Er is een samenzweringstheorie dat Damien Echols als tiener zo diep in het occulte zat, dat de moord op de drie achtjarige jongens in West Memphis daar een uiting van was – met andere woorden het was een rituele moord. Het was het vergieten van hun bloed om zichzelf magische kracht te geven. Deze macht zou hem in een soort god veranderen, en hem een grotere macht over de wereld en de mensen geven.
Natuurlijk is deze theorie compleet gestoord. Er was toch geen enkele occulte activiteit in de bossen en verlaten bruggen van West Memphis?
Je kunt om die theorie lachen zoveel je wilt. Vandaag gelooft Damien Echols in hetzelfde MAGISCHE transcendentiegedoe; zozeer zelfs dat hij er net een boek over heeft geschreven.
Het is nogal ironisch – het satanische occulte gedoe is allemaal een mythe en had niets met de moorden te maken. Snijd naar 2018, het is nog steeds absoluut epicentraal voor wie deze man denkt dat hij is.
Als Echols die jongens heeft vermoord en gemarteld, moet hij geloven dat de voodoo heeft gewerkt – hij versloeg zijn ter dood veroordeling immers, en is sindsdien opgekomen als een beroemdheid – ver buiten de mal van true crime tv-shows zoals moord maakte me beroemd. Echols heeft een huisnijverheid van kunstwerken, bestsellers en MAGICK-thema workshops rond zijn MAGICKal persona.
Hij heeft grote media publicaties op zijn wenken bediend wanneer het tijd is voor een andere PR blitz.
Het vreemde aan Echols is dat hij voor de camera een stoer, cool, getatoeëerd rockster-persoonlijk vertoont, en toch, als hij praat, gaat het over zijn slachtofferschap en hoeveel hij heeft geleden en het hem moeilijk is gemaakt.
Hij kan niet ophouden met praten over hoe hij bloed heeft gepist, vergeten is hoe hij moet lopen, opnieuw een vork heeft moeten leren gebruiken en bijna blind is geworden. Daarom draagt Echols vaak zo’n gekke blauwe bril, net als filmsterren als Robert Downey Junior en Johnny Depp en rocksterren als Bono en John Lennon. Wie wist dat beschuldigd worden van moord je zo cool maakt? Het lijkt erop dat Echols de enige ter dood veroordeelde gevangene is die zo’n zielig exemplaar is geworden door voor langere tijd achter de tralies te zitten. Hij moest leren hoe een vork te gebruiken? Hoe moeilijk of traumatiserend is dat?
Hij heeft het over iets overwinnen, maar hij kan de moord die hem beroemd maakte niet losmaken van zijn MAGISCHE zelf. Hij laat het nooit helemaal los, hoewel hij in elk interview zegt dat hij het verleden voor eens en altijd achter zich heeft gelaten en nog lang en gelukkig verder zal leven. Tot het volgende boek, of show of kunsttentoonstelling.
Wel, misschien is hij gewoon een gevoelige ziel? Een kunstenaarstype. En hoeveel kunstenaars plegen moorden?
Misschien.
Maar gevoelige zielen hebben de neiging om ook gevoelig over andere zielen te denken. Heeft Echols het vermogen om aan anderen te denken, en niet alleen hoe die hem via bloed of geld ten goede kunnen komen?
In een interview met Vice wordt hem precies deze vraag gesteld.
Heeft u ooit tijd gehad om pijn of medeleven te voelen voor al die andere talloze slachtoffers die bij deze afschuwelijke beproeving betrokken waren?
Tijdens deze beproeving is het enige waar je je op kunt concentreren, proberen te overleven. Het kost alles wat je hebt om de ene voet voor de andere te zetten en de dag door te komen. Als je wordt geslagen en uitgehongerd en in ellende verkeert en elke dag wordt mishandeld, op je hoede moet zijn en ervoor moet zorgen dat niemand je de volgende minuut vermoordt, heb je niet veel tijd om te filosoferen en na te denken over dingen in de buitenwereld. Als je daar binnen bent, is het bijna een dagdroom of een sprookje, iets dat misschien ergens bestaat, dat iemand je ooit heeft verteld dat het bestond. Je hebt niets anders dan de koude, brute realiteit waar je elk grammetje energie dat je hebt aan besteedt om er doorheen te komen.
Nee, hij voelt dus geen sympathie voor de drie dode kinderen waarvan hij in deze saga beschuldigd werd ze te hebben vermoord. Toch kan hij de tijd nemen om boeken te schrijven, meerdere zelfs, waarin hij zijn MAGISCHE zelf verheerlijkt.
Of je Echols nu schuldig of onschuldig acht, wat boven alle twijfel verheven is, is hoezeer hij een aansteller is.
Gezien zijn opzichzelfstaande sterallures is het gemakkelijk te vergeten dat Echols twee medeverdachten had die bij de drie moorden betrokken waren, en dat een van hen de misdaden van alle drie herhaaldelijk heeft bekend.
Echols was verreweg het belangrijkste personage van het trio. In King of Freaks, mijn boek over Echols, stelde ik dat als het een rituele moord was, de drie moordenaars en drie slachtoffers logisch waren. Als de jongens naar hun dood werden gelokt, dan was elk van de drie jongens mogelijk gekoppeld aan een moordenaar op basis van uiterlijk en de kwaliteiten die de moordenaar van zijn slachtoffer wilde.
