Wat iedere audioproducer kan leren van Avery Trufelman

Fotocollage van Audrey Munson, Cosmopolitan magazine cover, trouwjurk, Las Vegas, Skateboarder

Fotocollage van Audrey Munson, Cosmopolitan magazine cover, trouwjurk, Las Vegas, Skateboarder

Collage door T.H. Ponders

Toen ik las dat “Trouwjurk” niet alleen de laatste aflevering van Articles of Interest was, maar ook de laatste aflevering waar producent Avery Trufelman aan zou werken voor 99% Invisible, moet ik toegeven dat het gevoel bitterzoet was. Als je dat niet weet, Trufelman is al 7 jaar producer bij 99% Invisible, en ook de producer van de spin-off podcast-met-in-een-podcast Articles of Interest, en het bekroonde originele debuut Nice Try!, over de vele mislukte pogingen van de mensheid om utopieën te bouwen (als dit de eerste keer is dat je van Trufelman hoort, kan ik je dit interview door Imran Ali Malik dat Bello in mei publiceerde, ten zeerste aanbevelen). Trufelman is ook net aangekondigd als de nieuwe gastheer van The Cut van Vox Media.

Hoewel Trufelman op weg is naar grotere en betere dingen, bieden haar afleveringen van 99% Invisible belangrijke instructies over hoe je een verhaal vertelt met behulp van audio. Haar productie verheft verhalen van een typische radioshow tot ongelooflijke kunstwerken, terwijl ze tegelijkertijd intiem, menselijk en levendig aanvoelen. En dus, toen ik deze aankondiging hoorde, deed ik wat elke journalist (en fan) zou doen: Ik ging terug en luisterde naar elke aflevering die Trufelman tijdens haar 99% Invisible ambtstermijn had gemaakt. Ik wilde de doorgaande lijnen vinden, de verbindende elementen, wat een Trufelman-verhaal zo ver onderscheidt van de rest, want er is echt iets speciaals in haar werk, iets dat de façade van intimiteit neemt die podcasts bieden, het voedt, en het ziet uitbloeien tot iets echt persoonlijks.

De afleveringen hieronder zijn meer dan alleen een verzameling goede stukken audio. Tussen de verhalende beats en muzikale angels, diep in de tedere interviews en subtiele cuts, zijn lessen over de fundamentele principes die elke aspirant-audioproducer zou moeten leren. De verzamelde afleveringen hieronder zijn fenomenale voorbeelden van deze principes – nieuwsgierigheid, focus, eerlijkheid, persoonlijkheid, een focus op ideeën – en uiteindelijk, hoe je het vertrouwen van een luisteraar kunt verdienen.

“Cover Story,” 99% Invisible

“Cover Story” is het eerste stuk dat Trufelman produceerde voor 99% Invisible, maar alle kenmerken van een goede Trufelman-aflevering zijn aanwezig. Het indrukwekkendst is de ontwikkeling van Trufelmans nieuwsgierigheid gedurende de aflevering, en de overdracht van die nieuwsgierigheid op de luisteraar aan het eind.

Deze aflevering draait om de vraag: “Wat maakt een goede tijdschriftomslag, en waar komen die conventies vandaan?” We worden voorgesteld aan George Louis, wiens Esquire covers het controversiële conflict waren dat de commerciële tijdschriftomslag dreef van wat het vroeger was tot wat het nu is. En dat is een prima verhaal om te vertellen, totdat Trufelman de focus verlegt van het verhaal dat al is uitgespeeld, naar het verhaal dat nog moet komen. In de tweede helft van de aflevering is het nieuwe onderwerp een dialoog tussen George Louis en de moderne hoesontwerpers, die niet alleen twee generaties en twee verschillende benaderingen van de kunst omvat, maar ook twee verschillende interviews. Het is briljant gesneden, zodat elke verklaring klinkt alsof het een vergelding is op de kritiek van de ander, terwijl het ons subtiel verzekert dat deze twee mensen niet echt tegen ons praten. Het toont ons niet alleen hun verdeeldheid, maar ook dat dit gesprek echt en levend is en plaatsvindt buiten de auspiciën van verhalende radio.

Briljant, het eindigt in een fade out, met Louis die punt na punt uitlegt tegen de moderne cover. De fade out gebeurt met het grootste respect, en het is door deze fade out dat Trufelman iets bereikt wat alleen de beste audioverhalen doen: Trufelmans nieuwsgierigheid is nu de onze geworden.

“Miss Manhattan,” 99% Invisible

Het is nogal ongelooflijk dat zoveel van de standbeelden die de gebouwen van Manhattan sieren allemaal naar dezelfde vrouw zijn gemodelleerd, Audrey Munson. Maar dat feit is slechts het startpunt voor een verhaal dat Trufelman nog veel ongelooflijker vond: het leven van Audrey Munson. Op jonge leeftijd ingehuurd om model te staan, en op het hoogtepunt van de Beaux Arts beweging in New York, was Munson’s leven als een schietende start; helder, mooi, stralend, om daarna te vervagen en te verdwijnen. Maar Trufelman weet dat er meer in het verhaal van een vallende ster zit dan alleen haar schitterende flits.

