alcoholic Pass je in de oren klinkt als een naam die werd gebruikt door hard drinkende cowboys of landarbeiders, dan is dat een goede gok. Niemand weet met zekerheid hoe de Alcoholische Pas aan zijn naam is gekomen, maar men gaat ervan uit dat in de tijd dat de gebroeders Clark hun ranch in Clark Valley hadden, de werklui naar de stad liepen en de route als een kortere weg gebruikten.
Het was ook een kortere weg voor de Cahuilla, een gemakkelijke route tussen de Cahuilla-nederzettingen in Coyote Canyon en Clark Lake. Een blik op het landschap verklaart het. Als je van Coyote Canyon naar Clark Valley moest, of omgekeerd, is het veel korter om over de bergkam te gaan via de Alcoholische Pas dan naar het zuiden te gaan en er omheen te cirkelen.
In de zomer trokken de Cahuilla van de woestijn naar de bergen om aan de hitte te ontsnappen. Het is heel goed mogelijk dat zij de Alcoholische Pas route gebruikten. Als ze eenmaal in Clark Valley waren, gingen ze misschien naar een punt dat op de huidige topografische kaarten van Clark Lake N.E. is aangegeven als Corp. Er zijn een paar pictogrammen bij Corp. Vlak daarna kon men beginnen met klimmen in de bergen.
De klim van Desert Gardens naar de top en terug is op zich al een aangename wandeling. Er is daar een cairn met een notitieboekje dat u kunt tekenen, en een plek om een visitekaartje achter te laten als u eraan denkt er een mee te nemen.
Clark Valley
Als ik tijd heb, geniet ik ook van de wandeling door de wash in Clark Valley. Deze wandeling kan een beetje lastig zijn, omdat de weg een bocht maakt. Normaal gesproken is de manier van lopen in de woestijn, ervan uitgaande dat je dezelfde weg teruggaat, om af en toe te stoppen en om te draaien en het terrein achter je te bestuderen, zodat je weet waar je heen moet op de terugweg, maar door de bocht in de Clark Valley wash, verdwijnen de eerste terrein tekens achter je. Het is een brede wash, met veel wegen, en het vinden van de juiste weg om terug te gaan kan verwarrend worden. Ik heb het nuttig gevonden om op de terugweg mijn voetsporen te volgen.
Iedere keer als ik in dit deel van de Clark Valley wandel, lijk ik dingen te vinden om van te genieten, zoals vogels, insecten, dieren, en het uitzicht op de lange bergkam die de oostrand van de vallei vormt met Villager en Rabbit peaks op de top. Natuurlijk heb ik onlangs ook per ongeluk mijn been gestoten aan een paar cactusdoorns en bloed op mijn broek gekregen, maar tegenslagen tellen niet in de woestijn.
Op naar Box Canyon
| Korte wandelingen | Middellange wandelingen | Lange wandelingen |
| Alcoholic Pass | Ocotillo Flat | Box Canyon |
| Desert Gardens | Lower Willows | Collins Valley |
| Coyote Canyon Start | ||
Gerelateerde DesertUSA Pagina’s
Anza-Borrego Desert State Park
Villager Peak Walk
Fish Creek Walk at Anza Borrego