The Beatles zijn waarschijnlijk de beroemdste band uit de muziekgeschiedenis, maar de leden waren vreselijk in het maken van kerstliedjes. Als er één ding is dat ik je deze feestdagen kan zeggen, dan is het dat wel. Zet een radiozender op die zijn decembers wijdt aan vakantie muziek. Binnen een uur hoor je zowel “Wonderful Christmastime” van Paul McCartney als “Happy Christmas (War Is Over)” van John Lennon, en je zult het met me eens moeten zijn. Het zijn geen goede liedjes. Het is oké, je kunt het toegeven. Ik weet dat er een stemmetje in je hoofd is dat zegt: “Maar… de Beatles… mensen vinden ze goed… misschien zijn deze liedjes wel goed?” Nope. Dat zijn ze niet. Zeg het hardop. Het is bevrijdend. De echte vraag hier is niet eens zozeer “Zijn de liedjes slecht?” maar het is “Ze zijn slecht, maar welke is erger?” En dus, laten we die vraag stellen. Hieronder zal ik de argumenten tegen elk liedje uiteenzetten en een winnaar (verliezer?) kiezen. Voel je vrij om mee te doen met jouw keuze. Er is geen fout antwoord hier. Tenzij je een van hen leuk vindt. Dan heb je het mis.
OPTIE #1: “Wonderful Christmastime” van Paul McCartney
Laat ik beginnen met te zeggen dat Paul McCartney een perfect aardige man lijkt die waarschijnlijk bemoedigende woorden voor je zou hebben als je in de put zou zitten na een ongelukkige gebeurtenis in je carrière of persoonlijke leven. Dat gezegd hebbende, dit liedje is traaaaassssshhhhh. Iedereen kent het ook. Google “Wonderful Christmastime.” Je komt niet eens door de eerste pagina met resultaten voordat je bij artikelen komt over hoe verschrikkelijk het is, en tegen het einde van de tweede pagina met resultaten zijn er al twee of drie tegendraadse “In Defense Of…” stukken over het lied, wat het zekerste teken van alles is dat iets onuitsprekelijk slecht is.
Eerlijk gezegd zouden we een sub-showdown kunnen doen met deze grotere showdown getiteld “Wat is je minst favoriete deel van ‘Wonderful Christmastime,’ Het repeterende refrein of al die Friggin Elektrische Sproing geluiden?” Kijk, je denkt dat het het refrein is omdat dat het deel is dat in je hoofd zit en weigert te vertrekken zoals mensen in die nachtmerrie AirBNB verhalen, maar luister nog eens en vraag jezelf dit af: Zou je je daar zo druk om maken als er niet zo’n sproet in zat? Ik wed van niet! Sterker nog, ik wed dat je boos begon te worden zodra je de eerste sproing aan het begin van het liedje hoorde, waarvan het me spijt dat ik je er opnieuw naar heb laten luisteren, maar de wetenschap vereiste het.
De bijna-universele overeenstemming over het gebrek aan een verlossende eigenschap van dit liedje (en het ding waar, nogmaals, Paul lijkt erg lief en ik wil eigenlijk niet dat hij verdrietig is) maakt bijna dat ik me slecht voel over het zo ophitsen van dit nummer. Ik ben niet echt baanbrekend hier. En ik denk dat ik me hier heel slecht over zou voelen als er niet nog twee factoren waren.