99% Invisible is een podcast over design, en het zou heel gemakkelijk zijn om het leven van Audrey Munson te gebruiken als de steiger waarop een verhaal over de opkomst en ondergang van de Beaux Arts beweging in de Verenigde Staten kan worden gebouwd. Maar Trufelman gaat voor precies het tegenovergestelde, door de Beaux Arts beweging te gebruiken als het raamwerk waarop ze een verhaal bouwt over de schoonheid, roem, onschuld van Audrey Munson. Er is een kritiek moment in het stuk waar Beaux Arts is geëindigd, en de rest van Munson’s leven zou kunnen worden overgeleverd aan een veroordeling en vergetelheid. In plaats daarvan kijken we teder toe hoe Munson de rest van haar leven doorbrengt, waarbij haar pijn en verlies met de grootst mogelijke empathie en liefde worden gepresenteerd. Het resultaat is geen aflevering over het ontwerp van beeldhouwkunst, maar over het ontwerp van het leven.

“Lessons from Las Vegas,” 99% Invisible

Als ik eerlijk ben, is “Lessons from Las Vegas” niet alleen mijn persoonlijke favoriete Trufelman-verhaal. De benadering van de menselijkheid van Denise Scott Brown en Robert Venturi maakt het tot mijn persoonlijke favoriete aflevering van 99% Invisible.

De aflevering is in de eerste plaats een interview tussen Trufelman en Scott Brown, over de enquêteklas die Brown en Venturi gaven om de architectuur van Las Vegas te bestuderen. Ze waren geïnteresseerd in de manier waarop de gebouwen van de strip zouden veranderen om tegemoet te komen aan de toeristische bevolking, in een tijd waarin de rest van de architectuurwereld Las Vegas met onverschilligheid bekeek. Hun werk resulteerde in Learning from Las Vegas, dat algemeen wordt beschouwd als de basistekst van de postmoderne architectuur, en als een van de belangrijkste boeken over architectuur van de laatste vijf decennia.

Trufelmans interview met Brown gaat niet alleen over haar relatie met architectuur, maar ook over haar relatie met Venturi, met wie ze uiteindelijk trouwt. De boog van het postmodernisme passeert op de achtergrond, en tegen het einde van het verhaal heeft het publiek Trufelmans nieuwsgierigheid naar de zich steeds verder ontwikkelende strip overgenomen.

Maar het briljante van dit stuk, wat het tot mijn favoriet maakt, is zijn eerlijkheid. Het is een verhaal over een stad die masker na masker draagt, alles doet om het reizende publiek aan te spreken, en de onderzoekers die voorzichtig onder dat masker keken en een reden vonden om er toch van te houden. En Trufelman past die les toe op het verhaal dat ze vertelt – in plaats van in te gaan op het steeds veranderende discours over de vraag of het postmodernisme al dan niet een geldige vorm is, trekt ze voorzichtig het gordijn open van de mensen die het voorstonden en geeft ze ons een reden om van hen te houden – al was het maar om hun proces, hun nieuwsgierigheid en hun eerlijkheid.

“Trouwjurken,” 99% Invisible

Trufelmans laatste stuk voor 99% Invisible, en de afsluiting van de ongelooflijke serie Articles of Interest, was “Trouwjurken.” Overigens denk ik dat het waarschijnlijk de zuiverste uitdrukking is van een echt belangrijke constante in alle verhalen van Trufelman – het persoonlijke.

Zoals elke aflevering van Articles of Interest ondervraagt “Trouwjurk” onze relatie met de kleren die we dragen en de waarde die we eraan toekennen. Specifiek wil Trufelman weten wat zoveel mensen drijft om vast te houden aan hun trouwjurk, een jurk die gemaakt is voor één nacht en één nacht alleen, en of er waarde zit in de sentimentaliteit. De ondervraging wordt samengehouden door twee mensen die hier lijnrecht tegenover staan: haar vriendin en collega-producent van 99% Invisible, Vivian Le, die een vurig pleidooi houdt voor het onsentimentele, en Trufelmans eigen moeder, die al die jaren aan haar eigen trouwjurk heeft vastgehouden.

Op kleine manieren, of het nu gaat om een invoeging van haar eigen perspectief of een stukje tape van een interview dat de natuurlijke verstandhouding met haar geïnterviewde laat zien, zit er altijd een persoonlijk aspect aan elk verhaal. Waar “Wedding Dress” echt in uitblinkt is in de laatste momenten van het stuk, wanneer het onderwerp ophoudt de geschiedenis, het ontwerp en het verhaal achter trouwjurken te zijn, en begint met dit zeer kleine, persoonlijke verhaal over Trufelman en haar moeders jurk. Het is een briljant moment, waarop Articles of Interest uit de grenzen breekt van wat het betekent om een verhaal over mensen en mode te vertellen, door dieper te graven in een enkel verhaal over twee mensen en een kledingstuk. Met “Wedding Dress” wordt “Articles of Interest”, en het oeuvre van Trufelmans 99% Invisible-verhalen, op een prachtige manier afgesloten.

“The Pool and the Stream,” 99% Invisible

Je zult merken dat “Wedding Dress” niet de laatste op de lijst is. Ik heb deze gereserveerd voor de aflevering die volgens mij Trufelmans beste werk tot nu toe is. Het brengt alle bovenstaande elementen – de nieuwsgierigheid, de focus, de eerlijkheid en de persoonlijke accenten – perfect samen en plaatst ze in een verhaal over een idee. Ik wil er niet veel verder op ingaan, behalve om te zeggen dat als je nog niet naar “The Pool and the Stream” hebt geluisterd, stop dan met wat je aan het doen bent, en ga er nu naar luisteren. Dit is niet alleen Trufelman op haar best – dit is audio-verhalen op zijn best.

Plaats een reactie