Arborystyka, uprawa drzew, krzewów i roślin drzewiastych w celu zaciemnienia i dekoracji. Arborystyka obejmuje rozmnażanie, przesadzanie, przycinanie, stosowanie nawozów, opryskiwanie w celu zwalczania owadów i chorób, okablowanie i usztywnianie, leczenie ubytków, identyfikację roślin, diagnozowanie i leczenie uszkodzeń i dolegliwości drzew, aranżowanie nasadzeń pod kątem ich wartości ozdobnych oraz usuwanie drzew. Dobro poszczególnych roślin jest głównym przedmiotem zainteresowania arborystyki, w przeciwieństwie do dziedzin pokrewnych, takich jak leśnictwo i rolnictwo, w których głównym przedmiotem zainteresowania jest dobro dużej grupy roślin jako całości.
Podstawowe zasady i cele arborystyka są starożytnego pochodzenia. Wcześni Egipcjanie przesadzali drzewa za pomocą kuli ziemi i zapoczątkowali praktykę kształtowania gleby wokół nowo posadzonego drzewa, aby utworzyć spodek zatrzymujący wodę, obie nadal praktykowane. Około 300 r. p.n.e. grecki filozof Teofrast napisał Peri phytōn historia („Dociekania o roślinach”), w którym omówił przesadzanie drzew i leczenie ich ran. Georgiki Wergiliusza przedstawiają rzymską wiedzę na temat hodowli drzew. Angielski ogrodnik John Evelyn, w swoim Sylva, lub dyskurs o Forest-trees, i Propagation of Timber (1664), oferował porady na temat przycinania, kontroli owadów, leczenia ran i transplantacji.
Drzewa lub rośliny mogą być rozmnażane przez siew, szczepienie, warstwowanie, lub cięcia. W siewu, nasiona są zwykle sadzone w komercyjnych lub domowych szkółek, w których intensywna opieka może być podana na kilka lat, aż rośliny są wielkości odpowiedniej do przesadzania na pożądanym miejscu. W uprawie glebowej pędy lub dolne gałęzie rośliny macierzystej są przygięte do ziemi i przykryte wilgotną glebą dobrej jakości. Po wykształceniu się korzeni, co może trwać rok lub dłużej, gałąź oddziela się od rośliny macierzystej i przesadza. W alternatywnej technice, air layering, gałąź jest głęboko rozcięta, a rana przykryta kulą ziemi, mchu lub podobnego materiału. Kula, zamknięta w podzielonej doniczce podtrzymywanej od spodu lub w mocnym papierowym stożku, jest utrzymywana w stanie wilgotnym. Podobnie jak w przypadku warstwowania gleby, gałąź jest odcinana i przesadzana po wytworzeniu się korzeni. Sadzonki korzeniowe mogą być stosowane do rozmnażania drzew, które normalnie nie wytwarzają korzeni z pnia. Gatunki drzew, takie jak wierzba i topola, które łatwo wysyłają pędy, są zazwyczaj rozmnażane z sadzonek pniowych. Sadzonki wykonuje się z roślin liściastych w okresie spoczynku, najlepiej z końcowych pędów rosnących w bieżącym sezonie. Kawałki o długości od 15 do 25 centymetrów z dwoma lub więcej pąkami wiąże się w wiązki i przechowuje w wilgotnym piasku lub mchu w celu wytworzenia kalusa przed posadzeniem na przygotowanych rabatach. Formowanie korzeni może być stymulowane przez zastosowanie substancji chemicznych stymulujących wzrost lub hormonów wzrostu.
W leczeniu ran pnia drzewa, w których duże obszary kory zostały oderwane, kora wokół rany jest przycinana z powrotem do zdrowej tkanki, a na górze i na dole rany, przycinana w celu utworzenia spiczastej elipsy obszaru rany. Odsłonięte drewno pokrywa się materiałem opatrunkowym, chroniącym je przed grzybami rozkładającymi drewno.
Giętkie liny (chłopaki) lub sztywne klamry są używane do podtrzymywania niedawno przesadzonych drzew, dopóki korzenie się nie ukorzenią, lub do zmniejszenia niebezpieczeństwa, że drzewo z osłabionym systemem korzeniowym zostanie przewrócone przez wiatr; klamry są również używane do podtrzymywania zbyt długich lub ciężkich gałęzi, do zapobiegania rozszczepianiu się gałęzi na rozwidleniach, lub do umożliwienia gojenia się już powstałych rozszczepień.
Jamy w pniach, spowodowane przez grzyby powodujące gnicie, mogą być traktowane z opatrunkiem antyseptycznym i pozostawione otwarte, z drenażami zainstalowanymi na dole, lub wypełnione betonem lub innym materiałem po usunięciu zbutwiałego drewna. Patrz także przeszczep; przycinanie; przeszczep.