Termin przywództwo jest definiowany jako „zdolność do przewodzenia; akt lub przypadek przewodzenia; prowadzenie; kierowanie.” Przywództwo w Kościele dotyczy tego, jak się zachowujemy, komunikujemy i zarządzamy innymi.
Słowo to jest używane w wielu formach do opisania niezliczonych rzeczy, ale ostatecznie jest to akt prowadzenia grupy ludzi we wspólnym kierunku.
Aby być uznanym za lidera, musisz mieć ludzi, którzy będą za tobą podążać.
I, odnoszący sukcesy profesjonaliści demonstrują cechy przywódcze nawet podczas kontynuowania własnej podróży rozwoju osobistego.
Uczą się przez całe życie i są dumni z rozwijania innych.
Zarządzanie personelem kościelnym wymaga menedżerów i liderów, którzy mogą wpływać na to, jak praca zostaje wykonana.
Efektywni liderzy kościelni mają pewne cechy i właściwości, które wpływają na ich interakcje z innymi.
„Liderzy to ludzie, którzy robią właściwe rzeczy; menedżerowie to ludzie, którzy robią rzeczy właściwie.” Warren Bennis
14 cech przywództwa w Kościele
Osoba wpływu
Liderzy wpływają na innych, aby załatwić sprawy. Pomagają innym dostrzec, co należy zrobić, a następnie pokazują im drogę naprzód.
Każdy może być liderem – dzieci mogą być liderami. Czy twoja mama powiedziała kiedyś: „Ona ma na ciebie zły wpływ”? To znaczy, że ta osoba wpływa na twoje myśli i zachowania.
Pozytywny wpływ jest tym, do czego dążymy. Liderzy często wpływają na nas, mimo że możemy nie być tego świadomi.
Prezes szpitala, w którym pracowałem, chodził po korytarzu i zbierał śmieci z podłogi. Ten przykład przewodzenia poprzez działanie w naturalny sposób wpływał na pracowników, aby robili to samo. Był to niewypowiedziany, ale potężny sposób wpływania na innych.
Myśliciel o szerokim obrazie sytuacji
Liderzy są myślicielami o szerokim obrazie sytuacji, potrafią wznieść się ponad codzienność i spojrzeć na sprawy z szerokiej perspektywy.
Mają zdolność ekscytowania ludzi tym, dokąd zmierzają i jak tam dotrzeć.
Ludzie często tkwią w swoim małym zakątku świata i potrzebują pomocy, by zobaczyć rzeczy z lotu ptaka.
Pracownicy muszą wyjść ze swoich boksów i usłyszeć historie o tym, jak ich praca wpływa na tych, do których dociera kościół.
Mój pastor wykonuje świetną robotę, dostarczając pracownikom i wolontariuszom świadectw ludzi, których życie zostało dotknięte przez służbę.
To pokazuje osobie, która sprząta łazienkę, że jej praca pomaga wpływać na życie innych.
Uwierz w to, co najlepsze w ludziach
Wpływowi liderzy zawsze dają innym korzyść z wątpliwości („korzystny osąd wydany przy braku pełnych dowodów”) i wierzą w to, co najlepsze w ludziach.
Prawdziwy lider najpierw gromadzi wszystkie fakty, zanim wyciągnie ostateczne wnioski.
To niesamowite, jak jednostronnie może wyglądać sytuacja i jak bardzo się różni, gdy masz wszystkie informacje.
Mój mąż zawsze powtarza, że każda historia ma trzy strony. Upewnij się, że znasz wszystkie fakty, zanim dokonasz osądu.
Inni postrzegają ich jako wiarygodnych
Było tak wiele smutnych przykładów liderów, którzy upadli, gdy prowadzili podwójne życie, a ich uczciwość nie była spójna w każdym obszarze ich życia.
Życie osobiste lidera musi być spójne z jego/jej życiem zawodowym. Powinien być taki sam – bez względu na to, kto znajduje się w jego otoczeniu.
Pracownicy szybko rozpoznają, kiedy działania lidera nie są zgodne z jego wypowiedziami.
