Liban

Liban

Republika w sw Azji. Republika Libanu leży na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Wąska nadmorska równina zawiera stolicę kraju, Bejrut, oraz drugie co do wielkości miasto, Trypolis. Za równiną znajdują się surowe Góry Libańskie, które wznoszą się na wysokość 3088 m (10 131 stóp). Góry Antylibańskie tworzą granicę z Syrią. Pomiędzy tymi dwoma pasmami znajduje się Dolina Bekaa, żyzny obszar rolniczy i miejsce starożytnego miasta Baalbek.Regiony przybrzeżne mają typowy klimat śródziemnomorski, z gorącym, suchym latem i łagodną, wilgotną zimą. Wiatry od strony lądu przynoszą ulewne zimowe deszcze na zbocza gór. Liban słynął w czasach starożytnych z lasów cedrowych, ale te w dużej mierze zniknęły. Lasy pokrywają obecnie tylko 8% powierzchni kraju.

Historia

W ok. 3000 r. p.n.e. Kananejczycy założyli miasto Tyr i ustanowili to, co stało się znane jako Fenicja. W 332 r. p.n.e. terytorium to podbił Aleksander Wielki. W 64 r. p.n.e. region ten padł łupem Rzymian. Chrześcijaństwo pojawiło się w 325 roku. Podbój arabski w VII wieku przyniósł wprowadzenie islamu, ale dominowali chrześcijańscy maronici. Liban był jednym z głównych pól bitewnych wypraw krzyżowych (1100-1300).
W 1516 r. Liban stał się częścią Imperium Osmańskiego, a rządy tureckie trwały aż do I wojny światowej. Po wojnie Liban i Syria zostały przekazane Francji. W 1926 r. Liban uzyskał republikańską konstytucję. W 1945 r. stał się w pełni niepodległy. W latach 50. gospodarka Libanu szybko się rozwijała i prowadził on prozachodnią politykę zagraniczną. Rozwścieczyło to ludność arabską i wojska amerykańskie zostały wezwane do stłumienia rebelii w 1958 roku. Liban nie brał udziału w wojnach arabsko-izraelskich w 1967 i 1973 roku. In the late-1960s, Lebanon came under increasing military pressure from Israel to act against Palestinian guerrillas operating in s Lebanon.
In 1975, civil war broke out between Maronite, Sunni, Shi’ite, and Druse militias. The wojna żądać c.50,000 Libańczyk życie i dewastować the gospodarka. W 1976 r. wojska syryjskie wprowadziły kruche zawieszenie broni. W 1978 r. Izrael najechał Liban w celu zniszczenia baz palestyńskich. Siły pokojowe ONZ zostały wezwane, by rozdzielić frakcje. W 1982 r. Izrael rozpoczął atak na Liban na pełną skalę. Falangistowska milicja dokonała masakry Palestyńczyków w obozach dla uchodźców Sabra i Shatila w zachodnim Bejrucie. W 1983 r. terrorystyczna kampania bombowa towarzyszyła rozmieszczeniu wojsk amerykańskich i europejskich w Bejrucie. Siły wielonarodowe opuściły kraj w 1984 roku, a wojska izraelskie wycofały się do strefy buforowej w południowym Libanie. W 1987 r. wojska syryjskie przeniosły się do Bejrutu, aby stłumić niepokoje.
W 1990 r. nastąpił kruchy rozejm, a rząd zaczął rozbrajać milicje. Za prezydentury Eliasa Hrawi (1989-98) rozpoczęła się odbudowa Bejrutu. Syria utrzymała wojska w zachodnim Bejrucie i w dolinie Bekaa. W 1996 i 1998 r. Izrael zaatakował bazy Hezbollahu w południowym Libanie, w odwecie za ataki terrorystyczne w Izraelu. W 1998 r. generał Emile Lahoud zastąpił Hrawiego na stanowisku prezydenta. W 2000 r. Izrael wycofał swoje siły z Libanu Południowego, a na jego miejsce wkroczył wspierany przez Syrię Hezbollah. W 2001 r. Izrael zaatakował syryjskie stacje radarowe w środkowym Libanie. Wojska syryjskie wycofały się z Bejrutu w czerwcu 2001 r.

Gospodarka

Wojna domowa zniszczyła cenne libańskie sektory turystyki, handlu i finansów (PKB per capita w 2000 r., 5000 USD). Produkcja została również poważnie uszkodzona. Produkcje obejmują chemikalia, towary elektryczne i tekstylia. Produkty rolne obejmują owoce, warzywa i buraki cukrowe.

Mapa polityczna

Mapa fizyczna

Strony internetowe

http://www.lebanonembassyus.org; http://www.lebanon-tourism.gov.lb
.