Konfederacja to związek lub koalicja ludzi, odrębnych państw lub narodów, które połączyły się dla wspólnej sprawy. Stany Południa połączyły się w konfederację w czasie wojny secesyjnej w USA, stanowiąc historyczny przykład konfederacji dla następnych pokoleń. W czasach współczesnych mamy do czynienia z konfederacjami narodów, tworzonymi na mocy traktatów w celu rozwiązywania tak ważnych kwestii, jak stosunki zagraniczne, handel międzynarodowy i obrona narodów. Aby zgłębić tę koncepcję, rozważ następującą definicję konfederacji.
Definicja konfederacji
Nazwa
- Liga lub sojusz ludów lub państw
- Grupa ludzi lub narodów zjednoczonych, mniej lub bardziej trwale, dla wspólnego celu
Origin
1375-1425 Late Middle English < Late Latin confederātiōn
What is a Confederation
Gdy grupa ludzi, grupa narodów lub państw, łączy się w celu osiągnięcia pewnych celów, grupa ta jest określana mianem konfederacji. Znana również jako „konfederacja” lub „liga”, konfederacja jest umową, w której członkowie współpracują dla osiągnięcia wspólnego celu, zachowując przy tym całkowitą autonomię. Różni się to od federacji, która ma silny rząd centralny.
Sojusz Europejski i Organizacja Narodów Zjednoczonych („U.N.”) są przykładami konfederacji, podczas gdy Stany Zjednoczone są federacją. Podczas gdy Stany Zjednoczone jako całość mogą uczestniczyć w konfederacjach, takich jak U.N., utrzymują one rząd centralny z pewną władzą nad poszczególnymi stanami. Dla kontrastu, poszczególne amerykańskie stany, przed stworzeniem Konstytucji, składały się z konfederacji stanów, które były luźno związane ze sobą, aby współpracować na rzecz wspólnego dobra.
Każdy stan zachował swoją suwerenność, bez scentralizowanego rządu, który sprawowałby nad nimi władzę. Ojcowie Założyciele, tworząc Konstytucję, przekształcili rodzący się naród w system federalny, w którym stany zachowują swoją niezależność, pod auspicjami rządu federalnego, który łączy stany w jeden naród i chroni podstawowe prawa ludzi.
Artykuły Konfederacji
Kiedy koloniści, którzy zasiedlili Amerykę, połączyli się w oddzielne, ale współpracujące ze sobą kolonie, ich przywódcy dostrzegli potrzebę pokazania jedności i siły, aby oddzielić się od despotycznych rządów Anglii. Tworząc scentralizowany rząd, którego zadaniem byłoby zjednoczenie stanów, ludzie obawiali się, że taki rząd miałby zbyt dużą władzę, skutecznie stawiając ich z powrotem w sytuacji, z której uciekli, i że republikański rząd nie mógłby zaspokoić potrzeb dużego narodu.
Wielu ludzi postrzegało unię kolonii jako ligę skonfederowanych stanów, a Kongres jako zgromadzenie dyplomatów reprezentujących swoje stany. Założyciele nowego narodu uważali, że ważne jest posiadanie spisanej konstytucji i formalnej deklaracji niepodległości od rządów Wielkiej Brytanii. W tym przykładzie konfederacji Stany Zjednoczone ustanowiły swoją niezależność jako podmiot konfederacji, dzięki dokumentowi zwanemu Artykułami Konfederacji.
Nawet zanim Artykuły zostały ukończone i ratyfikowane, stanowiły ramy, z których Drugi Kongres Kontynentalny kierował narodem przez wojnę rewolucyjną. Aby zmienić światową reputację narodu z bandy wyjętych spod prawa chuliganów na prawowity, niezależny naród, musiał on być traktowany poważnie przez międzynarodowych sojuszników. Oznaczało to zdolność do zapewnienia, że Stany Zjednoczone będą niezłomnymi partnerami handlowymi.
Zrozumiawszy to, Ojcowie Założyciele dokonali fundamentalnej zmiany w nowym rządzie, zmieniając go z konfederacji na federację, tworząc Konstytucję. Postanowienia Konstytucji połączyły zespół kolonii pod parasolem jednej, potężnej i jednoczącej jednostki rządowej. Federalistyczny system rządów wypełnia lukę, pozwalając każdemu ze stanów zachować pewną dozę autonomii, jednocześnie dzieląc władzę z rządem centralnym.
