W tym artykule dowiesz się o widoku pomocniczym – jego typach, metodach i jak go narysować.
Zacznijmy więc.
Widok pomocniczy.
Podczas rysowania rzutu ortograficznego lepiej reprezentowane są te linie obiektu, które są równoległe do płaszczyzny głównej lub pionowej.
Te linie, które są nachylone do płaszczyzny głównej nie pokazują rzeczywistej długości.
W tym przypadku, rysunek jest przygotowany przez umieszczenie płaszczyzny równoległej do nachylonej powierzchni.
Płaszczyznę taką nazywamy Płaszczyzną pomocniczą.
Rysunek wykonany na tej płaszczyźnie nazywamy Widokiem pomocniczym.
Wielkość i kształt tego rysunku są rzeczywiste.
Przyjęto, że płaszczyzna pomocnicza jest równoległa do powierzchni pochylonej.
Jeżeli płaszczyzna ta jest prostopadła do jakiejś płaszczyzny głównej, to rysunek na takim rysunku nazywamy Podstawowymi Widokami Pomocniczymi.
Jeżeli płaszczyzna pomocnicza nie jest prostopadła do żadnej płaszczyzny głównej, to kształt utworzony na takiej płaszczyźnie nazywamy Wtórnymi Widokami Pomocniczymi.
Widoki pomocnicze sporządza się względem jakiejś Linii Odniesienia.
Jeśli widok pomocniczy leży równomiernie po obu stronach linii odniesienia, wtedy nazywamy go Symetrycznym Widokiem Pomocniczym.
Jeśli leży tylko po jednej stronie linii odniesienia, wtedy nazywamy go Jednostronnym Widokiem Pomocniczym.
Jeśli widok pomocniczy nie leży równomiernie po obu stronach linii odniesienia, wtedy nazywamy go Dwustronnym Widokiem Pomocniczym.
Metoda przygotowania widoków pomocniczych.
Przed przygotowaniem widoków pomocniczych przygotowuje się rzuty ortograficzne.
Widok, w którym linie pochyłe pokazują długość rzeczywistą, prostopadłe są wznoszone tam z liniami pochyłymi, aby uzyskać długość rzeczywistą.
Szerokość i inne szczegóły są pobierane z drugiego widoku.
Zwykle szczegóły powierzchni pochyłej są podawane w widoku pomocniczym. Pozostałe części w płaszczyźnie głównej są ignorowane.
Taki widok pomocniczy nazywamy Częściowym widokiem pomocniczym.
Jeśli przygotowany jest kompletny widok pomocniczy, to szczegół powierzchni pochyłej nie pojawia się w pełni.
Dlatego nie przygotowuje się kompletnego widoku pomocniczego.
Nie zapomnij obejrzeć poniższego filmu.
1. Symetryczny widok pomocniczy:
Jeśli widok pomocniczy leży równomiernie po obu stronach linii odniesienia, wtedy nazywamy go symetrycznym widokiem pomocniczym.
2. Niesymetryczny widok pomocniczy:
Jeśli widok pomocniczy nie leży jednakowo po obu stronach linii odniesienia, to nazywamy go Niesymetrycznym widokiem pomocniczym.
Istnieją dwa rodzaje Niesymetrycznego widoku pomocniczego:
i. Jednostronny widok.
ii. Widok dwustronny.
i. Unilateral View:
Jeżeli widok pomocniczy leży całkowicie po jednej stronie linii odniesienia, wtedy nazywany jest Unilateral View.
ii. Widok dwustronny:
Jeżeli widok pomocniczy leży po jednej stronie linii odniesienia niesymetrycznie, wtedy nazywany jest widokiem dwustronnym.
TYPY WIDOKÓW POMOCNICZYCH:
Nazwy widoków pomocniczych są nadawane w zależności od nachylenia linii w płaszczyźnie głównej.
Na przykład, jeżeli nachylona powierzchnia jest widziana w płaszczyźnie czołowej, to taki widok pomocniczy będzie nazywany Czołowym Widokiem Pomocniczym.
Jeżeli powierzchnia pochylona jest widziana w płaszczyźnie górnej, to taki widok pomocniczy będzie nazywany Górnym widokiem pomocniczym.
Podobnie, jeżeli powierzchnia pochylona jest widziana w płaszczyźnie profilowej, to taki widok pomocniczy będzie nazywany Profilowym widokiem pomocniczym.
Klasyfikacja widoków pomocniczych w odniesieniu do linii pochyłych jest następująca.
1. Podstawowy widok pomocniczy:
Taki widok, który jest prostopadły do jednej płaszczyzny głównej i tworzy widok nachylony z dwiema pozostałymi płaszczyznami głównymi, nazywa się Podstawowym widokiem pomocniczym.
Istnieją trzy rodzaje Podstawowego widoku pomocniczego ze względu na trzy płaszczyzny główne, jak następuje:
i. Przedni widok pomocniczy.
ii. Widok pomocniczy górny.
iii. Boczny widok pomocniczy.
2. Wtórne widoki pomocnicze:
Taki widok pomocniczy, który jest przygotowany w takiej płaszczyźnie, która nie jest prostopadła do żadnej z głównych płaszczyzn, nazywa się wtórnym widokiem pomocniczym.
Taki widok powstaje, gdy nachylona powierzchnia przedmiotu nie jest ani równoległa, ani prostopadła do żadnej z głównych płaszczyzn.
Taki widok pomocniczy nazywany jest podwójnym widokiem pomocniczym.
Rysowanie widoków pomocniczych:
Nazwy widoków pomocniczych pochodzą od nazwy płaszczyzny, do której nachylona powierzchnia obiektu jest prostopadła.
Na przykład, jeżeli nachylona powierzchnia jest prostopadła do płaszczyzny czołowej, to taki widok pomocniczy będzie się nazywał Przedni Widok Pomocniczy.
Podczas rysowania jest on dołączony do płaszczyzny czołowej.
Jeżeli nachylona powierzchnia jest prostopadła do płaszczyzny górnej, to taki widok pomocniczy będzie się nazywał Górny Widok Pomocniczy.
Podczas rysowania jest on dołączony do płaszczyzny górnej.
Podobnie, jeżeli powierzchnia pochylona jest prostopadła do płaszczyzny profilowej, to taki element pomocniczy będzie się nazywał Widoki pomocnicze profilowe.
Podczas rysowania jest on dołączony do płaszczyzny profilowej.
W czasie rysowania widoku pomocniczego pokazuje się tylko szczegół jego nachylonej powierzchni.
Szczegóły wszystkich innych części widocznych na płaszczyźnie są pomijane.
Taki widok pomocniczy nazywa się Częściowym Widokiem Pomocniczym.
Jeśli jest przygotowany kompletny widok, to nie jest to bardziej oczywiste.
W ten sposób, szczegół reprezentujący w płaszczyźnie pomocniczej tworzy niejednoznaczność dla widoku płaszczyzny głównej.
Dlatego nie przygotowuje się kompletnych widoków pomocniczych.
Aby przygotować widok pomocniczy, długość i inne szczegóły dotyczące widoków pomocniczych uzyskuje się przez wykonanie rzutów z nachylonej powierzchni.
Ale szerokość i inne szczegóły uzyskuje się z innych widoków, takich jak widok z boku, widok z góry, w celu uzupełnienia widoków pomocniczych.
Read Also: Rysunek budowlany i jego rodzaje. .
.