Betametazon: Dostosowanie dawki może być wymagane w przypadku remisji lub zaostrzenia procesu chorobowego, indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie oraz narażenia pacjenta na stres emocjonalny lub fizyczny, taki jak poważne zakażenie, operacja lub uraz. Monitorowanie może być konieczne przez okres do jednego roku po zaprzestaniu długotrwałego lub wysokodawkowego leczenia kortykosteroidami.
Do kontrolowania stanu objętego leczeniem należy stosować możliwie najmniejszą dawkę kortykosteroidu. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.
Działanie kortykosteroidów jest nasilone u pacjentów z niedoczynnością tarczycy lub u pacjentów z marskością wątroby.
Ostrożne stosowanie kortykosteroidów jest zalecane u pacjentów z opryszczką oczną (herpes simplex) ze względu na możliwość perforacji rogówki.
Psychiczne zaburzenia mogą pojawić się podczas leczenia kortykosteroidami. Istniejąca niestabilność emocjonalna lub skłonności psychotyczne mogą ulec nasileniu pod wpływem kortykosteroidów.
Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie w: Nieswoistym wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, jeśli istnieje prawdopodobieństwo zbliżającej się perforacji, ropnia lub innego zakażenia piogennego; zapaleniu uchyłków jelita grubego; świeżych zespoleniach jelitowych; czynnej lub utajonej chorobie wrzodowej, niewydolności nerek, nadciśnieniu tętniczym, osteoporozie i myasthenia gravis.
Ponieważ powikłania leczenia glikokortykoidami zależą od dawki i czasu trwania leczenia, należy podjąć decyzję dotyczącą stosunku ryzyka do korzyści u każdego pacjenta.
Kortykosteroidy mogą maskować niektóre objawy zakażenia, a podczas ich stosowania mogą pojawić się nowe zakażenia. Podczas stosowania kortykosteroidów może wystąpić zmniejszenie odporności i niemożność zlokalizowania zakażenia.
Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może powodować zaćmę podtorebkową tylną (zwłaszcza u dzieci), jaskrę z możliwym uszkodzeniem nerwów wzrokowych i może nasilać wtórne zakażenia oczu wywołane przez grzyby lub wirusy.
Średnie i duże dawki kortykosteroidów mogą powodować podwyższenie ciśnienia krwi, zatrzymanie soli i wody oraz zwiększone wydalanie potasu. Wystąpienie tych efektów jest mniej prawdopodobne w przypadku syntetycznych pochodnych, z wyjątkiem stosowania ich w dużych dawkach. Można rozważyć ograniczenie soli w diecie i suplementację potasu. Wszystkie kortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.
Podczas leczenia kortykosteroidami pacjenci nie powinni być szczepieni przeciwko ospie wietrznej. Inne procedury uodporniania nie powinny być podejmowane u pacjentów otrzymujących kortykosteroidy, szczególnie duże dawki, ze względu na możliwe zagrożenia powikłaniami neurologicznymi i brakiem odpowiedzi przeciwciał.
Pacjentów przyjmujących kortykosteroidy w dawkach immunosupresyjnych należy ostrzec, aby unikali narażenia na ospę wietrzną lub odrę, a w przypadku narażenia na kontakt z nimi, aby uzyskali poradę lekarską. Ma to szczególne znaczenie u dzieci.
Leczenie kortykosteroidami czynnej gruźlicy powinno być ograniczone do przypadków piorunującej lub rozsianej gruźlicy, w których kortykosteroid jest stosowany w połączeniu z odpowiednim schematem leczenia przeciwgruźliczego.
Jeśli kortykosteroidy są wskazane u pacjentów z utajoną gruźlicą, konieczna jest ścisła obserwacja, ponieważ może wystąpić reaktywacja choroby. Podczas długotrwałego leczenia kortykosteroidami pacjenci powinni otrzymywać chemioprofilaktykę.
Należy uważnie obserwować wzrost i rozwój dzieci poddanych długotrwałemu leczeniu kortykosteroidami, ponieważ podawanie kortykosteroidów może zaburzać tempo wzrostu i hamować endogenne wytwarzanie kortykosteroidów u tych pacjentów.
Leczenie kortykosteroidami może zmieniać ruchliwość i liczbę plemników.
Maleinian dekschlorfeniraminy: Maleinian betametazonu/dekschlorfenaminy (CELESTAMINA) należy stosować ostrożnie u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania, zwężoną chorobą wrzodową, niedrożnością odźwiernika, przerostem gruczołu krokowego lub niedrożnością szyi pęcherza moczowego, chorobami układu krążenia, w tym nadciśnieniem tętniczym, u pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub nadczynnością tarczycy.
Pacjentów należy ostrzec przed wykonywaniem czynności wymagających koncentracji uwagi, takich jak prowadzenie samochodu lub obsługa urządzeń, maszyn itp.
Konwencjonalne leki przeciwhistaminowe mogą powodować zawroty głowy, uspokojenie i niedociśnienie tętnicze u pacjentów w wieku powyżej 60 lat.
Stosowanie u dzieci: Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktów zawierających maleinian betametazonu/dekschlorofenaminy (CELESTAMINE) u dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Stosowanie u osób w podeszłym wieku: Konwencjonalne leki przeciwhistaminowe mogą powodować zawroty głowy, uspokojenie i niedociśnienie u pacjentów w wieku powyżej 60 lat.
.