Endocytoza jest wtedy, gdy komórka wchłania cząsteczkę, taką jak białko, z zewnątrz komórki przez pochłonięcie jej przez błonę komórkową. Jest ona wykorzystywana przez większość komórek, ponieważ wiele substancji krytycznych to duże cząsteczki polarne, które nie mogą przejść przez błonę komórkową. Dwa główne typy endocytozy to pinocytoza i fagocytoza.
Pinocytoza Pinocytoza, znana również jako picie komórkowe, to wchłanianie małych cząstek wodnych wraz z rozpoznającymi je receptorami błonowymi. Jest to przykład endocytozy fazy płynnej i zwykle jest to proces ciągły w obrębie komórki. Cząsteczki są wchłaniane za pomocą dołków pokrytych klatyną. Te pokryte klatyną dołki są krótkotrwałe i służą jedynie do utworzenia pęcherzyka w celu przeniesienia cząsteczek do lizosomu. Dołek pokryty klatyną wnika do cytozolu i tworzy pęcherzyk pokryty klatyną. Następnie białka klatyny ulegają dysocjacji. To, co pozostanie, znane jest jako wczesny endosom. Wczesny endosom łączy się z późnym endosomem. Jest to pęcherzyk, który umożliwia transport cząsteczek, które zostały poddane endocytozie, do lizosomu. Tutaj znajdują się enzymy hydrolityczne, które będą degradować zawartość późnego endosomu. Czasami, zamiast degradacji, receptory, które były endocytowane wraz z ligandem są zawracane do błony plazmatycznej, aby kontynuować proces endocytozy.
Endocytoza pośredniczona przez receptor Endocytoza pośredniczona przez receptor jest trybem pinocytozy. Białka w płaszczu klatrynowym na błonie plazmatycznej mają skłonność do wiązania i wychwytywania makromolekuł lub ligandów. Jednak to nie receptory w kanaliku spowodowały pinocytozę. Pęcherzyki powstałyby niezależnie od tego, czy byłyby tam receptory i ligand, czy też nie. Dlatego też, w przeciwieństwie do fagocytozy, która jest opisana poniżej, jest to nadal ciągłe, nie wywołane zdarzenie. Fagocytoza Fagocytoza, zwana też zjadaniem komórek, polega na wchłanianiu do cytozolu większych cząstek, takich jak bakterie. W ten sposób odżywiają się mniejsze organizmy jednokomórkowe. U większych organizmów wielokomórkowych jest to sposób na zniszczenie starych lub uszkodzonych komórek albo na połknięcie drobnoustrojów. W przypadku połknięcia bakterii, zostanie ona związana przez przeciwciała znajdujące się w środowisku wodnym. Kiedy to przeciwciało natrafi na receptor na powierzchni komórki, błona plazmatyczna odpowiada rozszerzając się i otaczając bakterię. Tak więc fagocytoza nie jest zdarzeniem zachodzącym przypadkowo. Jest ona wywoływana przez ligand wiążący się z receptorem.
Niektóre komórki są specjalnie zaprojektowane do fagocytowania. Komórki te obejmują komórki Natural Killer, makrofagi i neutrofile. Wszystkie one są zaangażowane w odpowiedź immunologiczną i służą do degradacji obcego lub antygenowego materiału.