Liderzy muszą zachować wiarygodność wobec ludzi, którym przewodzą. Oznacza to, że robią to, co mówią, mówią to, co mają na myśli i są w stanie szczerze komunikować się z innymi.
Nauczyciel i mentor
Liderzy są utalentowanymi nauczycielami i uwielbiają pomagać innym w rozwoju.
Modelują zasady przywództwa; pomagają innym być wiarygodnymi ludźmi; identyfikują możliwości rozwoju pracowników; udzielają innym wsparcia w zakresie rozwoju osobistego; nie obawiają się delegowania odpowiedzialności i cieszą się widząc, jak inni rozwijają się zawodowo.
Liderzy nie są zagrożeni przez ludzi, którzy są mądrzejsi od nich i czerpią przyjemność z patrzenia na sukces innych.
Zawsze mówiłem moim pracownikom, że będę wiedział, że dobrze wykonałem swoją pracę, jeśli pewnego dnia wyjdę za drzwi i będę wiedział, że wszystko będzie się toczyć tak, jakbym nadal tam był.
Wciąganie ludzi za sobą to sposób, w jaki wszyscy się rozwijamy.
Mistrz delegowania
Liderzy rozwijają innych i uczą się delegować obowiązki.
Najlepiej uczymy się popełniając błędy, a pozwalanie innym na zdobywanie wiedzy na ich własnych błędach jest bezcenną lekcją.
Wszyscy mamy punkt wyjścia w naszym rozwoju zawodowym, a pozwalanie innym na naukę poprzez doświadczenia pomaga im rozwijać się zawodowo i nabierać pewności siebie.
Umocnij innych
Liderzy umacniają innych i uznają, że podejmowanie decyzji na linii frontu i ryzyka jest częścią procesu rozwoju i uczenia się.
Ludzie muszą czuć się komfortowo, podejmując ryzyko, decyzje i ucząc się na błędach.
Stawianie granic i pozwalanie innym na testowanie umiejętności podejmowania decyzji i rozwiązywania problemów nie tylko pomaga w rozwoju pracowników, ale także eliminuje wąskie gardło w rozwiązywaniu problemów.
Niezależnie od tego, czy problemy są wewnętrzne (pracownik do pracownika) lub zewnętrzne (organizacja do klienta).
Najważniejszym aspektem tego jest nie pozwalając pracowników (lub wolontariuszy), aby czuć się jak oni wiszące tam przez siebie.
Debriefing po popełnieniu błędu i coaching im myśleć o tym, co mogło być lepsze podejście, jest częścią procesu uczenia się.
To jest bardzo podobnie jak rodzicielstwo: czasami trzeba pozwolić dzieciom upaść i podnieść się z powrotem. W ten sposób się uczą.
Gracz zespołowy
Liderzy są graczami zespołowymi i dobrze współpracują z innymi, aby osiągnąć zamierzone cele. Działają w oparciu o filozofię win-win i pomagają innym współpracować i dochodzić do porozumienia w zadaniach.
Liderzy kościelni mają umiejętność zarządzania dynamiką zespołu i rozwijania jego spójności. Osiągają to poprzez rozliczanie członków zespołu z ich działań i koncentrowanie ich na celu zespołu.
Uznawanie sukcesów
Skuteczni liderzy są w stanie rozpoznać sukces i pomóc swojemu zespołowi w świętowaniu tych sukcesów. Jest to krytyczny element funkcjonowania i rozwoju zespołu.
Nagradzanie wyników, okazywanie pracownikom uznania i świętowanie sukcesów pomaga utrzymać zaangażowanie członków zespołu.
Świętowanie nawet małych sukcesów zapewnia motywację i paliwo do podążania za większymi celami. Żaden sukces nie jest zbyt mały, aby go świętować i może być tak prosty, jak publiczne uznanie dobrze wykonanej pracy!
Mają zrównoważone priorytety
Liderzy dobrze rozumieją swoje osobiste priorytety i są w stanie utrzymać wszystkie aspekty swojego życia w równowadze.
