Chordata Elasmobranchii Carcharhiniformes Carcharhinidae Carcharhinidae Carcharhinus perezi
Opis & Zachowanie
Żonglerka rekinami?! I śmierć bóstwa… :: MarineBio Video Library
Karibskie rekiny rafowe, Carcharhinus perezii (Poey, 1876), vel rekiny rafowe, są ciemnoszare do szarobrązowych po stronie grzbietowej i białe do jasnożółtych po stronie brzusznej. Spody płetw piersiowych, miednicznych i odbytowych oraz brzuszny płat ogonowy są koloru ciemnego. Od tylnej części pierwszej płetwy grzbietowej do przedniej części drugiej płetwy grzbietowej, która ma krótki tylny koniec, występuje grzbiet międzygrzbietowy. Pysk jest umiarkowanie krótki i szeroko zaokrąglony, a oczy są stosunkowo duże. Karaibskie rekiny rafowe osiągają maksymalną długość 2,95 m.
Karibskie rekiny rafowe są fizycznie podobne do szeregu rekinów:
- Rekiny czerwonopłetwe, C. obscurus, choć czerwonopłetwe mają szerokie, trójkątne przednie zęby górne, a tylny koniec drugiej płetwy grzbietowej jest dłuższy.
- Rekiny piaskowe, C. plumbeus, mają krótsze pyski i pierwsze płetwy grzbietowe, które znajdują się bliżej głowy i wywodzą się z podstawy płetwy piersiowej.
- Rekiny Blacktip, C. limbatus, można odróżnić od karaibskiego rekina rafowego dzięki białej płetwie odbytowej.
- Rekiny jedwabiste, C. falciformis, można odróżnić dzięki większej wolnej tylnej końcówce drugiej płetwy grzbietowej i zębom, które są bardziej ząbkowane u podstawy zęba niż na czubku.
- Rekiny Bignose, C. altimus, mają większy pysk i szersze zęby.
- Rekiny z Galapagos, C. galapagensis, mają bardziej wyprostowaną pierwszą płetwę grzbietową, dłuższy wolny tylny koniec drugiej płetwy grzbietowej, a ich zęby są bardziej symetryczne.
Karibskie rekiny rafowe są również morfologicznie i ekologicznie bardzo podobne do szarych rekinów rafowych, które występują tylko w regionie Indo-Pacyfiku.
Zasięg światowy & Siedlisko
Sieć GBIF Mapa rozmieszczenia OBIS Mapy Aqua
Karibskie rekiny rafowe, Carcharhinus perezii, występują w tropikalnych wodach Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej, a szczególnie obficie występują na Karaibach. Można go również znaleźć u wybrzeży Florydy, Bermudów, północnej Zatoki Meksykańskiej, Jukatanu, Kuby, Jamajki, Bahamów, Meksyku, Puerto Rico, Kolumbii, Wenezueli i Brazylii. Jest to jeden z najliczniej występujących rekinów w okolicach Bahamów i Antyli. Na Atlantyku, są one rzadko spotykane na północ od Florida Keys.
Karaibskie rekiny rafowe mają tendencję do zamieszkiwania raf koralowych i dna oceanicznego w pobliżu szelfów kontynentalnych i wyspiarskich. Preferują płytkie wody o maksymalnej głębokości 30 m. Często można je znaleźć na zewnętrznych krawędziach raf koralowych w pobliżu spadków i leżących nieruchomo na dnie oceanu.
Zachowanie żywieniowe (ekologia)
Karibskie rekiny rafowe żywią się rybami kostnymi i prawdopodobnie dużymi, ruchliwymi bezkręgowcami morskimi przy użyciu ostrych zmysłów węchu, wzroku, dotyku, słuchu i wibracji elektrycznych przy użyciu ampułek Lorenziniego, małych porów pod skórą, które tworzą sieć sensoryczną. Rekin ten, jak i inne, wykorzystuje również system kanałów bocznych w ciele do wykrywania drgań wody. Ofiara jest chwytana w kącie ust poprzez nagłe boczne (w bok) kłapnięcie szczękami.
Juvenile karaibskich rekinów rafowych są ofiarami większych gatunków rekinów, takich jak rekin tygrysi i rekin byk.
Historia życia
Karaibskie rekiny rafowe są gatunkiem żyworodnym, co oznacza, że samice rodzą żywe młode, które odżywiają za pomocą worka łożyskowego. Samice osiągają dojrzałość płciową między 2-3 m, samce między 1,5-1,7 m. Miot średnio 4-6 młodych, które mierzą około 70 cm. Zachowania rozrodcze karaibskiego rekina rafowego nie są dobrze znane na półkuli północnej. Na półkuli południowej samice rodzą młode w okresie listopad-grudzień, czyli w sezonie letnim, po 12-miesięcznej ciąży. Samice często mają blizny po ugryzieniach przez samce podczas godów.
Stan ochrony &Komentarze
Aktualny stan ochrony IUCN dla karaibskich rekinów rafowych Dowody ochrony NOAA UNEP World Conservation Monitoring Centre: Caribbean Reef Sharks Sprawdź Seafood Watch List dla tego gatunku
Karaibskie rekiny rafowe nie są gatunkiem agresywnym i nie są uważane za niebezpieczne dla ludzi, chyba że zostaną sprowokowane. Są one jednak pobudliwe i mogą z bliska atakować nurków, a także gryźć w obecności spławianych ryb. Zachowania agresywne mogą być przejawiane, gdy rekin czuje się zagrożony lub „osaczony”. Gdy jest zagrożony, sztywno opuszcza płetwy piersiowe i wykonuje częste, ostre zmiany kierunku. Gatunek ten jest ważny w ekoturystyce nurkowej na Bahamach, gdzie w tradycyjnych miejscach organizowane są „karmienia rekinów”. Agregacje karaibskich rekinów rafowych w tych miejscach są bardzo podatne na wyłowienie; pojedynczy taklowiec może zdziesiątkować całą populację.
Gray reef sharks, C. amblyrhynchos, gatunek podobny do karaibskiego rekina rafowego, są znane z zachowań zagrażających, takich jak kołysanie głową w nietypowy sposób, szybkie lub gwałtowne ruchy i wygięcie pleców podczas opuszczania płetw piersiowych.
Po spożyciu mięso rekina może być szkodliwe dla ludzi z powodu wysokiego poziomu rtęci.
Referencje & Dalsze badania
Badania Carcharhinus perezi @
Barcode of Life BioOne Biodiversity Heritage. Biblioteka CITES Cornell Macaulay Library Encyclopedia of Life (EOL) ESA Online Journals FishBase Florida Museum of Natural History Ichthyology Department GBIF Google Scholar ITIS IUCN RedList (Threatened Status) Marine Species Identification Portal NCBI (PubMed, GenBank, etc.) Ocean Biogeographic Information System PLOS SIRIS Tree of Life Web Project UNEP-.WCMC Species Database WoRMS
Search for Caribbean Reef Sharks @
Flickr Google Picsearch Wikipedia YouTube
Chordata Elasmobranchii Carcharhiniformes Carcharhinidae Carcharhinus perezi.