Spośród licznych tomów jego encyklopedii tylko jeden pozostał nienaruszony, jego słynny traktat O medycynie (De Medicina). „Encyklopedyczny układ dzieła odpowiada trójdzielnemu podziałowi ówczesnej medycyny, ustalonemu przez Hipokratesa i Asklepiadesa – dieta, farmakologia i chirurgia”. Dzieło podzielone jest na osiem ksiąg.
- Księga 1 – Historia medycyny (zawiera odniesienia do osiemdziesięciu autorów medycznych, z których niektórzy są znani tylko dzięki tej książce)
- Księga 2 – Patologia ogólna
- Księga 3 – Choroby szczególne
- Księga 4 – Części ciała
- Księgi 5 i 6 – Farmakologia
- Księga 7 – Chirurgia
- Księga 8 – Ortopedia
W „Prooemium” lub wstępie do De Medicina znajduje się wczesna dyskusja na temat znaczenia teorii dla praktyki medycznej oraz zalet i wad eksperymentów na zwierzętach i eksperymentów na ludziach. Celsus omawia, na przykład, przypadek Herofilosa i Erasistratosa, którzy, jak twierdzi, praktykowali wiwisekcję.
W leczeniu chorób główną metodą Celsusa było obserwowanie i czuwanie nad działaniami Natury oraz regulowanie ich, a nie sprzeciwianie się im, uważając, że gorączka polega zasadniczo na wysiłku organizmu, by pozbyć się jakiejś chorobliwej przyczyny, i że jeśli nie będzie się nadmiernie ingerować, proces ten zakończy się stanem zdrowia. W okazjach, jednak, on śmiało zaleca użycie skalpela; jego zasady dotyczące krwi i środki przeczyszczające są ustanowione ze szczegółami i precyzją, a wiele z zasad, które przepisuje nie były bardzo różne od tych, które nadal w użyciu na początku 19 wieku.
Jego dzieło zawiera szczegółowe opisy objawów i różnych odmian gorączki, i przypisuje mu się zapisanie kardynalnych objawów zapalenia znanych jako „Celsus tetrad of inflammation”: calor (ciepło), dolor (ból), tumor (obrzęk) i rubor (zaczerwienienie i przekrwienie).
Podaje on bardzo szczegółowe informacje dotyczące przygotowania wielu starożytnych środków leczniczych, w tym przygotowania opioidów. Ponadto opisuje wiele rzymskich procedur chirurgicznych z I wieku, które obejmowały usunięcie zaćmy, leczenie kamieni pęcherza moczowego i nastawianie złamań.
W XX wieku wielu historyków twierdziło, że Celsus wierzył, że soczewka krystaliczna znajduje się w dokładnym centrum oka. W rzeczywistości Celsus nie złożył żadnego konkretnego oświadczenia na temat położenia soczewki krystalicznej, a jego współcześni mu Graeco-Romanowie rozumieli, że soczewka znajduje się z przodu.
Hippocrates użył greckiego słowa καρκίνος – karkínos, oznaczającego kraba lub raka, aby odnieść się do złośliwych guzów jako raków. To właśnie Celsus przetłumaczył grecki termin na łaciński cancer, również oznaczający kraba.
Pierwsze drukowane wydanie dzieła Celsusa ukazało się w 1478 roku. Jego styl był bardzo podziwiany jako równy pod względem czystości i elegancji z najlepszymi pisarzami epoki augustowskiej.
Celsus napisał również techniczne dzieło na temat rolnictwa, na którym Columella częściowo oparł swoje De Re Rustica.
- In hoc volvmine haec continentvr Avrelii Cornelii Celsi medicinae libri VIII : qvam emendatissimi, Graecis etiam omnibvs dictionibvs restitvtis. Beigefügte Werke: Qvinti Sereni Liber de medicina et ipse castigatiss. Accedit index in Celsvm et Serenvm sane qvam copiosvs … . Venetiis : in aedibvs Aldi et Andreae Asvlani soceri, 1528. Wydanie cyfrowe Biblioteki Uniwersyteckiej i Państwowej w Düsseldorfie.
- Aurelii Cornelij Celsi de arte Medica libri octo : multis in Locis iam emendatiores longè, quàm unquam antea, editi . Beigefügte Werke: Accessit quoque Rerum & Verborum in hisce omnibus memorabilium locupletissimus Index . Basileae : Oporinus, 1552 Wydanie cyfrowe Biblioteki Uniwersyteckiej i Państwowej w Düsseldorfie.
- Aur. Corn. Celsi De medicina : libri octo ; cum notis integris Joannis Caesarii, Roberti Constantini, Josehi Scaligeri, Isaaci Casauboni, Joannis Baptistae Morgagni, Ac locis parallelis. Lugduni Batavorum: Joh. Arn. Langerak, 1746. Wydanie cyfrowe Biblioteki Uniwersyteckiej i Państwowej w Düsseldorfie.
.