Het moet een gevoelige snaar hebben geraakt, anders zou Echols niet de moeite hebben genomen met King of Freaks. In vijf jaar waargebeurde misdaad schrijven is hij de enige van moord beschuldigde die een recensie heeft achtergelaten op een verhaal over hem en zijn vermeende misdaden.
Op 30 oktober publiceerde het ironisch genaamde Big Think een puff piece over Echols. Hier is een uittreksel:
Ik zie de goede punten van true crime en ik zie de slechte punten van true crime. Voor mij persoonlijk ben ik geneigd er van weg te blijven. Eerlijk gezegd heb ik de Paradise Lost-documentaires niet eens gezien.
Gelooft u dat de driedelige documentaire die de zogenaamde vrijspraak in gang heeft gezet, te veel moeite kostte voor de man in het middelpunt ervan om naar te kijken? Gelooft u dat een pauw die zo kieskeurig is over zijn tatoeages en zijn feiten, niet de moeite heeft genomen om de weerkaatsing van de heldenverering door de camera op te vangen?
Ik heb geprobeerd ze te kijken, ik heb de eerste 15 tot 20 minuten volgehouden, en ik begreep waarom het zo’n grote impact op mensen had, want toen ik ernaar keek, voelde het alsof ik in de rechtszaal was. Het was alsof ik het opnieuw beleefde. En, voor mij, was dat het laatste wat ik wilde in de wereld. Het heeft 20 jaar van mijn leven in beslag genomen, dus het laatste wat ik wilde was daar naar terug gaan. Tegelijkertijd ben ik dankbaar dat zoveel andere mensen het gezien hebben en erdoor geraakt werden en ons te hulp schoten, want het heeft mijn leven gered. Maar dat betekent niet dat ik ernaar wil kijken.
En dan is het weer zeuren en zelfmedelijden.
Het moeilijkste van de gevangenis, het moeilijkste om mee om te gaan, was gewoon de wreedheid ervan. Weet je, er waren tijden dat ik zo erg werd geslagen dat ik bloed begon te pissen. Ze gaan niet veel tijd, geld en energie besteden aan het verzorgen van iemand die ze van plan zijn te vermoorden. Dus het is niet zo dat je naar een echte dokter of een echte tandarts gaat. Op een gegeven moment was ik zo vaak in mijn gezicht geslagen door gevangenisbewakers dat het veel zenuwschade in mijn tanden had veroorzaakt, dus ik had vreselijke pijn. Je kunt kiezen: leven met pijn, of je tanden eruit laten trekken. Ik wilde niet dat ze mijn tanden eruit trokken, dus moest ik technieken vinden die me in staat stelden om te gaan met de fysieke pijn. Dat was waarschijnlijk het grootste wat me voortdreef om meer en meer en meer over magie te leren, omdat ik manieren moest vinden om gewoon te overleven.
Dit echter, is echte pijn, en echte wreedheid, de ware slachtoffers van WM3:
Magick, gespeld met een K aan het eind, M – A – G – I – C – K, de reden dat het een K heeft is om het te onderscheiden van goocheltrucs, je weet wel, assistenten doormidden zagen, konijnen uit een hoed toveren, dat soort dingen. Het hele punt van hoge magie is dat het een pad is dat leidt naar dezelfde dingen die Oosterse tradities “verlichting” noemen, namelijk de ontbinding van het zelf. De vorm die ik beoefen stamt grotendeels uit de late jaren 1800 in Londen. Er was een groep mensen die zichzelf de Hermetic Order of the Golden Dawn noemden – een aantal zeer intelligente mensen, de geliefde dichter W.B. Yeats was een lid.
Wat Echols nu verkoopt is niet anders dan wat hij zei tijdens zijn moordproces en gedurende zijn tijd in de dodencel.
Echols is, op basis van zijn twittervolgers, minstens drie keer populairder dan Amanda Knox, een ander “onschuldig slachtoffer” dat wordt beschuldigd van de brute moord op haar huisgenoot Meredith Kercher.
Diner met mijn vriendin Amanda Knox. Steun haar alstublieft. Je kunt haar volgen op @amamaknox pic.twitter.com/HrBdrkA8zk
– Damien Echols (@damienechols) February 20, 2014
In feite is hij zo verleidelijk dat een vrouw verliefd werd op Echols terwijl hij in de dodencel zat, haar baan opzegde om dichter bij de gevangenis te gaan wonen en uiteindelijk met Echols trouwde – terwijl hij in de dodencel zat.
MV5BZWZmZTUyM2QtZDM2Yy00NzE1LTg3MGEtODRjZmNjMmQ4YjQ1XkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@.Sinds zijn vrijlating uit de dodencel is Echols het hof gemaakt door beroemdheden, van Johnny Depp tot Lord of the Rings-regisseur Peter Jackson, omdat hij zo’n geweldige, doorgewinterde kerel is. Jackson heeft Echols en zijn vrouw zelfs uitgenodigd voor een bezoek aan zijn huis in Nieuw-Zeeland. Officieel is de moord op Steve “Stevie” Branch, Christopher Byers en Michael Moore – uit West Memphis, Arkansas – sinds de vrijspraak van Echols en de WM3 onopgelost gebleven.