Co to jest niezespolony wyrostek rylcowaty (UAP)?
Niezespolony wyrostek rylcowaty (UAP) jest nieprawidłowością rozwojową, w której wyrostek rylcowaty nie łączy się z kością łokciową. Wyrostek rylcowaty jest częścią kości łokciowej, która pomaga stabilizować staw łokciowy poprzez współdziałanie z kością ramienną. Ta część wyrostka łokciowego rozwija się jako oddzielna wyspa kości, która staje się widoczna na zdjęciach rentgenowskich, gdy szczenię ma 12-13 tygodni i zwykle łączy się z kością łokciową w wieku około 16-20 tygodni. Jeśli wyrostek rylcowaty nie połączy się z kością łokciową, łokieć zostaje podrażniony przez luźny fragment kości (UAP), co powoduje stan zapalny, ból i ograniczenie możliwości korzystania z kończyny przedniej. Wyrostek rylcowaty zazwyczaj nie zespala się prawidłowo z powodu złego dopasowania kości tworzących staw łokciowy. Rozwój trwałej choroby zwyrodnieniowej stawów następuje w ciągu miesięcy do lat, przy ciągłej obecności wolnego fragmentu w stawie. Do ras predysponowanych do wystąpienia UAP należą owczarek niemiecki, nowofundland i bernardyn. UAP może występować w jednym lub obu łokciach.
Diagnostyka
U większości psów kulawizna przednich kończyn pojawia się w wieku 4-5 miesięcy. Podczas badania fizykalnego najczęściej stwierdza się kulawiznę przednich kończyn, obrzęk stawu łokciowego i ból przy poruszaniu łokciem. Zdjęcia rentgenowskie wykazują oderwanie wyrostka rylcowatego, szczególnie przy skrajnym zgięciu łokcia. Artroskopia jest często stosowana w celu dokonania oględzin stawu pod kątem innych potencjalnych problemów przed chirurgiczną korekcją UAP.
Leczenie
Całkowite usunięcie wyrostka rylcowatego jest zazwyczaj leczeniem z wyboru. Po usunięciu UAP, funkcja łokcia zazwyczaj wraca do normy w krótkim okresie czasu. Większość psów radzi sobie dobrze w dłuższej perspektywie czasowej z łagodną progresją choroby zwyrodnieniowej stawów. W wybranych przypadkach może być wykonane przecięcie kości łokciowej w celu uwolnienia nieprawidłowego nacisku, który był wywierany na wyrostek rylcowaty z powodu złego dopasowania elementów stawu łokciowego. Odpowiednia selekcja przypadków (zależna od wieku) jest kluczowa dla powodzenia tego zabiegu, który może być wykonywany z lub bez śrubowego umocowania UAP do kości łokciowej. Zwalniając nieprawidłowy nacisk, UAP może nadal łączyć się lub „zjednoczyć” z kością łokciową. Najlepsze wyniki uzyskuje się zawsze, gdy UAP jest zdiagnozowane wcześnie, przed rozwojem zmian zwyrodnieniowych stawów (osteoarthritis). Obecność innych nieprawidłowości chrząstki i/lub zmian zwyrodnieniowych stawów przed operacją może znacznie zmniejszyć szansę na dobre wyniki długoterminowe. Psy, u których występują zmiany zwyrodnieniowe stawów mogą wymagać fizykoterapii i podawania leków w celu poprawy poziomu komfortu i funkcji przednich kończyn.
Arkusz informacyjny do druku