Po prawdopodobnie najgorszym sezonie statystycznym w swojej karierze, pojawiło się wiele pytań o to, co przyszłość trzymała dla centrum Anaheim Ducks i długoletniego kapitana Ryana Getzlafa.
Getzlaf był jednym z wielu Ducks, którzy ulegli substandardowej grze w 2018-19, zamieszczając swoją najniższą sumę punktów – 48 w 67 meczach – od swojego debiutanckiego roku. Podczas gdy był solidny przez pierwsze trzy miesiące ubiegłego sezonu, publikując 29 punktów w 35 meczach, Getzlaf padł ofiarą tej samej czarnej dziury, co wielu jego kolegów z drużyny, gdy uderzył styczeń. W ostatnich 32 meczach, Getzlaf zdobył tylko 19 punktów.
Rozpoznając potrzebę nowego kierunku, Ducks zatrudnili Dallasa Eakinsa, który wcześniej trenował oddział AHL Anaheim w San Diego. Odpowiedzialnością Eakinsa było nie tylko pomóc wyprostować statek, ale ożywić skład Ducks z młodością, szybkością i umiejętnościami.
Generalny menedżer Bob Murray pomógł ułatwić ten ruch, wykupując kontrakt skrzydłowego Coreya Perry’ego, jednocześnie deklarując centrum Ryan Kesler i skrzydłowy Patrick Eaves out na sezon 2019-20.
Z tymi ruchami Getzlaf pozostaje jednym z zaledwie czterech graczy w rosterze, którzy mają co najmniej 30 lat – rezerwowy bramkarz Ryan Miller, czwarty napastnik linii Carter Rowney i rezerwowy defensor Korbinian Holzer są innymi.
Podczas gdy Eakins w trakcie offseason wyraził swoje podekscytowanie perspektywą pracy z Getzlafem, ruchy Ducks były główną wskazówką, że rola Getzlafa będzie ewoluować w kierunku bardziej pomocniczej, idąc naprzód.
Przez pierwszy miesiąc sezonu, jest teraz lepsze zrozumienie dokładnie tego, co to oznacza i jak Getzlaf działa w zmniejszonej zdolności.
Przez całą swoją wielkość, mentalność Getzlafa pass-first od dawna jest źródłem frustracji dla obserwatorów, którzy zastanawiają się, dlaczego gracz z tak tantalizującym strzałem nie używa go częściej.
W swojej 15-letniej karierze NHL, Getzlaf ma tylko jeden sezon z więcej niż 30 bramkami – zdobył 31 w 2013-14 – i tylko trzy sezony z więcej niż 200 strzałami na bramkę. Podczas gdy nigdy nie będzie graczem shoot-first, Getzlaf był jak dotąd bardziej chętnym strzelcem w 2019-20.
Przez pierwsze 16 gier, Getzlaf ma już siedem bramek i 41 strzałów na bramkę. Jego średnia bramek na mecz (0,44) jest obecnie najwyższa w całej jego karierze, podczas gdy jego średnia strzałów na mecz (2,56) byłaby trzecią najwyższą w jego karierze. That shots per game average would be his highest since 2013-14.
There are a handful of explanations for why Getzlaf is shooting more often. Niewątpliwie Eakins błaga Getzlafa o jak najczęstsze oddawanie strzałów (i na pewno nie jest pierwszym trenerem, który tak robi), ale otoczenie Getzlafa też jest czynnikiem. Perry, jego wieloletni kolega z linii, jest w Dallas; Rickard Rakell, który w ostatnich latach rozwinął silną chemię z Getzlafem, patroluje inną linię. Nagle, bez niezawodnych strzelców jak Perry czy Rakell na skrzydłach, Getzlaf jest najgroźniejszym strzelcem w swojej linii i korzysta z tego.
Mówiąc o kolegach z linii, poszukiwania skrzydłowych Getzlafa trwają. Większość minut 5-on-5 Getzlafa w sezonie 2018-19 przyszła z Rakellem po jednej stronie i Perrym lub Pontusem Abergiem (który zagrał tylko 37 meczów w Anaheim) po drugiej.
W tym sezonie Getzlaf i Rakell zagrali mniej niż 20 minut razem w 5-on-5. Zamiast tego, Getzlaf najczęściej grał z Ondrejem Kase (102 minuty), Maxem Comtois (97 minut) i Nickiem Ritchie (82 minuty).
