Zuigluis, (suborde Anoplura), een van de ongeveer 500 soorten kleine, vleugelloze, platte luizen (orde Phthiraptera) die prikkende en zuigende monddelen hebben en leven van bloed en weefselvloeistoffen van zoogdieren als ectoparasiet (uitwendige parasiet). De volwassen zuigluis, of echte luis, lijmt haar eitjes, of neten, aan het haar van de gastheer. De jongen, die op volwassen dieren lijken wanneer ze uit het ei komen, worden geslachtsrijp na een aantal vervellingen. De kleur van de zuigluis varieert van witachtig tot geel en vertoont een duidelijke gastheerspecificiteit. De aanwezigheid van verwante luizen op verwante groepen van gastheren kan wijzen op parallelle evolutie van parasieten en gastheren.
De zuigluis Pediculus humanus teistert de mens overal waar niet hygiënisch wordt gehandeld. Bij zware aantastingen kan dit insect, dat bekend staat als de menselijke luis (q.v.), ernstige huidirritaties veroorzaken. Nog ernstiger is zijn rol als vector van ziekten zoals tyfus, relapsing fever en loopgravenkoorts. De schaamluis (q.v.) komt voor in het haar van de schaamstreek en soms in de oksels, de wenkbrauwen en de baard.
De belangrijkste zuigluizen die huisdieren aantasten behoren tot de geslachten Haematopinus en Linognathus – bijv, de varkensluis, H. suis; de runderluis met korte neus, H. eurysternus; de paardenluis, H. asini; de runderluis met lange neus, L. vituli; en de hondenluis, L. setosus.
Er zijn verschillende effectieve insecticiden voor de bestrijding van luis. Tijdens ernstige uitbraken worden insectendodende behandelingen en hittesterilisatie gebruikt om kleding te ontluizen. Bij besmette huisdieren worden chemische dompels of sprays gebruikt. Roofmijten helpen ook om luizenpopulaties onder controle te houden.