Dave DeBusschere, pseudonim David Albert DeBusschere, (ur. 16 października 1940, Detroit, Michigan, U.S.-zmarł 14 maja 2003, Nowy Jork, Nowy Jork), amerykański koszykarz, który stał się najmłodszym trenerem w historii National Basketball Association (NBA), kiedy w wieku 24 lat został graczem-trenerem Detroit Pistons; później zapewnił nieustępliwą obronę i mocne odbicia podczas sześciu sezonów jako napastnik z New York Knicks, a on poszedł na stać się wykonawczym z dwóch franczyz i komisarz American Basketball Association (ABA).
DeBusschere był zarówno gwiazdą koszykówki, jak i baseballu w szkole średniej w Detroit oraz na Uniwersytecie w Detroit. Zaczynał jako miotacz w Chicago White Sox, wygrywając trzy mecze i notując świetną średnią zarobków 2,90 (1962-63). Wyjątkowo, rozpoczął również karierę zawodową koszykarza w 1962 roku w Pistons, a dwa lata później został graczem-trenerem Pistons; poprowadził Detroit do wyniku 79-143 w ciągu trzech sezonów.
Przekazany do Knicks w 1968 roku, był, według kolegi z drużyny Walta Fraziera, „różnicą w odwróceniu zespołu, który był przeciętny.” W 1970 roku DeBusschere poprowadził Knicks do pierwszego mistrzostwa NBA, a w 1973 roku powtórzył ten wyczyn. Przez całą swoją karierę w NBA DeBusschere notował średnio 16,1 punktu i 11 zbiórek na mecz i był ośmiokrotnym All-Starem. Po przejściu na emeryturę w 1974 roku został generalnym menadżerem New York Nets w młodej ABA; w następnym roku został komisarzem ABA i walnie przyczynił się do połączenia ligi z NBA w 1976 roku. Jako dyrektor generalny Knicks (1982-86) wybrał w drafcie 1985 roku innego wielkiego gracza, Patricka Ewinga. DeBusschere został wybrany do Basketball Hall of Fame w 1983 roku, a w 1996 roku został wybrany jednym z 50 największych graczy w pierwszych 50 latach NBA.