Dzień za noc

Podczas ery filmu niemego, wydruki premierowe były często zabarwiane na niebiesko podczas scen nocnych, aby wzmocnić iluzję. Chociaż światło księżyca nie jest w rzeczywistości niebieskie, wydaje się niebieskawe dla ludzkiego oka ze względu na efekt Purkinjego. Aby nadać bardziej niebieskawy wygląd scenom filmowanym w kolorze, niektóre techniki używają taśmy filmowej o temperaturze 3200K z balansem wolframowym zamiast 5000K z balansem światła dziennego. Balans wolframu renderuje sztuczne oświetlenie (światła uliczne, reflektory, oświetlone okna, itp.) jako białe i nieoświetlone obszary jako „błękit księżyca”. W profesjonalnych kamerach wideo, temperatura barwowa jest dostosowywana w celu osiągnięcia tego samego efektu. Z postprodukcji cyfrowej teraz prawie powszechne, regulacja temperatury barwowej jest zwykle wykonane w aparacie, aby zachować „biały” sztuczne światła, ale ciemnienie sceny jest pozostawiony do postprodukcji dla dokładniejszej kontroli efektu.

Underexposing strzał może dodać do iluzji ciemności lub światła księżyca. Typowe jest niedoświetlenie o około dwie stopnie. Filtr o neutralnej gęstości jest często używany do osiągnięcia tego zaciemnienia, tak że przysłona aparatu pozostaje niezmieniona.

Niebo w ciągu dnia może być zaciemnione, aby symulować noc. W przypadku filmu czarno-białego, czerwony filtr obiektywu sprawi, że niebieskie niebo stanie się czarne. Film na podczerwień jest czasami używany do długich ujęć, ale sprawia, że zielone liście są białe. Przy bliższych ujęciach można użyć żółtych lub pomarańczowych filtrów (Wratten 8 lub 15), aby zachować odcienie skóry wykonawców. W przypadku filmu kolorowego lub wideo, podobny efekt można uzyskać stosując filtr o neutralnej gęstości z podziałką, a także filtr polaryzacyjny. Użycie któregokolwiek z tych filtrów może ograniczyć ruch kamery podczas ujęcia, ponieważ oś filtra z podziałką musi pokrywać się z horyzontem, a działanie filtra polaryzacyjnego zmienia się wraz z ruchem obiektywu kamery względem słońca. Jeśli scena jest podświetlona przez słońce w celu uzyskania efektu „księżycowego” światła brzegowego, twarze i inne szczegóły na pierwszym planie mogą być zbyt ciemne, aby były dobrze widoczne. Można to zrekompensować, częściowo wypełniając cienie reflektorami lub kluczowym światłem o temperaturze 5000K (zrównoważonym światłem dziennym). Mimo to obszary cieni są nadal nieco niedoświetlone, aby dopasować się do wyższego kontrastu całej sceny.

Dzięki cyfrowym technikom postprodukcji powszechne jest również dodawanie lub intensyfikowanie odblasków i rozpraszania światła ze źródeł światła, które w przeciwnym razie byłyby mniej wyraźne w świetle dziennym, takich jak okna odsłaniające oświetlenie wewnętrzne, sztuczne światła zewnętrzne, reflektory samochodowe itp. Dzięki takim cyfrowym efektom techniki „dzień za noc” mogą stać się bardziej przekonujące. Możliwe jest cyfrowe zastąpienie całego nieba, aby dodać księżyc i gwiazdy, jak to zrobiono w filmie Cast Away. W filmie Mad Max: Fury Road z 2015 roku zastosowano nietypową odmianę tej techniki, w której sceny zostały celowo prześwietlone, a nie niedoświetlone, jak jest to zazwyczaj zalecane. Korzystając z zakresu dynamiki kamer cyfrowych używanych na produkcji, ujęcia zostały następnie przyciemnione i color-graded niebieskawy odcień w postprodukcji, z wynikiem, że szczegóły zostały zachowane w cieniach, a nie zostały przycięte, jak może się zdarzyć, gdy underexposing.

Zamiast fotografowania w południe, to jest również powszechne, aby strzelać o świcie lub zmierzchu. W tych okresach, reflektory samochodów, latarnie uliczne i światła wewnętrzne są włączone, tak jak w nocy. Jest to czasami określane jako „zmierzch dla nocy”. Fotografowanie w ten sposób może być trudne, ponieważ pożądane warunki oświetleniowe trwają tylko przez krótki czas, podczas którego zarówno poziom światła, jak i temperatura barwowa ulegają ciągłym zmianom.