Cyklofosfamid, bortezomib i deksametazon (CyBorD) w porównaniu z lenalidomidem i deksametazonem (LD) w leczeniu szpiczaka mnogiego niekwalifikującego się do przeszczepu

Wprowadzenie: Cyklofosfamid, bortezomib i deksametazon (CyBorD) stały się standardowym postępowaniem w pierwszej linii leczenia szpiczaka mnogiego (MM) w wielu ośrodkach w całej Kanadzie. Niedawno przeprowadzono randomizowane badanie kontrolowane, w którym opisano wpływ lenalidomidu i deksametazonu (LD), wykazując, że ta podwójna terapia jest wykonalnym i skutecznym połączeniem. W oparciu o wspomniany wyżej sukces kombinacji LD, naszym celem było porównanie wpływu CyBorD i LD w leczeniu chorych na MM niekwalifikujących się do przeszczepienia (NTE) w ramach programu Alberta Myeloma and Dysproteinemia Program (AMDP).

Pacjenci i metody: Pierwszorzędowym celem była ocena ORR i PFS u pacjentów z NTE MM leczonych CyBorD i LD. Zalecany schemat CyBorD był następujący: bortezomib 1,3-1,5 mg/m2 SC lub IV dni 1, 8, 15 cyklu 28-dniowego (od sierpnia 2013 roku przyjęto strategię, w której bortezomib może być podawany również w dniu 22), cyklofosfamid 300 mg/m2 PO dni 1, 8, 15 i 22 oraz deksametazon 20-40 mg PO dni 1, 8, 15 i 22, w celu dostarczenia minimum 9 cykli leczenia. LD podawano w dawce 25 mg w dniach 1-21 28-dniowego cyklu z deksametazonem w dawce 20-40 mg PO w dniach 1, 8, 15 i 22. Dostosowanie dawki zależało od decyzji lekarza prowadzącego. Do testowania różnic między zmiennymi kategorycznymi użyto dwustronnego testu dokładnego Fishera. Wartość p <0,05 uznano za znaczącą, a krzywe przeżycia skonstruowano zgodnie z metodą Kaplana-Meiera i porównano za pomocą testu log rank.

Wyniki: Dziewięćdziesięciu jeden pacjentów otrzymało CyBorD, a 56 otrzymało LD. Charakterystykę kliniczną przedstawiono w tabeli 1. W chwili analizy żyje odpowiednio 64 i 32 chorych w grupie CyBorD i LD, z czego u 10 i 11 nastąpiła progresja choroby. Wskaźniki ORR i VGPR wyniosły odpowiednio 85,7% i 56% dla chorych leczonych CyBorD oraz 83,9% i 64% dla LD (p=0,3). Szacunkowa mediana OS wynosiła 40 miesięcy dla CyBorD w porównaniu do 66 miesięcy dla LD (p=0,156). Ponadto, mediana PFS była dłuższa u pacjentów z LD w porównaniu z CyBorD (26 miesięcy vs 16,4 miesiąca, p=0,018). Odsetek przerwania leczenia był podobny pomiędzy obiema grupami (8,7% vs 10%, p=0,3).

Wnioski: CyBorD i LD okazały się skutecznymi opcjami leczenia chorych na szpiczaka NTE z podobnym odsetkiem odpowiedzi. Biorąc pod uwagę ograniczenia serii retrospektywnej, interesujące jest odnotowanie dłuższego PFS i trendu w kierunku lepszego PFS w grupie LD, jednak nadal wymagana jest dłuższa obserwacja i prospektywna walidacja.