Jeśli Audrey Patterson oświetliła drogę czarnym sportowcom w 1948 roku, Alice Coachman podążyła nią w chwalebnym stylu. Dzień po historycznym brązowym medalu Patterson, Alice Coachman stała się pierwszą czarną kobietą z jakiegokolwiek kraju, która zdobyła złoty medal w torach i polu.
Jej sportem był High Jump, ale pokazała predyspozycje do wielu wydarzeń. Dorastała, by zdobyć krajowe tytuły w biegach na 50 m i 100 m, jak również w sztafecie na 400 m, a także była wspaniałą koszykarką. Ale w skoku wzwyż była naprawdę wybitna, biorąc amerykański tytuł narodowy dziesięć lat z rzędu w okresie poprzedzającym rok 1948.
Początkowo była niechętna do rywalizacji na Igrzyskach Olimpijskich, ale w końcu zgodziła się wziąć udział w próbach i szybko zniszczyła istniejący krajowy rekord skoku wzwyż, pomimo kontuzji pleców.
W Londynie, i przed 83,000 widzów, ona wzrosła do okazji. Zarówno ona, jak i Brytyjka Dorothy Tyler pokonały poprzeczkę na wysokości 5ft 6ins, ale ponieważ Coachman osiągnęła to w swoim pierwszym skoku, została ogłoszona zwyciężczynią. Jej złoty medal był nie tylko pierwszym zdobytym przez czarnoskórą kobietę – była ona również jedyną Amerykanką, która zdobyła złoty medal na Igrzyskach w 1948 roku. Odebrała medal z rąk króla i wróciła do domu jako bohaterka.
Przyjął ją prezydent Truman, a jej miasto Albany zorganizowało „Dzień Alice Coachman”. Na jej cześć zorganizowano 175-milową paradę samochodową, a wiwatowali jej zarówno czarni, jak i biali zwolennicy. Cztery lata później stała się pierwszym czarnym sportowcem płci żeńskiej, który poparł międzynarodowy produkt konsumencki, kiedy została zatrudniona do promowania Coca-Coli.
.