Operatorzy Białego Domu i Kongresu są zasypywani telefonami związanymi z opieką zdrowotną. Chociaż jeden „bardzo znaczący wzrost” nastąpił po tym, jak konserwatywny gospodarz radiowy Rush Limbaugh wezwał swoich słuchaczy do zarejestrowania ich dezaprobaty, Demokraci twierdzą, że zalew telefonów odzwierciedla również poparcie dla reformy. Oto spojrzenie na legendarną linię telefoniczną Białego Domu:
1. Kto odbiera, gdy dzwonię do Białego Domu?
Zależy od tego, pod który numer zadzwonisz. Linia komentarzy publicznych (202-456-1111) jest obsługiwana przez wolontariuszy zwerbowanych przez obecną administrację. Centrala Białego Domu (202-456-1414) jest obsługiwana przez profesjonalnych operatorów Białego Domu. Tylko uprzywilejowane strony mają dostęp do „tajnego numeru”, który łączy się bezpośrednio z prezydentem (patrz niżej).
2. Jak często linie są zatykane przez telefony protestacyjne?
Ma to tendencję do występowania, gdy kontrowersyjna legislacja jest poddawana pod głosowanie; zarówno bailout Wall Street w 2008 r., jak i ustawa imigracyjna z 2007 r. sprowokowały więcej telefonów niż system mógł obsłużyć. Reakcje na pewne kataklizmy, takie jak zabójstwo Johna F. Kennedy’ego, również przeciążyły prezydencki system telefoniczny.
3. Kiedy Biały Dom po raz pierwszy otrzymał telefon?
10 maja 1877 roku, kiedy Rutherford B. Hayes zainstalował go w pokoju telegraficznym Białego Domu. Pierwszym numerem telefonu w Białym Domu był „1”, ale telefon był bezpośrednio połączony tylko z jednym z pierwszych użytkowników, Departamentem Skarbu.
4. To znaczy, że prezydent nie miał własnego telefonu?
5. Kto jest uprawniony do dzwonienia na „tajny numer” prezydenta?
Niewiele osób; numer Gabinetu Owalnego jest ściśle strzeżony i kierowany przez oddzielną centralę telefoniczną. W kontrowersyjnym incydencie z 2007 roku 16-letni nastolatek z Islandii wybrał numer, który błędnie uznał za tajny numer i – podając się za prezydenta Islandii – zdołał dotrzeć do sekretarki prezydenta George’a W. Busha.
6. Czy kultowy „czerwony telefon” nadal istnieje?
Telegraficzna „gorąca linia” między Kremlem a Białym Domem została założona w 1963 roku po tym, jak opóźnienia w komunikacji zaostrzyły kubański kryzys rakietowy. Bezpośrednie połączenie telefoniczne ustanowiono w 1971 roku, a linię faksową dodano w 1986 roku. Chociaż „czerwony telefon” wydaje się być przestarzałe, to często wyskakuje w fikcji i propagandy politycznej – Hillary Clinton’s 3 rano ogłoszenie rozmowy telefonicznej i Glenn Beck’s „linia awaryjna do Białego Domu” wyczynu są ostatnie przykłady.
Źródła: History Channel, ABC News, Wired, Time, Wikipedia, Mediabistro, BuzzFlash
.