Dlaczego Artykuły Konfederacji zawiodły
Jak wojna rewolucyjna została przerwana przez Traktat Paryski, Artykuły Konfederacji ustanowiły swego rodzaju strukturę rządową, łącząc 13 kolonii w jednolitą koalicję. Ze względu na obawę kolonistów przed despotycznym rządem, Artykuły pozwalały każdemu pojedynczemu stanowi zachować „suwerenność, wolność i niezależność oraz każdą władzę, jurysdykcję i prawo, które nie zostało (…) wyraźnie przekazane Stanom Zjednoczonym”. Artykuły Konfederacji pozostawiły rząd centralny w dowództwie wspólnej obrony, bezpieczeństwa swobód i ogólnego dobrobytu.
W tym przykładzie konfederacji, słabość rządu federalnego była odpowiedzialna za upadek Artykułów Konfederacji tylko osiem lat później. W Artykułach było wiele niedociągnięć, w tym:
- Każdy stan, niezależnie od wielkości czy populacji, miał tylko jeden głos w Kongresie
- Do uchwalenia jakiejkolwiek ustawy w Kongresie wymagana była większość 9/13 głosów
- Do uchwalenia jakiejkolwiek poprawki do Artykułów wymagana była jednomyślność
- Nie istniała żadna władza, która mogłaby egzekwować akty uchwalone przez Kongres
- Nie istniał żaden krajowy system sądowniczy
- . Kongres nie miał uprawnień do nakładania podatków na obywateli
- Kongres nie miał uprawnień do regulowania handlu międzystanowego i zagranicznego
Ta całkowita separacja spraw stanów szybko otworzyła drzwi do kłótni między stanami, bez centralnej władzy, która mogłaby położyć im kres. Poszczególne stany zaczęły drukować własne pieniądze i zawierać umowy handlowe z obcymi rządami. Rząd centralny nie miał wsparcia finansowego, ani możliwości zbudowania sił zbrojnych. W rzeczywistości każdy stan miał swoją własną milicję. Gdy zapanował chaos gospodarczy, ludzie zaczęli domagać się ochrony ze strony bardziej stabilnego rządu centralnego. Wkrótce Ojcowie Założyciele opracowali Konstytucję Stanów Zjednoczonych, która stworzyła federacyjny system rządów i zastąpiła Artykuły Konfederacji.
Artykuły Konfederacji zastąpione przez Konstytucję Stanów Zjednoczonych
Kiedy ludzie zaczęli domagać się zmian w Artykułach Konfederacji, stało się jasne, że ich pragnieniem jest ustanowienie silniejszego rządu centralnego. Ci, którzy uczestniczyli w spotkaniu zorganizowanym w Filadelfii 25 maja 1787 roku w celu wprowadzenia większych zmian do Artykułów, szybko zdali sobie sprawę, że proste zmiany w istniejącym dokumencie nie rozwiążą ich problemów. Zamiast tego należało opracować i uchwalić zupełnie nowy dokument – konstytucję.
Spotkanie to przekształciło się następnie w Konwencję Konstytucyjną, która obradowała od 25 maja 1787 roku do 17 września 1787 roku w Independence Hall w Filadelfii, w stanie Pensylwania. Tylko 12 z pierwotnych 13 stanów wysłało delegatów do udziału w Konwencji Konstytucyjnej, w sumie 55 delegatów.
| Stan | Delegaci na Konwencję Konstytucyjną** | |||
| Connecticut | Oliver Ellsworth | Roger Sherman | ||
| Delaware | John Dickinson | |||
| Georgia | Abraham Baldwin | William Few | ||
| Maryland | Luther Martin | |||
| Massachusetts | Elbridge Gerry | Rufus King | ||
| New Hampshire | Nicholas Gilman | John Langdon | ||
| New Jersey | William Paterson | |||
| Nowy Jork | Alexander Hamilton | |||
| Karolina Północna | William Blount | |||
| Pennsylwania | Benjamin Franklin | Gubernator Morris | Robert Morris | James Wilson |
| Karolina Południowa | John Rutledge | Charles Pinckney | ||
| Wirginia | George Washington | James Madison | Edmund Randolph | George Mason |
| **Najwybitniejsi uczestnicy Konwencji Konstytucyjnej | ||||
Przewodniczący Konwencji, George Washington, wkrótce zorganizował grupę i przyjęto wniosek, w którym określono cel konwencji: „… że należy ustanowić rząd narodowy składający się z najwyższej władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej”. To stwierdzenie zapoczątkowało prace nad Konstytucją.
