Dermatitis herpetiformis, często określane jako „DH”, jest chorobą skóry związaną z celiakią.
DH dotyka mniej osób niż typowa celiakia, w przybliżeniu jedną na 3300 osób. Może pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej diagnozuje się ją u osób w wieku od 50 do 69 lat.
Objawy
Typowe objawy to:
- czerwone, uniesione plamy, często z pęcherzami, które pękają przy drapaniu
- ostre swędzenie i często kłucie.
Wysypka jest najczęściej widoczna na łokciach, kolanach i pośladkach, ale każdy obszar skóry może być dotknięty. Wysypka zwykle występuje symetrycznie na ciele, na przykład na obu łokciach.
Diagnoza
Diagnozę DH potwierdza się za pomocą prostego badania zwanego biopsją skóry.
Dermatolog pobierze małą próbkę skóry z obszaru, na którym nie występuje wysypka. Jest to ważne, ponieważ jeśli biopsja zostanie pobrana z obszaru z wysypką, nie zawsze daje prawidłowy wynik.
Ta próbka skóry jest sprawdzana, aby sprawdzić, czy pacjent ma przeciwciało znane jako immunoglobulina A (IgA).
Jeśli przeciwciało zostanie wykryte, wynik biopsji skóry jest pozytywny i pacjent powinien zostać skierowany do gastroenterologa, który zbada pacjenta pod kątem celiakii za pomocą badań krwi na obecność przeciwciał i biopsji jelita.
Co najmniej 60% osób z DH nie ma objawów jelitowych, takich jak biegunka, zaparcia, bóle brzucha lub wzdęcia, większość z nich ma jednak ten sam rodzaj uszkodzenia jelit, który jest widoczny w przypadku celiakii.
Aby upewnić się, że uzyskasz dokładny wynik testu za pierwszym razem, ważne jest, abyś nadal spożywał gluten, dopóki nie wykonasz badania krwi na obecność przeciwciał i biopsji. Jeśli już usunąłeś gluten ze swojej diety, musisz ponownie wprowadzić gluten w więcej niż jednym posiłku każdego dnia przez co najmniej sześć tygodni przed wykonaniem testów.
Leczenie
Leczenie DH polega na stosowaniu przez całe życie diety bezglutenowej. Oznacza to, że będziesz musiał usunąć ze swojej diety wszystkie źródła glutenu, który znajduje się w pszenicy, jęczmieniu i życie. Niektórzy ludzie mogą być również wrażliwi na owies.
Czas potrzebny na poprawę wysypki skórnej różni się u poszczególnych osób. Objawy skórne mają tendencję do dłuższego powrotu do zdrowia w porównaniu z typowymi objawami jelitowymi związanymi z celiakią. Może upłynąć średnio dwa lata, zanim dieta bezglutenowa zacznie przynosić pełne efekty, a w niektórych przypadkach nawet dłużej.
Leczenie farmakologiczne
Ponieważ może upłynąć dużo czasu, zanim dieta bezglutenowa zacznie przynosić efekty, pacjent może również potrzebować leczenia farmakologicznego, aby pomóc kontrolować wysypkę na początku.
Najczęstszym lekiem przepisywanym na DH jest dapson. Jest to lek w postaci tabletek, które należy połknąć, a nie kremu. Dapsone pomoże kontrolować swędzenie i rozwój pęcherzy. Działa on w ciągu kilku dni, chociaż wysypka powróci, jeśli przestaniesz go przyjmować, zanim dieta bezglutenowa zacznie działać.
Ważne jest, aby znaleźć najniższą skuteczną dawkę leku, ponieważ występują efekty uboczne. Najczęstszym skutkiem ubocznym jest niedokrwistość i lekarz może regularnie sprawdzać jej występowanie. Mniej powszechne działania niepożądane obejmują ból głowy, depresję i uszkodzenie nerwów, chociaż jest to rzadkie.
DH powinno być monitorowane po zmniejszeniu dawki leku. Stosowanie leków takich jak dapson nie pogorszy uszkodzenia jelit obserwowanego w celiakii.
Dla osób, które nie tolerują dapsonu, istnieją dwa inne leki, które również oczyszczają wysypkę – sulfapirydyna i sulfametoksypirydyna.
Leczenie farmakologiczne będzie jedynie kontrolować swędzenie skóry i pęcherze. Nie będzie leczyć żadnych innych objawów, więc dieta bezglutenowa jest istotną częścią leczenia DH, tak jak dla każdego z celiakią.
Zagrożenia dla zdrowia
Te same powiązane warunki i powikłania mogą wystąpić u osób z DH, jak u osób z celiakią. Należą do nich osteoporoza, niektóre rodzaje raka jelita i zwiększone ryzyko innych chorób autoimmunologicznych, takich jak cukrzyca typu 1 i choroby tarczycy.
Tak jak w typowej celiakii, ryzyko rozwoju tych powikłań jest zmniejszone, jeśli przestrzegana jest dieta bezglutenowa.
W przypadku celiakii ryzyko rozwoju tych powikłań jest zmniejszone, jeśli przestrzegana jest dieta bezglutenowa.