Charles Brown, (ur. 13 września 1922, Texas City, Texas, U.S.-zmarł 21 stycznia 1999, Oakland, Calif.), amerykański piosenkarz blues późnych 1940s i początku 1950s, który był najbardziej znany z jego melodic ballads.
Jeden z najbardziej wpływowych piosenkarzy jego dzień, Brown był znakomity pianista klasyczny, którego kariera rozpoczęła się w 1943 roku po przeniósł się do Los Angeles. Grał z zespołem Bardu Ali przed dołączeniem do Johnny Moore’s Three Blazers, combo fortepian-gitara-bas, który wzrósł do sławy z „Driftin’ Blues”, nagrany na ich pierwszej sesji dla Aladdin Records w 1946 roku. W następnym roku nagrali utwór Browna „Merry Christmas, Baby”, który stał się ulubionym utworem świątecznym. Rozdrażniony faktem, że nie otrzymywał takich samych honorariów i pieniędzy jak gitarzysta Moore, który ani nie pisał, ani nie śpiewał, Brown opuścił grupę w 1948 roku, by założyć własne trio i nagrywał dla Aladdina do 1952 roku. Jego gładkie, spokojne wokale (rzadko nagrywał materiał w szybkim tempie) były idealne dla wyrafinowanej miejskiej publiczności bluesowej tamtych czasów, a on sam zdołał wyprodukować w tym okresie dwa numery jeden rhythm-and-bluesowych hitów, „Trouble Blues” (1949) i „Black Night” (1951).
Jak rhythm and blues stał się bardziej raucous i położył fundamenty pod rock and roll, Brown, który był zbyt ziarnisty, aby podążać za Nat King Cole (którego powierzchownie przypominał) do areny pop, nadal nagrywać z mniejszym sukcesem, chociaż „Please Come Home for Christmas” był hitem w 1961 roku. W końcu przeszedł na emeryturę, sporadycznie występując w salonach i udzielając lekcji gry na fortepianie i organach. Odkryty na nowo przez entuzjastów bluesa na początku lat 80. i wsparty finansowo przez jedną z pierwszych dotacji Rhythm and Blues Foundation, znalazł nową publiczność, nagrał kilka albumów, na których pokazał, że jego siły nie osłabił czas, a w 1990 r. odbył trasę koncertową z Bonnie Raitt. Brown został pośmiertnie wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1999 roku.
.