Bezwzględnie uznają, że przywództwo to maraton, a nie sprint, i rozumieją znaczenie wyznaczania sobie tempa, aby nie zabrakło im sił przed zakończeniem wyścigu.
To może być trudne do zrobienia w dzisiejszym szybko zmieniającym się środowisku, ale skuteczni liderzy wiedzą, jak pracować szybciej i wydajniej, aby osiągnąć tę równowagę.
Etyka i uczciwość w praktyce biznesowej
Sukces każdego ministerstwa jest zbudowany na zaufaniu jego kongregantów, wolontariuszy i ogółu społeczeństwa.
Najlepszym sposobem na zdobycie tego zaufania jest wykazanie się etyką i uczciwością w działaniach kościoła, nie z powodu wymogów prawnych, ale dlatego, że jest to właściwe postępowanie.
Uczciwość każdej organizacji ma wpływ na wszystkie grupy klientów i każdy obszar działalności biznesowej, dlatego włączenie etyki i uczciwości do podstawowej struktury ministerstwa jest krytyczne.
„Rób to, co właściwe. To usatysfakcjonuje niektórych ludzi i zadziwi resztę”. Mark Twain
Kościoły, które działają z uczciwością, robią to celowo i czynią z tego część swojej kultury i codziennych praktyk.
Ta kultura uczciwości i zaufania pomaga nowym pracownikom zrozumieć, że działanie z uczciwością jest „sposobem, w jaki robi się tutaj rzeczy.”
Wbudowanie uczciwości w kulturę jest fundamentem dla etycznych praktyk.
Kościoły, które dążą do robienia tego, co właściwe, odnoszą korzyści poprzez ustanowienie reputacji wysokich standardów etycznych. Zaczyna się to na górze i przepływa przez całą organizację.
Przejrzyste praktyki księgowe
Przejrzystość w finansach jest podstawowym oczekiwaniem kongregantów, wolontariuszy i pracowników.
Nikomu nie służy, gdy kościoły źle zarządzają funduszami, niezależnie od tego, czy jest to zamierzone czy przypadkowe.
Niestaranne praktyki księgowe ograniczają zdolność ministerstwa do zarządzania swoimi zasobami finansowymi i mogą zagrozić jego statusowi zwolnionemu z podatku.
Przygotowanie dobrze przemyślanego budżetu rocznego, który wspiera plan strategiczny, może pomóc w zarządzaniu i kontroli wydatków.
Kodeks postępowania
Zarząd kościoła powinien określić granice etycznego zachowania.
Oświadczenie o kodeksie postępowania to świetny sposób na ustalenie granic i określenie oczekiwań wobec zachowań pracowników.
Ta deklaracja postępowania powinna zawierać takie rzeczy jak konflikt interesów, poufność, szacunek dla innych, zgodność z prawem, itp. Nie bądź na tyle naiwny, aby myśleć, że pracownicy kościoła są zwolnieni z nieetycznego postępowania. Posiadanie pisemnego kodeksu postępowania, który pracownicy podpisują przy zatrudnieniu, pomaga im zrozumieć oczekiwania dotyczące zachowania.
Praktyki zarządzania
Praktyki zarządzania są podstawą integralności organizacyjnej, niezależnie od tego, czy jest to zobowiązanie do służenia członkom, czy zarządzanie praktykami zatrudnienia.
Reprezentacja ministerstwa może zostać nadszarpnięta przez nierozwiązane problemy, a pracownicy obserwują, jak kierownictwo reaguje na problemy i wywiązuje się ze złożonych obietnic. Pracownicy, którzy ufają kierownictwu, są bardziej zaangażowani i wspierają wysiłki ministerstwa.
Tworzenie kultury silnych liderów jest ważne, ponieważ wpływa na zdolność organizacji do osiągania celów i realizacji strategii.
Liderzy kościelni są odpowiedzialni za wyznaczanie standardów zachowania, przygotowując innych do większej odpowiedzialności. Prawdziwego lidera cechuje zdolność do demonstrowania etycznych zachowań przy jednoczesnym pomaganiu innym w maksymalizacji ich potencjału.
.