Wiele postanowień Konstytucji oparto na pismach politycznych uznawanych za wielkie umysły polityczne w historii, w tym barona de Montesquieu („Duch praw” 1748), Jeana Jacques’a Rousseau („Umowa społeczna lub zasady prawa politycznego” 1762) i Johna Locke’a („Dwa traktaty o rządzie” 1689). Idee tych pionierów federalizmu zostały dodane do wielu oryginalnych postanowień zawartych w Artykułach Konfederacji i niektórych konstytucjach stanowych.
Jednolite, federalne i konfederacyjne przykładowe formy rządu
Trzy podstawowe formy rządu na całym świecie obejmują dziś system federalny, unitarny i konfederacyjny. Każda z tych metod ma potencjał sukcesu w tworzeniu i utrzymaniu stabilnego społeczeństwa. Różnica między tymi trzema systemami jest rola rządu centralnego.
Jednolity rząd
W systemie jednostkowym, rząd centralny posiada całą władzę. Podczas gdy rząd utrzymuje lokalne i regionalne biura, które wykonują swoje funkcje zgodnie z protokołem, działają one pod zwierzchnictwem i kontrolą rządu centralnego. Rząd ten może przyznać lub odebrać władzę lokalnym biurom, kiedy tylko uzna to za stosowne. I
w prawdziwie unitarnym rządzie, prawa są tworzone przez władzę centralną i obowiązują wszystkich ludzi w kraju. Taka standaryzacja pozwala obywatelom narodu wiedzieć, jakie są prawa, niezależnie od położenia geograficznego, w którym się znajdują.
Podczas gdy monarchie działają w systemie unitarnym, istnieją narody demokratyczne, które również funkcjonują w tym systemie. Wielka Brytania i Francja są przykłady rządu unitarnego, każdy przyznając władzę do różnych rządów lokalnych, opatrzności i departamentów, które działają pod auspicjami central government.
Rząd federalny
System federalny składa się z kombinacji centralnych i lokalnych rządów, które współpracują dla dobra ludzi. Rząd federalny w takim systemie jest odpowiedzialny za sprawy obrony narodu, polityki zagranicznej i kwestii wpływających na obywateli ponad liniami jurysdykcyjnymi.
Rządy lokalne mają różne stopnie autonomii, wydając własne ustawodawstwo, utrzymując własne siły policyjne i zapewniając usługi publiczne dla ludzi. Ponadto, samorządy lokalne zarządzają różnymi programami ustanowionymi przez rząd federalny. Stany Zjednoczone, Kanada i Meksyk prowadzą federalne systemy rządowe.
Rząd konfederacki
System konfederacki, lub konfederacja, działa na zasadzie luźnego związku między małymi rządami lokalnymi, które współpracują dla wspólnych celów, zachowując całkowitą autonomię. Posiadanie wolności do działania niezależnie pozwala na dużą swobodę dla każdego regionu, choć może również prowadzić do konfliktów między regionami, a nawet między tymi regionami a rządem centralnym. Najbardziej znanym przykładem konfederacji są Skonfederowane Stany Ameryki, które rządziły amerykańskim Południem podczas wojny secesyjnej. Ponieważ słaba struktura rządu konfederackiego nie mogła wspierać szybko rozwijającego się narodu, konfederacja została porzucona na rzecz systemu federacji.
Powiązane terminy i zagadnienia prawne
- Sojusz – stowarzyszenie utworzone dla wzajemnych korzyści, zwłaszcza między narodami lub organizacjami.
- Autonomia – prawo lub warunek samorządności.
- Milicja – Siła wojskowa składająca się z cywilów, często jako uzupełnienie regularnej armii; cywilne siły zbrojne, które przeciwstawiają się regularnej armii lub angażują się w działalność rebeliancką lub terrorystyczną.
- Rząd republikański – Rząd, który czerpie swoją władzę od ludzi, którzy sprawują ją poprzez wybranych przez siebie przedstawicieli.
.