Full-contactEdit
Sport (pełnokontaktowy) to każdy sport, w którym znaczna siła fizyczna uderzenia w zawodników, zamierzona lub przypadkowa, jest dozwolona lub mieści się w zasadach gry.
Działania związane z kontaktem obejmują chwytanie i blokowanie (futbol amerykański) oraz cały szereg innych ruchów, które mogą się znacznie różnić pod względem zasad i stopnia zastosowania.
Przykłady sportów pełnokontaktowych obejmują futbol amerykański, futbol kanadyjski, futbol australijski, rugby union, rugby league, rugby sevens, hokej na lodzie, lacrosse, hurling, arena football, futsal, futbol podwodny, water polo, slamball, roller derby, kabaddi, quidditch, shinty i rugby na wózkach.
Full-contact sztuki walki obejmują boks, mieszane sztuki walki, Sambo, Sumo, zapasy, Muay Thai, brazylijskie jiu-jitsu, judo, Sanshou, różne formy pełnego kontaktu karate, a niektóre formy Taekwondo
Semi-contactEdit
Sport semi-contact jest zazwyczaj sportem walki obejmującym uderzenia i zawierającym kontakt fizyczny między walczącymi symulujący techniki pełnej mocy. Techniki są ograniczone do ograniczonej mocy, a pozbawianie przeciwnika przytomności jest zabronione.
Niektóre sporty semi-contact wykorzystują system punktowy do określenia zwycięzcy i wykorzystują obszerny sprzęt ochronny, aby chronić sportowców przed obrażeniami. Przykłady sportów semi-contact obejmują karate, kickboxing, kalaripayattu, różne koreańskie sztuki walki, które zawierają zasady kontaktu sparing, kendo i taekwondo.
Innym wskaźnikiem systemu konkurencji sztuk walki semi-contact jest to, że po przyznaniu punktu przeciwnicy zostaną rozdzieleni i wznowią mecz z bezpiecznej odległości, ale często można się spierać, czy niektóre sporty sztuk walki należą do jednej lub drugiej grupy kontaktowej.
Ograniczony kontaktEdit
Sporty o ograniczonym kontakcie to sporty, dla których przepisy są specjalnie zaprojektowane, aby zapobiec kontaktowi między graczami, zarówno celowo jak i nieumyślnie. Kontakt nadal może się zdarzyć, ale kary są często używane, aby uniemożliwić znaczący kontakt między graczami. Na przykład: „Koszykówka, z zasady, jest sportem bezkontaktowym”. W koszykówce jest bardzo dużo kontaktów, ale wszystkie są nielegalne; sędziowie pozwalają na nie, dopóki nie wpływają na grę. Nie ma możliwości legalnego uderzenia lub powalenia zawodnika w koszykówce, w przeciwieństwie do sportów pełnokontaktowych, takich jak rugby, gdzie całkowicie legalne jest powalenie zawodnika na piłkę, a nawet na ziemię na kilka sposobów. Te kary, w tym fizyczne usunięcie graczy z pola gry, oznaczają, że kontakt jest umiarkowany lub rzadki.
Przykłady sportów o ograniczonym kontakcie obejmują koszykówkę, baseball, softball, piłkę ręczną, futbol flagowy, futbol gaelicki, tag rugby, hokej na trawie, ultimate, unihokej, lacrosse dla kobiet, piłkę siatkową, siatkówkę, squash, bandy, unihokej, hokej podwodny, paintball, polo, korfball, walking football, jianzi, cycle polo i goalball.
Sporty bezkontaktoweEdit
Sporty bezkontaktowe to sporty, w których uczestnicy rywalizują naprzemiennie na torach lub są fizycznie oddzieleni w taki sposób, że prawie niemożliwe jest dla nich nawiązanie kontaktu w trakcie gry bez popełnienia wykroczenia poza boisko lub, co bardziej prawdopodobne, dyskwalifikacji. Przykłady sportów bezkontaktowych to krykiet, tenis, tenis stołowy, badminton, golf, kręgle, bowls, krokiet, bilard, snooker, bossaball, rzutki, curling, przeciąganie liny, kulturystyka, pływanie, nurkowanie, gimnastyka, sprint, bieg, bieżnia i pole, wyścigi rowerowe, wioślarstwo, freestyle football, footgolf, fistball, tchoukball i sepak takraw.
.