Z powodu swojej kreatywności i umiejętności, Kase jest odpowiednim skrzydłowym dla Gezlafa, ale zagrał w zaledwie 30 meczach w zeszłym sezonie i już opuścił czas z kontuzją szczęki w tym sezonie. Rakell to również idealne połączenie, ale on dobrze rozwija się u boku Jakoba Silfverberga. Podczas gdy Ritchie i Comtois mają duże ciała, które mogą otworzyć przestrzeń, nie są finiszerami, a bez finiszerów w swojej linii, Getzlaf ma tylko cztery asysty w 16 meczach.
W wieku 34 lat, Getzlaf jest proszony o grę z wieloma niedoświadczonymi graczami. Jak buduje chemię z tymi graczami będzie jednym z kluczy do jego sukcesu, a także sukcesu Ducks, w tym sezonie.
Niewielu graczy w NHL grało tak wiele minut jak Getzlaf w ciągu ostatniej dekady, a Eakins wydaje się zamierzać zmniejszyć obciążenie.
Od 2009-10 do 2018-19, tylko trzech centrów – Connor McDavid, Sidney Crosby i Anze Kopitar – średnio więcej czasu na lodzie na mecz niż Getzlaf. To jest rzeczywistość dla centra z pierwszej linii, który obsługuje jednostkę nr 1 w grze w przewadze i gra również znaczące minuty w rzutach karnych. The Ducks oparli się na Getzlafie dużo w swojej karierze, a wchodząc w 2019-20 średni czas Getzlafa na lodzie wynosił 19:43.
Through 16 gier w tym sezonie, Getzlaf jest średnio 17:56 czasu na lodzie na mecz, prawie dwie pełne minuty mniej niż jego średnia kariery.
Istnieje wiele powodów zmniejszonego czasu na lodzie Getzlafa. Eakins wyraźnie chce grać w czterech liniach tak często, jak to możliwe. Spośród 15 napastników, którzy wystąpili w przynajmniej jednym meczu w tym roku dla Ducks, tylko Nicolas Deslauriers ma średnią poniżej 10 minut na mecz, a Deslauriers wciąż ma 9:29.
Eakins używa również Getzlafa mniej niż zwykle w drużynach specjalnych, ponieważ zarówno jego gra w przewadze, jak i minuty w rzutach karnych są niższe niż w ostatnich trzech sezonach pod wodzą Randy’ego Carlyle.
Najbardziej znaczące, jak wcześniej wspomniano, jest to, że Getzlaf ma teraz 34 lata, a w ostatnich dwóch sezonach został ograniczony do 56 i 67 gier. Jak dotąd w sezonie 2019-20 nie opuścił żadnego meczu, a Eakins wydaje się być świadomy, że Ducks potrzebują swojego napastnika nr 1 w marcu i kwietniu, nawet jeśli oznacza to mniejszą grę w październiku i listopadzie.
Ducks byliby mądrzy, aby skopiować formułę Joe Thorntona z San Jose Sharks w odniesieniu do czasu na lodzie Getzlafa. Do 32 roku życia Thornton spędzał na boisku średnio 19:43 na mecz, czyli dokładnie tyle samo, ile Getzlaf w tym sezonie. Od tego czasu Thornton notuje średnio 17:54 na mecz i jest to główny powód, dla którego jego kariera przedłużyła się do czterdziestki.
Getzlaf może nie grać do czterdziestki jak Thornton, ale ma kontrakt na kolejny rok po tym sezonie i Ducks potrzebują go w tym czasie, aby był jak najbardziej produktywny. Ograniczając ilość minut Getzlafa, Ducks mogą w większym stopniu zapewnić ich jakość.
Jedną uderzającą różnicą w tym sezonie jest sposób, w jaki przeciwne drużyny wybierają obronę Getzlafa. Kiedy Ducks zmierzyli się z Bostonem 14 października, Bruins wystawili Patrice’a Bergerona, Zdeno Charę i Charliego McAvoya przeciwko linii Adam Henrique-Rakell-Silfverberg, a nie przeciwko Getzlafowi.
Przez długi czas Getzlaf był zawsze ustawiany przeciwko Bergeronom, Kopitarom i Jonathanowi Toewsesowi w NHL. Podczas gdy decyzja Bruins niekoniecznie odzwierciedla fakt, że uważają oni Henrique za lepszego gracza, pokazuje to, że drużyny przeciwne uważają, że najlepszą linią punktową Ducks jest ta, w której grają Rakell i Silfverberg.
Jak Getzlaf zareaguje grając przeciwko gorszym zawodnikom, zadecyduje o tym, czy ten trend się utrzyma. W tej chwili drużyny przeciwne nie mają problemów z wystawianiem Getzlafa przeciwko drugiemu zespołowi, ale to może się zmienić, jeśli Rakell i Silfverberg zostaną rozdzieleni, lub jeśli Getzlaf będzie kontynuował zdobywanie punktów w obecnym tempie.
.