De meesten van ons hebben wel eens dat gevoel van angst gehad; het bonzende hart, de misselijkheid, zweterige handpalmen en het gevoel van naderend onheil. Voor sommigen van ons is dit nog maar het begin. En het is niet af en toe. Werken als fotograaf met angst kan zeer isolerend en vaak onmogelijk voelen.
Het grootste deel van mijn werk is klantgericht. Vaker wel dan niet, is het zowel klantgericht als werken met een onderwerp. Het is in de loop der jaren lastig gebleken om dit in goede banen te leiden en tegelijkertijd de angst onder controle te houden. Ik heb een overvloed aan drankjes, therapieën en levensstijlkeuzes geprobeerd om om te gaan met de angst die ik tijdens mijn jeugd ontwikkelde (ik ben nu 31 als dat enige relevantie heeft). Angst is een breed begrip en het gaat van ongemakkelijk voelen in bepaalde situaties tot extreem onwel zijn.
Hier zijn een paar strategieën die ik in de loop der tijd heb geleerd (vaak van zeer bekende fotografen) en die me door de werkdag loodsen.
Geef jezelf de tijd
Altijd te vroeg zijn. Als ik om 9 uur bij een opname moet zijn en er is een uur reizen, dan ga ik stipt om 7 uur de deur uit. Ik zit liever in een café om de hoek dan dat ik mijn dag nog meer stress bezorg door het verkeer, vertragingen in de trein en een algemeen slecht reiskarma. Door mezelf extra tijd te geven, zelfs als dat ten koste gaat van mijn slaap, blijf ik rustig.
Plan nauwgezet
Weten dat je alles gedekt hebt, neemt een hoop zorgen weg. Ik heb vaak drie camera’s, twee lenzen voor elke brandpuntsafstand (vaak een 35mm, 85mm, en dan een back up van 24-70mm en 70-200mm), meerdere verlichting en trigger opties, en genoeg geheugenkaarten om mijn hele leven herinneringen op te slaan ook. Er zeker van zijn dat je alles hebt gedekt, wat er ook gebeurt, kan veel druk van je afnemen. Dit gaat door met back-ups, reisroutes, belichtingstests en het controleren van mijn apparatuur de avond voor de klus. Het is ritualistisch, maar het werkt.
Laat wat kit uit de kamer
Als ik de tekenen van een paniekaanval begin te voelen opkomen, vertrek ik naar de badkamer om koud water op mijn polsen te laten lopen. Maar je kunt maar zo vaak naar het toilet, voordat mensen zich zorgen gaan maken over je darmen. Als extra excuus om de kamer te verlaten, ben ik begonnen met wat spullen in de auto achter te laten, in de kantoorruimte van de studio, of in het algemeen weg van de belangrijkste opnameruimte. Ik ga even weg om een lichtstatief, harde schijf of lens op te halen. Probeer een paar redenen te verzinnen om de ruimte te verlaten als je vijf minuten nodig hebt om tot jezelf te komen. De mensen in de ruimte zullen het niet erg vinden.
Visualisatie- en ademhalingstechnieken
Ik ben geen hippie, dus ik heb dit veel te lang uitgesteld. Maar het werkt. Er hoeven geen kristallen en yogamatten aan te pas te komen, voor mij is het ’s morgens na het afgaan van mijn wekker vijf minuten de tijd nemen om stil te zitten en tijd voor mezelf te maken. Meestal lig ik in bed langzaam te ademen en neem ik door wat ik die dag wil bereiken en wat ik goed ga doen. Het duurt maar vijf tot tien minuten, maar die korte tijd van rust en stilte is de sleutel tot mijn dagelijks welzijn.
Remember Why You Are There
Wanneer iedereen in de kamer naar je kijkt en wacht tot je het shot tevoorschijn haalt, bedenk dan dat jij de enige persoon in die kamer bent met de vaardigheden om dat te doen, en dat is waarom je de camera vasthoudt.