Buddyści często wstydzą się siebie nawzajem za wyrażanie gniewu. Ale nawiązanie kontaktu z naszym gniewem jest niezbędne.
Jeśli chcemy zaangażować się w destrukcyjne struktury społeczne, tak jak musimy, nasze wysiłki wprowadzą nas w bezpośredni związek z gniewem i oburzeniem. W najgorszym przypadku gniew nas spala, rani innych lub, gdy go tłumimy, pogrąża nas w depresji. W duchowej sferze, to może także zostać pasywna agresja, która albo internalizuje jako hiper-energetyzowany wewnętrzny krytyk lub projektuje na tych, którzy są „nie zgodnie z zasadami.”
Powiązane: Soothing the Hot Coals of Rage
Women in particular-who are socialized over millennia to be accommodating, nice, pretty, and enabling-are shamed when they express anger. Zamiast formować się w precle w służbie zniekształconej i niedojrzałej władzy, która pozostawia je wyciszone, zmanipulowane, sfrustrowane, uszkodzone i szkodliwe, kobiety mogą rozpoznać oburzenie u jego źródła: aktywowanej energii doświadczanej w ich ciałach. Ta energia, gdy jest destylowana do jasności i mądrości, spala kożuch samooszukujących się pragnień i lęków. Przecina ona nasze subtelne uzależnienie od transcendentalnych, spokojnych stanów – uzależnienie zbyt powszechne wśród praktykujących dharmę.
W sferze buddyjskiej ikonografii i praktyki, widzimy dynamiczną siłę zaciekłej kobiecej energii reprezentowanej w szkole Wadżrajany, szczególnie w żeńskim wizerunku Wadżrajogini. Znana jako „Esencja wszystkich Buddów”, przedstawiana jest w tanecznej pozie podobnej do tej, jaką przybiera Sziwa. Dzierży ostry nóż, symbolizujący jej zdolność do przecinania ignorancji i iluzji. Jej włosy są nieokiełznane, a twarz emanuje odrętwiałym, pełnym gniewu wyrazem. Jest dzika. Jej czerwone ciało płonie żarem jogicznego ognia i jest otoczone płomieniami mądrości.
Ten portret oznacza dar kobiecej protektorki. Jeśli mamy podjąć błogosławioną i wyczerpującą podróż świetlistego, zaciekłego, ale czułego serca, potrzebnego w naszych czasach, to gniew jest naszym atutem. Patrząc na bezmyślne niszczenie planety, jak możemy nie czuć się oburzone? Chociaż gniew jest niewygodną i trudną emocją, służy ważnemu celowi. Wyrywa nas z głupich błahostek stylu życia celebrytów i medialnych dyrdymałów. Powinniśmy być na stopie wojennej, tak samo jak w obliczu inwazji obcych. Zamiast tego jesteśmy zagubieni w rozproszonych bzdur podczas gdy straszne zniszczenie rozwija się wokół nas.
To jest zdrowe czuć gniew i wściekłość, że lasy borealne Kanady są rozbierane, aby zrobić drogę dla wydobycia piasków bitumicznych, czuć gniew, że firmy paliw kopalnych są zdeterminowani, aby wydobyć ostatnie krople ropy, gazu i węgla, bez względu na koszty środowiskowe i ludzkie. Nasz gniew mówi nam, że absolutnie nie można im ufać. Nie leży im na sercu nasze wspólne dobro. Zamiast tego kierują miliardy dolarów na kampanie i reklamy, które dezinformują opinię publiczną na temat rzeczywistego stanu planety.
Ważne jest, aby czuć się zdenerwowanym, mieć wyrzuty sumienia i gniew na to, co ludzie zrobili. Oznacza to, że mamy sumienie. W buddyjskim rozumieniu, siła sumienia jest strażnikiem świata.
Ważne jest, aby pozwolić sobie na odczuwanie oburzenia, zamiast sanować te surowe emocje duchową mową lub zawstydzać je jako niegodne. Jednak jeśli chowamy w sobie gniew lub działamy z jego powodu, prawie zawsze nas on zatruwa, obniżając naszą wiarygodność i szkodząc innym. Nieżyjący już tajski nauczyciel buddyzmu Ajahn Chah zalecał, abyśmy „złapali emocje w sieć uważności, a następnie zbadali je przed reakcją”. Gniew jest ostrzeżeniem, że coś nas najeżdża i przytłacza. Jeśli nie weźmiemy go pod uwagę, nastąpi nieporządek i zniszczenie.
Trzymanie się gniewu, jednak, nie jest trwałe. Istnieje cienka linia pomiędzy odczuwaniem gniewu a byciem zaślepionym przez jego energię. Gniew może czasami powstać, kiedy aktywujemy wczesne wzorce. Ten rodzaj zdenerwowania wymaga ostrożnego pielęgnowania.
Gniew jako zdrowa reakcja na niesprawiedliwość ma inną jakość. Jest ona wyjaśniająca. W naukach buddyjskich, szczególnie w Buddyzmie Wadżrajany, tak zwane negatywne emocje maskują czystą istotną energię. Kiedy grubsza emocja jest przetransformowana, drobniejsza energia jest destylowana.
Gniew jest tradycyjnie uważany za bliski mądrości. Kiedy nie jest skierowany na zewnątrz na innych lub do wewnątrz w kierunku siebie, daje nam niezbędną energię i jasność, aby zrozumieć, co należy zrobić.
Jeśli przedwcześnie potępimy lub stłumimy gniew, ponieważ uważamy, że nie warto go czuć, nie uda nam się go przekształcić. Pełnia jego wcielonej energii pozostanie dla nas niedostępna. Nie będziemy w stanie chronić tego, co wymaga ochrony; pozwolimy, by to, co najcenniejsze, wymknęło się
.